Angststoornissen - Vereniging EMDR Nederland

DIAGNOSTIEK
cent aanwezig. Van de burgers die slachtoffer waren van fysiek geweld leed 4 à 5
procent aan PTSS. Van Vietnam veteranen die verwondingen hadden opgelopen leed
20 procent aan PTSS.
Interpersoonlijke beperkingen (bijvoorbeeld wantrouwen naar anderen of sociaal isolement)
en problemen in de beroepssfeer komen relatief het meest frequent voor.
Problemen in de beroepssfeer zijn vooral te verwachten als blootstelling aan het
trauma in het kader van het werk plaatsvond (wat niet zelden het geval is).
3.2.7 Hypochondrie
Mensen die lijden aan hypochondrie interpreteren op zich onschuldige lichamelijke
gewaarwordingen als mogelijke tekenen van een ernstige ziekte. Er wordt van hypochondrie
gesproken bij een preoccupatie met de vrees of met de overtuiging een ernstige
ziekte te hebben wanneer deze preoccupatie blijft bestaan ondanks adequate
medische beoordeling en geruststelling. Verder veroorzaakt de preoccupatie aanzienlijk
lijden of beperkingen in het dagelijks functioneren.
De prevalentie van hypochondrie in de algemene bevolking is onbekend, terwijl de
prevalentie in algemeen medische populaties ergens tussen de 4 en 9 procent wordt
geschat. Ten aanzien van de sekseratio zijn er geen duidelijke aanwijzingen voor geslachtsverschillen
in het voorkomen van de stoornis. Door het tot voor kort ontbreken
van duidelijke diagnostische criteria en de grote overlap met andere angststoornissen
moeten deze cijfers echter met voorzichtigheid worden geïnterpreteerd.
Over het algemeen geeft hypochondrie geen aanleiding tot veel beperkingen of participatieproblemen.
In uitzonderlijke gevallen treden interpersoonlijke problemen op
wanneer anderen te veel betrokken raken bij de rituelen van de persoon met hypochondrie.
3.3 Diagnostiek van de gevolgen van angststoornissen voor
het functioneren
Angststoornissen hebben een grote impact op het functioneren van de patiënt en de
directe personen in de omgeving. Multidisciplinaire behandeling van de gevolgen van
angststoornissen vragen om een gemeenschappelijk referentiekader zodat problemen
en beïnvloedende factoren beschreven kunnen worden. De World Health Organization
(WHO) heeft begin 2002 de International Classification of Functioning, Disability and
Health (ICF) uitgebracht. 1 De ICF geeft onder andere een basis voor statistische gegevens,
ontwikkelen van onderzoeksinstrumenten, ontwikkelen van klinische instrumenten.
Ondanks dat de ICF geen ‘kant en klaar instrument’ is, meent de werkgroep
dat deze classificatie in het verlengde van de DSM-IV- criteria bruikbaar is om zorgproblematiek
te beschrijven door paramedici, verpleegkundigen en (sociaal) geneeskundigen.
Bij de beschrijving in dit hoofdstuk van de angststoornissen die men kan
onderscheiden zal steeds met gebruikmaking van de ICF verwezen worden naar de
gevolgen van de afzonderlijke angststoornissen op het persoonlijk en sociaal maatschappelijk
functioneren. In hoofdstuk 9 over ondersteunende interventies gericht op
de gevolgen van angststoornissen voor het persoonlijk en sociaal maatschappelijk
functioneren zullen de ondersteunende interventies geordend worden aan de hand
van de ICF classificatie.
De ICF beschrijft het menselijk functioneren en de problemen die daarbij op kunnen
treden. De termen uit de ICF zijn geordend in twee delen: (1) Het menselijk functioneren
en de problemen daarmee en (2) externe en persoonlijke factoren. Elk deel
heeft twee componenten. De componenten kunnen op twee manieren worden weergegeven.
Ten eerste als een beschrijving van het menselijk functioneren en ten tweede
om problemen aan te duiden zoals stoornissen, beperkingen en participatieproblemen.
De samenhang wordt in het onderstaande schema uitgewerkt weergegeven.
1
De Nederlandse vertaling van de ICF is door Bohn Stafleu Van Loghum uitgegeven.
26