Angststoornissen - Vereniging EMDR Nederland

SOCIALE ANGSTSTOORNIS
Conclusie
Niveau 1
Sociale vaardigheidstraining is een betrekkelijk kortdurende
therapie vorm die zowel in een individueel als in een
groepsformat kan worden gegeven.
A1 Feske & Chambless, 1995; Gould, Buckminster, et al.,
1997; Taylor, 1996
A2 Mersch, Emmelkamp, et al., 1991; Dam-Baggen &
Kraaimaat, 2000; Heimberg, 2002; Taylor, 1996; Scholing
& Emmelkamp, 1993
Overige overwegingen
Hoewel sociale vaardigheidstraining zowel in groepsformat als in individueel format
even effectief lijkt te zijn, verdient het groepsformat toch de voorkeur. Ten eerste
biedt een groep meer mogelijkheden om te oefenen met allerlei vaardigheden. Ten
tweede is een groep waarschijnlijk kosteneffectiever.
Aanbeveling
Sociale vaardigheidstraining kan het beste in een groepsformat worden
aangeboden.
5.2.3.3 Duurzaamheid
Wetenschappelijke onderbouwing
Er zijn geen specifieke studies bekend naar de lange termijn effecten van ‘pure sociale
vaardigheidstrainingen’ voor sociale fobie. In verschillende follow up studies zijn de
lange termijn effecten van cognitieve en gedragsmatige interventies in meer algemene
zin bij de behandeling van sociale fobie onderzocht (Scholing & Emmelkamp,
1996a; Scholing & Emmelkamp, 1996b; Mersch, Emmelkamp, et al., 1991; Heimberg,
Salzman, et al., 1993; Turner, Beidel, et al., 1995). Over het geheel kan gezegd worden
dat de vooruitgang tijdens de behandeling twee tot vijf jaar na die tijd behouden
bleef. Het gaat hierbij wel om zogeheten naturalistische follow up studies, waarbij niet
geheel duidelijk is hoeveel aanvullende behandeling de patiënten in de tussen tijd
hebben ontvangen.
Bij verschillende studies zijn de drop out percentages gerapporteerd. Uit meta analyses
blijkt dat het drop out percentage gemiddeld 15% bedraagt (Feske & Chambless,
1995; Taylor, 1996).
Conclusie
Niveau 1
De geboekte vooruitgang in een cognitief gedragstherapeutische
behandeling in het algemeen (met inbegrip van sociale
vaardigheidstraining) van sociale fobie blijft twee tot
vijf jaar nadien behouden. Het percentage dropouts is gering.
A1 Feske & Chambless, 1995; Taylor, 1996
A2 Turner, Beidel, et al., 1995; Scholing & Emmelkamp,
1996a; Scholing & Emmelkamp, 1996; Mersch, Emmelkamp,
et al., 1991; Heimberg, Salzman, et al., 1993
Overige overwegingen
Er zijn geen speciale onderzoeken gedaan naar terugval voorkomende maatregelen.
‘Good clinical practice’ suggereert dat duidelijke afspraken met patiënt en huisarts
78