** VAN HOUTVUUR TOT (O)LEDVERLICHTING ** Van lijn- of ...

Argand/lamp in boekhandel van Pieter Meijer Warnars, Vijgendam te Amsterdam.
(schilderij van Johannes Jelgerhuis, 1820)
Zijn lamp werd geïntroduceerd in 1783 en verwierf in 1784 in Engeland patent.
Argand besefte dat, wil een pit goed kunnen branden, deze zuurstof nodig heeft. Hij
paste in zijn ontwerp een holle kous toe waardoor de vlam ook aan de binnenzijde
werd gevoed door zuurstof. Vanaf september 1783 paste hij het trekglas (lampenglas)
toe. Een holle glazen buis die om de kous of pit werd geplaatst, waardoor deze
werkte als een schoorsteen: er ontstond trek, hetgeen de verbranding verbeterde. Als
materiaal voor de pit of lont werd katoen gebruikt. Voorts paste hij een mechanisme
toe waardoor het mogelijk werd de lengte van de pit te regelen: hogere pit, meer licht.
De lamp was uitgerust met een brander die door middel van een leiding vanaf het
hoger en opzij van de lamp geplaatste oliereservoir naar de brander werd gevoerd.
Een rapport uit 1782 meldt dat één Argand-lamp evenveel licht gaf als 20
bijeengebonden kaarsen.
Als nadeel valt te melden dat de Argand-lamp was uitgerust met een oliereservoir
dat geplaatst moest zijn boven de brander, zulks om het mogelijk te maken dat de
plantaardige olie voldoende hoog in de pit kon stromen. Gevolg daarvan was dat de
lamp topzwaar was hetgeen gevaar voor omvallen opleverde en anderzijds altijd aan
één zijde van de lamp een schaduw veroorzaakte. Het derde nadeel, zeker in de
22