Gegeneraliseerde angststoornis - GGZ-richtlijnen

11
1.1.6 Pregabaline
Effectiviteit, dosering, lange termijn
5
10
15
20
25
30
35
40
Wetenschappelijke onderbouwing
De effectiviteit van het nieuwe alfa-2-delta-anxiolytische geneesmiddel pregabaline is
onderzocht bij GAS. Het middel is een anti-epilepticum dat werkt via de vermindering van de
influx van calcium in de neuronen, waardoor de uitstoot van neurotransmitters, zoals
noradrenaline, glutamaat en aspartaat wordt verminderd.
In verschillende RCT‘s die 4 of 6 weken duurden, werd pregabaline effectiever bevonden
dan placebo op angstklachten, gemeten met de HAM-A lijst (Rickels e.a. (2005); Pohl e.a.,
2005; Montgomery e.a., 2006; Pande e.a, 2003; Feltner e.a., 2003). In een heranalyse van
deze RCT‘s door Stein e.a. (2008), bleek het middel ook effectief te zijn op comorbide
depressieve klachten, gemeten met de HAM-D lijst. De effectiviteit treedt meestal al na één
week behandeling op.
Bij ouderen met GAS werd pregabaline gedurende 8 weken vergeleken met placebo in een
flexibele doseringsstudie (doses tussen 150 en 600 mg per dag).
Pregabaline werd goed verdagen: in de meeste RCTs‘ werd geen significant verschil
gevonden in uitval tussen pregabaline en placebo. De studie van Pande e.a. (2003) liet geen
verschil in uitval zien vanwege bijwerkingen tussen pregabaline en placebo (lagere dosering
pregabalin (150 mg per dag): uitval 3%, hogere dosering pregabalin (600 mg per dag): uitval
20%; placebo uitval: 10% (Pande e.a., 2003).
Pregabaline werd in het algemeen goed verdragen. De meeste bijwerkingen waren:
duizeligheid, somnolentie en misselijkheid. Met name worden deze bijwerkingen
gerapporteerd bij doseringen boven 200 mg per dag (Pande e.a, 2003; Montgomery e.a.,
2006; Rickel e.a., 2005).
Er zijn enige dosis-respons studies verricht. De hogere doseringen, van 200 mg per dag en
hoger, zijn effectiever bevonden dan placebo (Feltner e.a., 2003; Pohl e.a.,2005; Rickels
e.a., 2005; Montgomery e.a., 2006). In vergelijkende studies met alprazolam 1,5 mg per dag
(Rickels e.a., 2005) en lorazepam 2 mg per dag (Feltner e.a., 2003) werd geen verschil in
effectiviteit gevonden tussen de hogere doseringen pregabaline en de benzodiazepinen. In
een vergelijkende studie tussen pregabaline en venlafaxine (75 mg per dag) werd geen
verschil in effectiviteit tussen beide middelen gevonden (Montgomery e.a., 2006). Een
andere studie vond in een vergelijking tussen pregabaline en venlafaxine een slechter
resultaat voor het laatste middel. Venlafaxine werd echter in deze studie erg hoog
gedoseerd (Kasper e.a, 2009).
Na staken van pregabaline vond geen van deze korte termijn studies
onttrekkingsverschijnselen.
Er is een studie verricht met het lange termijn effect bij responders op pregabaline
gedurende 24 weken (Feltner e.a, 2008). Na 8 weken behandeling met pregabaline, ‗open‘
gegeven, werden de respondenten gerandomiseerd tussen een placebo en pregabaline
behandeling. De dosering pregabaline was 450 mg per dag. Na 24 weken viel 65% van de
placebo patiënten terug, tegen 42% van de pregabaline patiënten. De uitval in deze periode
was 15% voor placebo tegen 21% voor de groep die met pregabaline behandeld werd.