Sport en Ontspanning - Dorp Witteveen

Nieuws 8
Column Hans Pieters
Niet al te lang geleden was de TTkermis
in Assen en daar moesten wij
uiteraard ook even een kijkje nemen.
Eigenlijk was het naar mijn idee te warm
om op de kermis rond te lopen maar Milan
wilde heel graag even een kijkje nemen
en opa stond ook te springen om mee
te gaan, oftewel nee zeggen was geen optie.
Zo gezegd zo gedaan, we gingen naar
de kermis. Papa en Opa zaten voorin en
Milan en Angela vermaakten zich op de
achterbank.
Een klein half uurtje later stapten we
uit op Assens grondgebied en zochten
wij onze weg richting kermis, dit was
gelukkig niet zo moeilijk want het altijd
populaire reuzenrad steeg hoog boven
alle gebouwtjes uit. Opgewonden en vol
verwachting liepen we de kermis op om
eens te kijken van welke leuke, spectaculaire
en geldvretende attracties we eens
gebruik zouden maken, maar helaas we
waren te vroeg en alles was nog gesloten.
Sjonnie en Anita waren de grijpautomaten
aan het voorzien van nieuwe knuffels
en Harrie van de schiettent was de luchtbuksen
aan het nog onzuiverder maken
zodat hij eind deze dag weer maximale
winst zou draaien. “Nou eerst maar een
rondje lopen en dan wat drinken?” stelde
ik voor om de moed er in te houden.
En in plaats van een terras op de kermis
op te zoeken kwam opa op het geniale
idee om de stad in te lopen en daar gezellig
wat te eten of drinken. Om met dit
warme weer de hele stad door te sjouwen
leek me al helemaal geen goed idee
maar voordat ik mijn mening ten gehore
kon brengen waren Milan en Opa al
onderweg richting centrum, mopperend
en brommend sjokten Angela en ik erachteraan.
Toen we door Assen heen liepen op zoek
naar een plek om wat te eten en drinken
kwamen we onderweg een vrouw tegen
geheel bedekt door een pikzwarte, en
naar mijn idee bloedhete, Boerka. Nu
hadden wij tijdens ons rondje op de
kermis uitgebreid staan kijken naar het
spookhuis want Milan vond al die opgehangen
mensen, monsterlijke gedaantes
en afgehakte lichaamsdelen reuze interessant
(raar kind). Toen Milan de gesluierde
vrouw dan ook in het oog kreeg riep
hij ineens vanuit het niets: “Papa kijk,
een Heks!”. Hoewel het uiterst gênant
was dat Milan dit uitriep terwijl de straat
redelijk vol met mensen was konden
Angela en ik onze lach niet bedwingen.
Milan was zich echter van geen kwaad
bewust en staarde met grote ogen naar
de gesluierde vrouw die langzaam op ons
af kwam lopen. Ik vertelde Milan dat die
vrouw dat droeg omdat ze in bepaalde
dingen gelooft en dat ze ‘hoogstwaarschijnlijk’
geen heks zou zijn en dat hij zulke
dingen nooit meer mag roepen naar
andere mensen. Milan, nog druk bezig
met alle dingen van het spookhuis, kon
maar moeilijk begrijpen dat deze vrouw
dit om een andere reden droeg dan hij
gedacht had maar stemde in om soortgelijke
uitspraken voortaan niet meer te
doen. De vrouw in kwestie had gelukkig
niets gehoord en liep ons gesluierd
en al rustig voorbij. Hoewel het niet de
meest loze opmerking was die Milan had
gemaakt kon ik hem wel volledig begrijpen.
Een mannetje met zo’n grote fantasie
die eerder de gekste wezens had gezien
bij het spookhuis moest er wel heilig van
overtuigd zijn dat hij een ‘echte’ heks had
gezien. Dat hij dit zo luid uitriep is in
mijn ogen ook alleen een teken van oprechte
eerlijkheid en zeggen wat je denkt
zoals alle kinderen dat zo mooi kunnen
doen.
Na wat gegeten en het voorval nog eens
doorgesproken te hebben liepen we weer
terug richting kermis. De knuffels stonden
in ongrijpbare posities en de luchtbuksen
lagen er opgepoetst en gesaboteerd
bij. Milan is niet het type van de
drukke heftige attracties en wilde dan
ook nergens in, het ging naar zijn mening
allemaal veel te hard en kijken was
leuker. Wel wilde hij graag touwtje trekken,
eendjes vangen en met een netje
balletjes vangen zodat hij mooie prijzen
in de wacht zou slepen. Papa wilde naïef
als hij was toch wel even luchtbuks schieten
want misschien was deze ene buks
wel niet gesaboteerd. Helaas, van de tien
kogels waren er twee raak dus ik ben of
een hele slechte schutter of het was een
waardeloze buks. Uiteraard koos ik voor
het laatste. Toen ik weer terugliep naar
Milan, opa en Angela zag ik dat Milan
voorzien was van een knuffelslang, een
piratenschip en een supervet geweer met
kleefpijltjes en al. “Zullen we nog even
verder kijken Milan?” maar Milan vond
het wel best, hij had het wel gezien op
de kermis en vond het nu echt wel tijd
om naar huis te gaan. Hij had immers al
allerlei mooi speelgoed en mooier kon
het in zijn ogen toch niet worden. Bijna
smekend moesten Angela en ik hem vragen
of wij nog even in de XXL mochten
en hoewel hij het eigenlijk niet kon wachten
stemde hij wel in. Achteraf had
ik liever gewild dat Milan mij aan m’n
haren naar de auto had gesleept want
dan was ik tenminste niet met mijn
domme kop in dat ding geweest. De
XXL is een overdreven lange schommel
met draaiende bankjes eronder die met
een noodgang op en neer gaat terwijl
de G krachten in via je longen je onderbroek
bereiken. En aangezien het speelgoed
op de kermis altijd van dusdanige
lage kwaliteit is dat het nog geen twee
dagen meegaat vertrouw ik de kermisattracties
al helemaal niet en heb dan ook
voor mijn gevoel een half uur in totale
doodsangst geleefd. Gelukkig kwam het
ding uiteindelijk wel weer veilig tot stilstand
maar ik voelde mij alsof ik in een
cabrio-straaljager de wereld had overgevlogen
en wilde nu ook wel graag naar
huis, Angela had daarentegen nergens
last van en vond het wel mooi allemaal.
Toch was het uiteindelijk wel weer een
geslaagde dag waarin we veel leuke dingen
gedaan hebben en ook de nodige
dosis Milan-humor voorbij hebben horen
komen. De vakantie is aangebroken
dus S&O gaat een tijdje op stil maar na
de vakantie ga ik gewoon weer verder
met het zo goed mogelijk proberen te
verwoorden van al Milan z’n avonturen
en belevenissen. Nu is Milan eerst drie
weken bij zijn moeder en is Huize Pieters
overdekt met een deken van rust.
Het zal de eerste week wel even lekker
zijn om te kunnen uitslapen en even onbezorgd
doen waar je zin in hebt maar
de laatste twee weken zullen toch wel
heel erg kaal en stil zijn vrees ik. Na de
drie weken gaan we gezellig met z’n allen
naar de Caravan in Brabant dus van
daaruit zullen vast ook wel weer mooie
verhalen tevoorschijn komen.
Allemaal een fijne vakantie toegewenst
en tot Augustus…