EY-de-fiscus-op-bezoek

Recommendations

Info

1.3.4 Spelregels bij het derdenonderzoek Wanneer de fiscus besluit een administratieplichtige te onderwerpen aan een controle ten behoeve van de belastingplicht van (een) derde(n), dan zal hij dit expliciet moeten aankondigen aan de administratieplichtige. Hij hoeft bij deze aankondiging niet mee te delen in verband met welke derde(n) het onderzoek wordt ingesteld. Een controleambtenaar mag, wanneer hij bij een ‘reguliere’ controle (ook wel “boekenonderzoek” genoemd) ten behoeve van de administratieplichtige zelf op fiscaal relevante informatie over een derde (die ook moet kwalificeren als belastingplichtige) stuit, deze informatie gebruiken voor de belastingheffing van deze derde. De administratieplichtige is verplicht zijn gehele administratie (alle gegevensdragers) ter inzage te verstrekken. Hij is verplicht de fiscus op zijn verzoek (‘desgevraagd’) gegevens en inlichtingen te verstrekken en alle boeken, bescheiden en andere gegevensdragers (ook digitale), dan wel de inhoud daarvan ter inzage te geven. Ook bij het derdenonderzoek geldt dat de gevraagde informatie fiscaal relevant moet zijn. De informatie moet van belang kunnen zijn voor de vaststelling van de feiten, die invloed kunnen uitoefenen op de heffing van de belasting van die derde(n). Het is de fiscus die dit bepaalt, waarbij de rechter het laatste woord heeft. Tegen dit soort informatieverzoeken bestaat geen bezwaar- of beroepsmogelijkheid. Administratieplichtigen kunnen in het kader van een derdenonderzoek uitsluitend verzoeken om een kostenvergoeding wanneer ze van oordeel zijn dat een informatieverzoek waaraan zij inmiddels voldaan hebben, onrechtmatig is. Mocht de informatie over de derde(n) zich bij een ander bevinden (bijvoorbeeld bij een administratiekantoor), dan moet deze de informatie aan de fiscus voor raadpleging ter beschikking stellen. Voorts zijn de bepalingen met betrekking tot de wijze waarop gegevens en inlichtingen moeten worden verstrekt en met betrekking tot de verlening van toegang tot gebouwen en grond van overeenkomstige toepassing op het derdenonderzoek. 16 | De fiscus op bezoek Zesde druk
1.4 Verschoningsrecht 1.4.1 Formeel verschoningsrecht Als hoofdregel geldt dat niemand zich voor een weigering om aan zijn informatie verplichtingen te voldoen kan beroepen op een geheimhoudingsplicht. Zelfs niet als deze bij wet is opgelegd. Alleen voor het voldoen aan de informatieverplichting ten behoeve van derden kunnen bedienaren van de godsdienst, notarissen, advocaten, procureurs, artsen en apothekers zich beroepen op geheimhouding, omdat zij dat uit hoofde van hun stand, ambt of beroep verplicht zijn. Het betreft hier een zelfstandig recht. Zelfs als de betrokken derde of cliënt toestemming heeft gegeven tot het verstrekken van de gevraagde inlichtingen, kan de ambtsdrager een beroep op het verschonings recht doen. Het verschoningsrecht geldt overigens niet ongeclausuleerd. Bepaalde zakelijke gegevens vallen niet onder het ver schoningsrecht. Ze zijn de verschoningsgerechtigde niet ‘toevertrouwd’ binnen de vertrouwenssfeer van zijn ambt. De rechter weegt derhalve het belang van de fiscus af tegen de geheimhoudingsplicht van de verschoningsgerechtigde. Alleen bovengenoemde beroepsbeoefenaren kunnen zich op het verschoningsrecht beroepen. Dit recht geldt voor hun gehele administratie. In principe is het zo dat als een verschoningsgerechtigde in een andere hoedanigheid optreedt, bijvoorbeeld als accountant, het verschoningsrecht niet geldt. Hij kan dus alleen dan een beroep op zijn verschoningsrecht doen, als de feiten waarover inlichtingen worden gevraagd hem in zijn hoedanigheid van verschoningsgerechtigde zijn toevertrouwd. De vraag is echter of dit ook geldt voor de advocaat-belastingkundige. Uit lagere rechtspraak kan worden afgeleid dat een advocaat, die tevens als belastingadviseur optreedt, ook voor zijn fiscale werkzaamheden een verschoningsrecht toekomt. Voorbeeld: Als de patiëntenkaarten van een arts bepaalde financiële gegevens bevatten die van belang zijn voor de belastingheffing van de arts zelf, dan zal hij deze kaarten desgevraagd integraal aan de inspecteur ter beschikking moeten stellen. Hij kan zich niet beroepen op zijn geheimhoudingsplicht en mag geen delen van de kaarten bedekken. Dit is evenwel anders als de inspecteur de arts wil verplichten gegevens met betrekking tot de heffing van de patiënt te verstrekken. In zo’n geval kan de arts zich beroepen op zijn verschoningsrecht en hoeft hij geen inzage te verlenen. Een niet-verschoningsgerechtigde zoals een belastingadviseur of accountant kan soms beschikken over een ‘afgeleid verschoningsrecht’. Indien een beroeps beoefenaar met een verschoningsrecht (bijvoorbeeld een advocaat) de specifieke deskundigheid van een belastingadviseur inroept, dan straalt het verschoningsrecht van die beroepsbeoefenaar in bepaalde mate af op de belastingadviseur. Het ‘afgeleide verschoningsrecht’ beperkt zich tot informatie die aan de deskundige (bijvoorbeeld een belastingadviseur) ter beschikking is gesteld in het kader van de opdracht waarvoor hij is ingeschakeld. Als omgekeerd een belastingadviseur een advocaat inschakelt, kan die advocaat zich mogelijk niet op zijn verschoningsrecht beroepen. Uit lagere rechtspraak kan worden afgeleid dat de advocaat dan dezelfde rechten heeft als de belastingadviseur (zie hierna onder par. 1.4.2). De Hoge Raad heeft zich over deze kwestie nog niet uitgelaten. Cliënten van verschoningsgerechtigden kunnen zich op een zogenoemd weigeringsrecht beroepen. Als de fiscus bijvoorbeeld bij een cliënt van een advocaat inzage vraagt in correspondentie die tussen de advocaat en de cliënt is gevoerd, dan mag de cliënt zich beroepen op zijn weigeringsrecht. Indien een cliënt van een advocaat een trustkantoor heeft ingeschakeld en correspondentie tussen de cliënt en de advocaat zich bij dat trustkantoor bevindt, kan het trustkantoor zich beroepen op een zogenaamd ‘afgeleid weigeringsrecht’. Het trustkantoor kan de fiscus dus weigeren inzage te geven in correspondentie die met verschoningsgerechtigden is gevoerd. Wel zal het De fiscus op bezoek Zesde druk | 17
Page 1 and 2: De fiscus op bezoek Zesde druk
Page 3 and 4: Burgers en bedrijven moeten om alle
Page 5 and 6: Voorwoord 3 1 Hoofdlijnen van de in
Page 7 and 8: 1.1 Algemeen Een correcte belasting
Page 9 and 10: In een procedure over de informatie
Page 11 and 12: elastingplichtige aanzienlijke kost
Page 13 and 14: 1.2.5.5 Overbrenging van informatie
Page 15: 1.3.2 Wie zijn informatieplichtig?
Page 19 and 20: 1.6 Identificatieplicht In het kade
Page 21 and 22: zekerheid worden gevraagd bij de in
Page 23 and 24: 2.1 Algemeen Door een voortdurend t
Page 25 and 26: 2.3.1 Overzicht internationale en E
Page 27 and 28: 3 Sancties bij niet-nakoming van de
Page 29 and 30: Bij de omkering van de bewijslast w
Page 31 and 32: Ook bij de aangiftebelastingen (zoa
Page 33 and 34: Sinds 1 januari 2014 kan de inspect
Page 35 and 36: Aangiftebelastingen (o.a.) loonbela
Page 37 and 38: Boete en straf Het is van groot bel
Page 39 and 40: Het opzettelijk niet nakomen van de
Page 41 and 42: 4.1 Algemeen Binnen de Belastingdie
Page 43 and 44: Slechts de rechter-commissaris of d
Page 45 and 46: 5 En als de fiscus op bezoek komt
Page 47 and 48: • De controlemedewerker dient een

EY-de-fiscus-op-bezoek

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?