Gemeente Leidschendam-Voorburg

Groen Blauwe Slinger (GBS) en Landinrichting Leidschendam (1999)
De beleidslijnen zoals die hiervoor globaal zijn omschreven, zijn in sterke mate beïnvloed door
de planvorming binnen de Landinrichting Leidschendam en door de Nota “Stad en Land in
Balans”, waarmee de GroenBlauwe Slinger voor het eerst een formele beleidsbasis kreeg. Met
beide projecten hebben de betrokken overheden al ruim voor de vaststelling van het streekplan
te kennen gegeven, in de Nieuwe Driemanspolder een verreikende functieverandering tot stand
te willen brengen. Daarbij bleef een grootschalige herinrichting aanvankelijk beperkt tot het
Zoetermeerse deel van de polder. Met de vaststelling van de Nota Stad en Land in Balans is
deze insteek echter ingrijpend veranderd. De belangrijkste aanpassingen daarbij waren:
• een flinke uitbreiding van het her in te richten gebied (met delen van Leidschendam -
Voorburgs grondgebied)
• de verkenning van mogelijkheden voor een regionale waterberging voor piekwater
• de ontwikkeling van een natte verbinding tussen het Rijnlandse boezemstelsel rond
Stompwijk en de Nieuwe Driemanspolder ten behoeve van de aanvoer van piekwater en
• de versterking van de functies water, recreatie en natuur ten kosten van een meer
bosbouwkundige inrichting zoals die oorspronkelijk voorzien was in het kader van de
Randstadgroenstructuur.
De gewijzigde doelstellingen voor de Nieuwe Driemanspolder hebben daarnaast ook
procesmatige consequenties gehad. De belangrijkste effecten daarbij waren:
• een actualisatie van de oorspronkelijke opdracht voor de landinrichting
• een meer moduleachtige aanpak van de landinrichting als geheel, waarin de Nieuwe
Driemanspolder als een zelfstandige module werd beschouwd en
• een nieuwe planvorming voor de polder onder andere aan de hand van een nieuwe
Milieu Effect Rapportage en de hierbij behorende procedure.
Mede onder invloed van het hiervoor omschreven proces zijn de doelstellingen voor de Nieuwe
Driemanspolder in het vervolg ook in tal van andere nota’s verwerkt. Hiertoe behoren o.a. het
gebiedsperspectief voor Het Land van Wijk en Wouden, het provinciale Beleidsplan Milieu en
Water en de nota Cultuurhistorische Impuls Duin, Horst en Weide 2004. Hun beleidsmatige
betekenis was echter vooral volgend of begeleidend van aard in plaats van kaderstellend.
Cultuurhistorische hoofdstructuur (CHS)
Een zeker kaderstellend effect is daarentegen wel uitgegaan van de provinciale
Cultuurhistorische Hoofdstructuur waarmee de hoofdlijnen van het cultureel erfgoed van de
provincie worden beschreven. Daaronder vallen zowel de belangrijkste archeologische waarden
binnen de provincie als relevante historisch - landschappelijke en historisch -
stedenbouwkundige structuren en patronen. Op grond van de randvoorwaarden vanuit het
cultuurhistorisch kader dient bij de planvorming voor de Nieuwe Driemanspolder rekening te
worden gehouden met:
• het behoud van de oude ontginningslinten Stompwijkseweg, Wilsveen en Voorweg
• het behoud van de Molendriegang van Wilsveen en
• de handhaving van de karakteristieke kavelstructuur en openheid in Potteveen.
Bestemmingsplan Nieuwe Driemanspolder 2009 23