Download rapport - Biax Consult

BIAXiaal 300 2
De kano is door Frank Dallmijer (NISA) met een digitale tekenarm vastgelegd (figuur 1)
en vervolgens voor conservering naar het NISA gebracht.
3. Resultaten
3.1 3.1 DE BOOM EN DE KANO
De kano is ruim 10 m lang, in het midden circa 0,85 m breed, maar sterk vervormd. De
werkelijke breedte kon niet worden herleid. De op zijn kop liggende kano (figuur 2) is
door de bovenliggende grond platgedrukt en op verschillende plaatsen gescheurd, zoals
de voorpunt en aan de achterzijde (figuren 3 & 4). Aan de buitenzijde is de kano over de
gehele lengte sterk verweerd, met uitzondering van de lager liggende voorpunt.
Waarschijnlijk heeft de kano net op het grensvlak van de grondwaterspiegel gelegen.
Omdat de kano aan de buitenzijde sterk was verweerd, zijn daar geen knoesten
waargenomen. Aan de binnenzijde zijn een aantal knoesten opgemerkt van grote en
kleine zijtakken (figuur 5). Aan de hand van de plaatsing van deze knoesten in het hout is
bepaald wat de boven- en onderkant van de boom was. De achterzijde van de kano bleek
de onderkant van de boom te zijn, zodat de kano kon worden“teruggeplaatst”in de boom
(figuur 6). Aan de voorzijde loopt de kano uit in een smalle ronde steven die boven het
midden van de stam uitkomt en daarmee de kern kruist. In de reconstructietekening zijn
ook de zijtakken in de boom voorgesteld.
Het middengedeelte is uit tweederde van de stam gehaald door deze uit te hollen, maar
ook door aan de buitenkant het spinthout (de buitenste jaarringen) eraf te halen. Mogelijk
is dit gebeurd om rotting te voorkomen aangezien het zachtere spinthout eerder wordt
aangetast.
Vanwege de verwering aan de buitenkant, de sterke vervorming van de bodem en het
ontbreken van breukvlakken in het midden is helaas onduidelijk gebleven of de kano aan
de onderzijde rond liep of dat de kano een platte bodem heeft gehad. De
reconstructietekening is dan ook niet gebaseerd op de werkelijke vorm, maar dient ter
illustratie van hoe de kano mogelijk uit de boom is gehaald.
Van de kano ontbreken fragmenten van de rechter zijkant; aan de voorkant zit een gat
in de bodem waar de kern wordt doorsneden en aan de achterkant mist een groot stuk in
het midden (figuur 7 & 8). Dit deel uit de achterkant van de kano ontbrak al tijdens de
eerste proefsleuvencampagne en werd ook niet in de omgeving van de kano aangetroffen.
Aan de rechterkant (stuurboord) van het gat aan de achterkant van de kano is het hout
circa 7 cm dik. Deze verdikking lijkt het uiteinde van de kano aan te geven. Echter, aan
de andere kant is de wand drie maal zo dun en lijkt daar nog dezelfde vorm te hebben als
het middenstuk van de kano. Door het ontbreken van het stuk ertussenin, is het moeilijk
de precieze vorm van de achterkant van de kano te reconstrueren. Door de sterke
vervorming in dit gedeelte was het in eerste instantie ook moeilijk te bepalen hoe de
achterzijde van de kano precies uit de stam was gekomen. Met behulp van het
jaarringonderzoek is uiteindelijk duidelijk geworden dat ook de achterzijde van de kano
afkomstig is uit tweederde boom, maar dat vanwege het smaller worden van de boot en
het breder worden van de onderkant van de boom, alleen één zijde de ronding van de
jaarringen volgt, terwijl de andere kant (links) het jaarringpatroon meer kruist. Deze zijde
zit dus “scheef” in de doorsnede van de boom en daardoor bevinden zich op dit stuk meer
jaarringen, waarmee het geschikt werd voor dendrochronologische datering (zie
doorsnede 3 op figuur 6, figuur 9 en hoofdstuk 3.4).