Cathrientje - Schatten van Brabant
Cathrientje - Schatten van Brabant
Cathrientje - Schatten van Brabant
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
<strong>Cathrientje</strong> (Maria Catharina Steenaerts), vroedvrouw in Eersel <br />
<strong>Cathrientje</strong> Steenaerts wordt in 1860 geboren in Helchteren (België). In 1883 gaat ze in Eersel wonen <br />
en werken, zij is dan al afgestudeerd aan de vroedvrouwenschool in Hasselt . In 1939 overlijdt <br />
<strong>Cathrientje</strong>, nadat ze een groot deel <strong>van</strong> de Eerselse bevolking heeft gebakerd. Ruim 35 jaar na haar <br />
dood, schrijft Piet Kwinten over haar leven in het streekblad De Kempenaer. In 2006 wordt <br />
<strong>Cathrientje</strong> beschreven in het boek “Eersel … ’n zaligheid, dat geschreven is door Harrie Grielen. Op <br />
verzoek <strong>van</strong> de schrijver <strong>van</strong> dit boek wordt het artikel over <strong>Cathrientje</strong> volledig overgenomen. <br />
Geen straat voor <strong>Cathrientje</strong> <br />
Eind maart 1964 heeft streekblad De Kempenaer een bijdrage <strong>van</strong> Piet Kwinten. In zijn “Wie weet dat <br />
nou nog?”schrijft hij over <strong>Cathrientje</strong>, een bijzondere vrouw die veel betekend heeft voor Eersel en <br />
omgeving. Wie was zij? <br />
Maria Catharina Steenaerts is geboren in 1860 in Helchteren (B). Al op 23-‐jarige leeftijd komt ze in <br />
Eersel terecht. Ze heeft – 20 jaar jong-‐ dan al het diploma <strong>van</strong> de Vroedvrouwenschool in Hasselt. <br />
“<strong>Cathrientje</strong>”zoals ze hier als snel ging heten, trouwt in 1883 met Petrus Jacobus – “Sjaak” – <strong>van</strong> <br />
Sambeeck. Ze gaan wonen aan de Markt. In het volgende jaar moet ze al met haar werk zijn <br />
begonnen. In stilte, want ze is tot niets verplicht. Een officiële aanstelling als vroedvrouw zit er <br />
kennelijk niet in. Is het, omdat België en Nederland na de afscheiding <strong>van</strong> 1839 geruime tijd zo langs <br />
elkaar heen hebben geleefd? <strong>Cathrientje</strong> moet een vrouw met formidabele energie zijn geweest, met <br />
een groot sociaal hart, altijd klaar voor anderen. Zelf brengt ze 16 kinderen groot plus nog enige ‘<strong>van</strong> <br />
de voogdij’. Haar werk doet ze – óók bij nacht en ontij – te voet en tegen een zeer bescheiden <br />
vergoeding. Een enkele keer haalt men haar op met een boerenkar ‘omdat het hard nodig is’. Dat <br />
doet ook een boer uit Hoogeloon, maar in haar eigen wiegje ligt dan een kind <strong>van</strong> net vier dagen oud. <br />
Ze gaat mee. Zo zit ze eens op een bevalling te wachten, terwijl ook haar eigen uur gekomen is. <br />
Haar gouden jubileum wordt in september 1934 groots gevierd tijdens een vergadering <strong>van</strong> het Wit-‐<br />
Gele Kruis. Het nieuwe parochiehuis in de Kerkstraat is meer dan vol. En terecht: ruim 2/3 <strong>van</strong> de <br />
Eerselse bevolking <strong>van</strong> dat moment is nog ‘gebakerd’ door <strong>Cathrientje</strong>. Er komt een plan om haar <br />
een maandelijkse toelage te geven uit sympathie en waardering voor haar werk. Het kan haar oude <br />
dag enigszins verlichten-‐ AOW is dan nog helemaal onbekend! De aanwezigen gaan stáán om heel <br />
duidelijk hun instemming te betuigen met het voorstel. Ook het bestuur <strong>van</strong> de zorgvereniging is <br />
erop dat moment voor. Toch wijst men later alsnog het voorstel af. <strong>Cathrientje</strong> leeft nog enige jaren <br />
en overlijdt, bijna 80 jaar oud, in de eerste dagen <strong>van</strong> januari 1939. <br />
Kwinten’s artikel eindigt met de opmerking, dat bij de nieuwe straten er een met de naam <br />
<strong>Cathrientje</strong> <strong>van</strong> Sambeeck-‐Steenaerts niet zou mogen ontbreken. Net als eerder het geval was, <br />
komen ook nu veel mensen in het geweer. Bijna 60 brieven en kaartjes betuigen adhesie aan deze <br />
gedachte. Opvallend dikwijls gaat de instemming vergezeld <strong>van</strong> ervaringen of persoonlijke gevoelens, <br />
in de vorm <strong>van</strong> een korte wens of soms kleine gedichtjes. Er – voor zover bekend – nooit een formeel
verzoek ingediend bij het gemeentebestuur of de raad. Zou dat echt nodig zijn geweest? De lijnen <br />
waren kort en overzichtelijk. Zeker toen. Wilde “men”het niet? Waren er andere krachten in het <br />
spel? Er was in die tijd wel een “Trieneweegske”, een inmiddels verdwenen landweg, ongeveer <strong>van</strong> <br />
de huidige Mortel in de richting <strong>van</strong> Schaek/Schadewijk. <br />
Al zal <strong>Cathrientje</strong> wel eens ooit goedmoedig ‘Trieneke’ zijn genoemd, als straatnaam om iemand te <br />
eren, lijkt een Trieneweegske natuurlijk nergens op. Dat was ook niet de bedoeling. Anderen zijn wel <br />
vernoemd. Waarom zij niet, dat zal wel een raadsel blijven. <br />
Uit: <br />
“Eersel … ’n zaligheid, door Harrie Grielen, m.m.v. Christ Thijssen, <br />
De Boekenlegger, Eersel, 2006, <br />
ISBN-‐10: 90-‐77747-‐07-‐9 <br />
ISBN-‐13: 978-‐90-‐77747-‐07-‐0. <br />
Met dank aan: <br />
De heer L. <strong>van</strong> der Heijden, gemeente Eersel, afdeling Ruimtelijk Beheer