Download rapport - Biax Consult

BIAXiaal 435 22
herkenbaarheid in de bijlagen uitgegaan van het huidige voorkomen. Bij de bespreking
van de diverse vegetatietypen zullen indien nodig nuanceringen op de indelingen worden
aangebracht.
6.1 MIDDEN-BRONSTIJD B
De resultaten van het macrorestenonderzoek uit deze periode staan vermeld in bijlage 1.
In het monster uit de top van het oudere Hollandveenpakket-Hv-5 (07.0104.1) zijn
relatief veel zaden gevonden van spies- en/of uitstaande melde (Atriplex patula/prostrata)
en zeegroene ganzenvoet en/of rode ganzenvoet (Chenopodium glaucum/rubrum).
De zaden van de twee meldesoorten lijken zoveel op elkaar dat meestal geen
betrouwbaar onderscheid tussen de twee te maken is. De standplaatsen komen echter
behoorlijk overeen. 23 In het binnenland kunnen beide soorten op zeer voedselrijke
standplaatsen zoals mesthopen worden aangetroffen. Spiesmelde (Atriplex prostrata) is
van nature echter een echte kustplant, die voornamelijk op aanspoelsel aan de randen van
kwelders voorkomt. Beide soorten zijn dol op stikstof (nitraat). Daarom komen ze vooral
voor op plaatsen waar zich veel organisch materiaal ophoopt dat bovendien snel vergaat.
Ook de standplaatsen van rode en zeegroene ganzenvoet komen behoorlijk overeen. De
planten komen vooral voor op vochtige, open, stikstofrijke plaatsen. Natuurlijke
standplaatsen zijn te vinden op open plekken aan oevers van allerlei wateren. Ook komen
de soorten voor op door mensen beïnvloede standplaatsen zoals tuinen, mesthopen en
natte, stukgetrapte plekken in weilanden. Beide ganzenvoeten kunnen een beetje zout
verdragen.
Andere opvallende vondsten in de top van het oudere Hollandveenpakket-Hv-5 zijn de
vele zaden van heen (Bolboschoenus maritimus) en de ephippia van watervlooien
(Cladocera).
Heen, ook wel zeebies genoemd, is een pionier van ondiep, zoet of brak water.
Ondanks de naam zeebies, verdraagt de plant geen langdurige overstroming met zout
water. In het kustgebied komt heen alleen voor op plaatsen waar het zoute water flink is
verdund met zoet water, zoals aan riviermondingen of in depressies waar zoet water kan
accumuleren.
In poldersloten in het westen van ons land kan heen ook worden aangetroffen.
Ephippia worden onder bepaalde milieuomstandigheden door vrouwelijke
watervlooien tijdens het vervellen gevormd, en bevatten een of enkele eieren. Ze vormen
een soort bescherming, waardoor de eieren onder barre omstandigheden (vorst,
langdurige droogte) kunnen overleven. De ephippia van sommige soorten watervlooien
blijven op het wateroppervlak drijven waardoor ze vaak met vele duizenden aanspoelen
op een oever.
In het monster uit de klei (Kl-4) zijn niet veel botanische macroresten gevonden. Het
gaat onder andere om enkele zaden van oeverplanten zoals galigaan (Cladium mariscus),
kleine watereppe (Berula erecta) en mattenbies (Schoenoplectus lacustris). Deze soorten
komen langs oevers van zoet of zwak brak (galigaan) water voor.
Een opvallende verschijning is zeeaster (Aster tripolium), ook wel zulte genoemd.
Zeeaster is een zogenaamde facultatieve halofyt. Dergelijke planten komen voor op zilte
standplaatsen maar kunnen het ook lang uithouden op standplaatsen die vroeger onder
invloed van de zee stonden maar in de loop van de tijd verzoet zijn. Zeeaster is in het
kustgebied een vertrouwde verschijning in allerlei grasland- en oevervegetaties. Ook in
milieus die in de loop van de tijd verzoet zijn geraakt kan zeeaster echter hier en daar in
graslanden en oevervegetaties worden aangetroffen.
Ook in het monster uit de basis van het jongere veenpakket (Hv-4) zijn maar weinig
determineerbare plantenresten aangetroffen. Een voorzichtige conclusie is dat de oever-
23 Volgens sommige vegetatiekundigen is het niet zeker of beide meldes wel als verschillende
soorten beschouwd mogen worden (Weeda et al. 1985, 166). Dat de zaden en de
standplaatsen van de twee ‘soorten’ veel op elkaar lijken, is dus niet zo vreemd.