de brief - Gemeente Bussum

9 Gebruik van de grondstromenmatrix in de praktijk
Hieronder wordt een praktijkvoorbeeld gegeven hoe de grondstromenmatrix werkt in de
praktijk. Er vindt grondverzet plaats van zone 10. woonwijken 1920-1950 naar zone 3.
Gooimeer Noord+Zuid.
Voorbeeld
Bij een herstructureringsproject ter plaatse van zone 10. woonwijken 1920-1950 komt
grond vrij in de bovengrond (0-0,5 m-mv). De afdeling groen van de gemeente wil de vrijkomende
grond gebruiken om een perk in de zone 3. Gooimeer Noord+Zuid op te hogen.
Is vrij grondverzet toegestaan?
Uitwerking
Voer een historisch onderzoek uit (paragraaf 6.1) en bepaal of het werkgebied binnen
een bodembeschermingsgebied ligt (paragraaf 6.8 en bijlage 1d). Voor grondverzet
binnen en naar bodembeschermingsgebieden gelden aanvullende regels.
Indien er geen sprake is van een verdachte locatie (zie paragraaf 6.2) of een bodembeschermingsgebied,
ga naar de grondstromenmatrix (bijlage 2). Ga op de horizontale as
naar zone 10, traject 0-0,5 m-mv. Ga in deze kolom naar zone 3, traject 0-0,5 m-mv.
Bij grondverzet van zone 10 naar zone 3 lees je een C af. In de legenda van de grondstromenmatrix
staat vermeld wat de betekenis is van de letter C (of zie paragraaf 6.4).
In dit geval dient een bodemonderzoek of een partijkeuring te worden uitgevoerd. In
paragraaf 6.4 is beschreven waar het bodemonderzoek of de partijkeuring aan moet
voldoen.
De analyseresultaten moeten worden omgerekend naar standaard bodem en worden
gemiddeld. Hierna kunnen de omgerekende en gemiddelde analyseresultaten vergeleken
worden met de toetsingswaarden van zone 3. De toetsingswaarden zijn weergegeven
in bijlage 3c. Indien alle omgerekende en gemiddelde concentraties uit het bodemonderzoek
of uit de partijkeuring kleiner of gelijk zijn aan de toetsingswaarden,
mag de grond worden toegepast. Als de omgerekende en gemiddelde concentraties
hoger zijn dan is de grond in zone 3 niet toepasbaar.
Bij grondverzet gelden procedures. Deze zijn beschreven in hoofdstuk 8.
Opgesteld door Syncera B.V.
18 juli 2006, Definitief pagina 39