Dealer Info nummer 4 in pdf formaat.

Datakolom: Innovatie
en ICT op één hoop
De Tweede Kamer wil meer aandacht
voor ICT. Maar hoe dan? Implementatie
of innovatie en als dat voordeel oplevert,
waarom is er dan steun nodig? Een
denkfout die het parlement en de regering
maken, is dat men ICT en innovatie
als een en hetzelfde aandachtsgebied is
gaan zien. Als er maar een computer aan
te pas komt dan lijkt de associatie met
nieuw, beter, sneller en goedkoper bijna
vanzelfsprekend.
Dat is ongeveer hetzelfde als beweren
dat een essentiële voorwaarde voor innovatie
de beschikbaarheid van pen en
papier is of dat bij 92% van vernieuwende
inzichten het hebben van pen en
papier een rol speelt. Overigens vaak in
vreemde situaties zoals in restaurants en
dan zou de subsidie van bierviltjes misschien
verstandig zijn (!). ICT innovatie
en ICT implementatie zijn twee verschillende
dingen. Daar komt nog onderhoud
bij en tegenwoordig de
beveiliging van systemen en data.
Wanneer men dan spreekt over stimulering
van ICT wat bedoelt men dan?
Meer overheidsgeld naar achterstallig
onderhoud? Maatregelen om sectoren
met slimme lobbyisten wat toe te schuiven?
Generieke belastingregelingen zoals
snellere afschrijvingen? First user
aankopen om ontwikkelingen te stimuleren?
Innovatiesteun? Het aantal mogelijkheden
is groot, de effectiviteit echter
altijd moeilijk aantoonbaar. Een positieve
houding ten opzichte van ICT is één
ding en daar ruimte voor maken in het
onderwijs of door de aankondiging van
investeringen en wetgeving klinkt leuk
in de media, maar hoe doe je dat dan?
Overheid ICT is al een rampenreeks,
dus welke deskundigheid brengt men
mee om onderscheid te maken tussen
leuke lobbyklusjes en echte ondersteuning?
De ervaringen met het innovatieplatform
van Balkenende waren niet positief.
Er is weinig uitgekomen behalve
media aandacht die uiteindelijk ook
negatief werd. Zou ICT als deel van de
innovatiekalender onder de ministeriële
hoede van Verhagen dan beter uit de
verf komen?
Het lijkt er soms op, of de politieke dieren
liever achter leuke items als "open
source" gaan staan dan zich afvragen of
dat nu wel zo optimaal is. Innovatie is
niet zozeer wat in de marges verbeteren,
als wel totaal anders naar dingen gaan
kijken. Energieverbruik in datacenters
aanpakken door alleen energiebesparende
maatregelen te nemen lijkt wel leuk,
maar juist door de cloud wordt het mogelijk
veel minder datacenters en misschien
op heel andere plekken te gaan
bouwen. Je kunt je zelfs afvragen of
cloud-diensten geen infrastructurele taak
is voor de overheid, gezien de veiligheids
en privacy-risico's, die weer zo
duidelijk werden door wat KPN en Vodafone
bleken te doen.
Het gaat niet alleen om afluisteren, het
belang van goede en veilige infrastructuur
neemt alleen maar toe, in landen als
Finland kun je automaten, maar ook toiletten
langs de wegen alleen maar bedienen
of betreden via sms-diensten. Dat is
leuk, maar wat als die niet werken?
Paul Allen
In de biografie Idea Man: A Memoir by
the Cofounder of Microsoft van Microsoft
mede-oprichter Paul Gardner Allen
(1953) zet hij zich nogal af tegen Bill
Gates en lijkt het meer op het verhaal
van het verongelijkte jongetjes dan het
succesverhaal van toch een van de rijkste
mannen ter wereld (met iets dan 14
miljard vermogen). Op de middelbare
school leerde hij de twee jaar jongere
Bill Gates kennen. Beiden waren al snel
computerfreak. Hij stopte na twee jaar
met zijn studie aan de universiteit in de
staat Washington om software voor personal
computers te gaan schrijven.
Jeugdvriend Bill volgde hem en ze
richtten in 1975 Microsoft op, dat Paul
na wat ongenoegen met Gates in 1982
verliet. Naar hij beschrijft omdat
Ballmer en Gates achter zijn rug bezig
waren om hem eruit te werken. Hij heeft
een aantal keren kanker gekregen, dat
ook overwonnen, maar dat kostte hem
veel energie en tijd, ook al toen hij nog
bij Microsoft was.
Paul Allen zorgde voor een deal waarbij
Microsoft voor 50.000 dollar Q-DOS
kon kopen. Dat kwam later als MS-DOS
besturingssysteem op de pc’s van IBM
en daarmee CP/M van Digital Research
eigenlijk versloeg. Dat was het begin
van de Microsoft successtory.
Wat ontbreekt in de meeste beschrijvingen
van Paul Allen, maar wel doorschijnt
in de biografie, is zijn ambitie.
Hij zocht overal naar nieuwe wondertechnieken,
heeft daarin ook veel bijgedragen,
maar deed dat op een wat slinkse
manier. Ik herinner me hoe halverwege
de jaren negentig alle techneuten en
uitvinders van enig formaat in California
plotseling onbereikbaar waren omdat
ze werkten voor Interval Reserach Corp,
een technologie denktank die Allen samen
met David Liddle (Digital) had opgezet
in 1992. Bijna angstig viel de normaal
geanimeerde speculatie over uitvindingen
en nieuwe technieken in Silicon
Valley, waar ik destijds vaak kwam,
bijna stil. Oude vrienden uit de begintijd
van de computer die ik daarvoor vaak
had gesproken en interviews mee had
gedaan, wilden niet meer over hun werk
praten, want Interval deed en was erg
geheimzinnig. Uiteindelijk kwamen er
zo’n 300 octrooien uit het project, maar
geen echt grote doorbraken en in 2000
stopte men ermee. Dat project blijft echter
in mijn herinnering als een ietwat
ondergronds en particulier wetenschapsproject
waarvan ik de diepere doeleinden
wantrouwde. De recente biografie
van Paul Allen geeft daar weer wat voeding
aan. Het was en is een gefrustreerde
man die zijn gelijk wil halen en kost
wat kost zijn stempel wil achterlaten.
Mijn vraag is of dat weer iets met zijn
herhaalde kankerproblemen te maken
heeft.
LS
ICT
vakhandel
16 6 juni 2011