Nel de Vers - Schatten van Brabant

Petronella Strijbosch (Nel de Vers)
Door Marie-Therèse Geerts
Petronella Strijbosch werd in 1890 geboren in Overloon. Zij was de oudste dochter uit het
gezin van Martinus Strijbosch en Anna Maria van Abel. In het gezin waren nog twee
kinderen, een zoon Michael en een dochter Johanna. Die laatste is al op jonge leeftijd
overleden. Petronella woonde nagenoeg heel haar leven samen met haar broer, na het
overlijden van haar ouders, op de ouderlijke boerderij. Zij overleed in 1979 te Overloon,
destijds gemeente Vierlingsbeek.
Het boerderijtje waar Petronella, Nel genoemd, woonde was oud en vervallen op een plek die
“De Vers” genoemd werd. Hoewel iedereen op de hoogte is van het fenomeen Nel De Vers, is
er weinig over haar bekend. Daar is een duidelijke reden voor.
Sacramentsprocessie 1930. Nel de Vers was heel religieus,
droeg nog een Brabantse poffer en liep wat voorover.
(Foto: Collectie Peter van de Pasch, Overloon)
Als meisje van ongeveer 16 jaar, werkte
Nel bij de familie Janssen. Zij
herinneren haar als een opgeruimd en
plezierig meisje. Ook gingen de
kinderen van de familie Janssen wel bij
De Vers spelen. In deze tijd was Nel,
vrolijk tijdens haar werk, op straat erg
schuw en teruggetrokken. Zij keek
mensen niet aan, en groette niet ook al
kende ze hen, zeker de familie Janssen,
goed.
Haar vader en moeder overleden zodat
Nel alleen achterbleef met haar invalide
broer. Het boerderijtje zag er ook voor
de normen van die tijd heel armoedig
uit. Het was er niet netjes, nee het was een “rommeltje”. Vogels vlogen door de kieren naar
binnen en hadden in het huis een nest. Ook de kippen liepen met hun kroost door het
woongedeelte.
Tijdens de slag om Overloon (september/oktober 1944) zakte
het boerderijtje gedeeltelijk in en gingen broer en zus in een
barak wonen op Arbeidskamp Zuid. Na verloop van jaren
hebben ze een klein huisje gebouwd, nabij de oude plek van de
oude boerderij De Vers aan de Venrayseweg. Daar gingen ze
wonen.
Achterzijde boerderij, al
gestut, rond 1935.
(Foto: Collectie Peter van de
Pasch, Overloon)

In de loop van de tijd werd Nel steeds eenzelviger, zeker nadat haar broer was gestorven. Ze
leefde zoveel mogelijk met en door de natuur. Zo stroopte ze, zette strikken, verzamelde
bessen en paddenstoelen en ze hield, ook in het nieuwe huisje, kippen in het woongedeelte.
Zo bleek ze gaas rond de tafelpoten te hebben gespannen, waarbinnen de kippen waren en had
zodoende de eieren vlak bij de hand. Nel werd steeds mensenschuwer, keek voordurend naar
de grond en sprak met niemand. Nel was wel zeer gelovig en daarvoor overwon ze ook haar
schuwheid. Ze ging trouw naar de kerk en had een vast plekje. Als ze dan de kerk
binnenkwam was dat hoorbaar voor iedereen, want ze droeg altijd klompen. Nel ging wel
voor het einde van de Mis weg. Later, toen ze wat minder mobiel werd, nam ze een kussen
mee en ging vooraan in de kerk zitten, op de knieën geknield terwijl ze op het kussen zat.
Haar eigen plekje was toen vooraan links.
Ze fietste wel in eerste instantie, later werd
de fiets gebruikt als boodschappen drager,
ook gebruikte ze een oude melkkar voor
alles wat ze niet kon dragen.
Omdat Nel niet was te benaderen voor de
mensen uit het dorp deden de zusters een
poging en één van hen won het vertrouwen.
Zij kwam een keer per week langs om een
beetje toezicht te houden en van haar kon
Nel ook wel iets aannemen. Zodoende kon
de Heer Henckens het huisje met de grond
van Nel kopen. Dit op voorwaarde dat zij er
Nel met kar begin 70er jaren.
(Foto: Collectie Peter van de Pasch, Overloon)
haar hele leven mocht blijven wonen. Na een
paar jaar is er een villa over het huisje heen
gebouwd en Nel bleef daaronder in haar
huisje wonen. Ze liet zeker niet over zich lopen en ook haar eigendommen beheerde ze met
verve. De opbrengst van haar bezit liet ze beheren door de kerk die het later ook van haar
kreeg.
Al met al een Bijzondere Brabantse Vrouw.
Bronnen:
• Interview met Peter van de Pasch die ook de gegevens en foto’s beschikbaar stelde.
• Collectie Peter van de Pasch, Overloon.