Download rapport - Biax Consult

BIAXiaal 435 24
planten vaak op plaatsen die wel door de mens met voedingsstoffen (lees: afval) zijn
verrijkt, maar waar de bodemverstoring beperkt blijft. Meestal staan de planten bij
opslagplaatsen (hout, afval), in of langs erfafscheidingen of heggen, of vlak langs wanden
van gebouwen of andere structuren (zie figuur 8).
Figuur 8
Struweel van grote brandnetels (Urtica dioica) bij de ingang van een weiland bij Bergen
(NH) (© BIAX Consult).
De meeste andere resten van wilde planten zijn afkomstig van soorten uit oevervegetaties
of natte/vochtige graslanden. Dit geldt ook voor de soorten die volgens het gehanteerde
systeem van ecologische groepering staan ingedeeld bij de ‘Pioniers van stikstofrijke,
natte bodems’. Helaas is niet helemaal duidelijk in hoeverre de resten afkomstig zijn van
contemporaine, lokale vegetaties danwel van planten die voorafgaande aan de bewoning
op de locatie groeiden. De goede vertegenwoordiging van zeegroene en/of rode
ganzenvoet (Chenopodium glaucum/rubrum) wijst echter op verstoring van het
oorspronkelijke veenoppervlak, waardoor we denken dat de resten in elk geval
gedeeltelijk representatief zijn voor de milieuomstandigheden tijdens of vlak voor de
bewoning.
De zaden en knopschubben van els (Alnus) die in beide monsters zijn gevonden, wijzen
op de aanwezigheid van minimaal één els in de nabije omgeving (maximaal enkele
tientallen meters van de monsterlocatie verwijderd).
Er zijn geen botanische aanwijzingen gevonden voor grondbewerking.
6.3 MIDDEN- EN LATE IJZERTIJD
De resultaten van het macrorestenonderzoek uit deze perioden staan vermeld in de
bijlagen 3 t/m 6. De analyseresultaten zullen hieronder per contextype worden besproken.