Gemeente Leidschendam-Voorburg

Het peilbeheer in het bergingsgebied kan volgens het MMA gericht worden op een zomer- en
winterpeil van respectievelijk - 4,25 NAP en - 4,75 NAP. Alleen in het geval van waterpieken
zou het waterpeil opgezet kunnen worden tot een niveau van - 3,25 NAP. Daarbij wordt het
piekwater via twee aanvoerroutes naar het bergingsgebied geleid:
• de route Ringvaart - Limietsloot voor piekwater van het Hoogheemraadschap Rijnland en
• de route Stompwijksevaart - Molenvaart voor piekwater van het Hoogheemraadschap
van Delfland.
Na afloop van de calamiteit zal het water worden afgevoerd via een brede waterzoom langs de
Landscheiding of via de huidige Middentocht ter hoogte van Potteveen, die ten behoeve van
een betere afvoer verbreed zal worden.
Bij de verdere planontwikkeling voor de Nieuwe Driemanspolder [door middel van het
voorkeursalternatief (VA) en het voorlopige ontwerp voor de herinrichting (VO)] hebben ten
opzichte van het MMA vier principiële wijzigingen plaatsgevonden. Het betreft hierbij:
• het toekomstige waterpeil (zomerpeil) van de seizoensberging (-4,35 m NAP in plaats
van -4,25 m NAP)
• de inrichting van het zuidelijk deel van de Nieuwe Driemanspolder (meer parkachtig en
minder besloten bos)
• de vormgeving van de aanvoerroute voor piekwater van Rijnland (aanvoer door een
verbrede Ringvaart in plaats van een nieuwe wetering aan de voet van de Ringvaart) en
• de vormgeving van het bergingsgebied (meer samenhangende waterstructuren en
minder compartimentering).
Samenvattend kan worden geconcludeerd, dat het karakter van de droogmakerij door de
functieverandering grotendeels verloren zal gaan. Dit neemt echter niet weg, dat de
herinrichting kan worden aangegrepen om een deel van de ontstaansgeschiedenis van de
polder op een passende manier inzichtelijk te maken. Basis voor het veranderende
landschapsbeeld blijft immers het casco van oude ontginningsassen, Landscheiding en
Molenvaart en het oude verkavelingspatroon. Door een situering van het nieuwe
oppervlaktewater langs de randen van de polder worden de oude structuurdragers van
Wilsveen en Voorweg sterker geaccentueerd en ontstaat een fors binnenterrein dat kan worden
ingericht ten behoeve van struinnatuur, extensieve recreatie en een duurzaam waterbeheer. De
kaden rond de waterberging zijn dan wel nieuw, maar het zijn vertrouwde elementen in het
Zuid-Hollandse polderlandschap. Het tracé van de kruin zal strak en recht zijn, parallel aan de
oude linten in het landschap. De taluds en het voorland kunnen echter wisselend qua helling en
breedte zijn, zodat de voorbijganger toch een afwissend beeld ervaart.
Referentiekader voor de toekomstige inrichting is het landschapsbeeld van
petgatenlandschappen, veenplassen en droogmakerijen. De hoofdkenmerken hiervan zijn
omvangrijke, relatief ondiepe plassen, droogvallende plandelen met een opstrekkende
kavelstructuur en oude restpercelen met een eveneens langgerekt karakter. Dergelijke
landschapstypen bieden uitstekende mogelijkheden voor extensieve waterrecreatie enerzijds
maar ook voor de realisatie van ecologisch interessante gradiëntsituaties met veel oeverlengte
en beschermende biotopen als rietkragen en natte houtwallen.
Bestemmingsplan Nieuwe Driemanspolder 2009 47