Angststoornissen - Vereniging EMDR Nederland

BIJLAGE 1 KOSTENEFFECTIVITEIT
Dataverzameling
De dataverzameling bestaat uit 2 componenten: de input van zorg (type zorg, volumina
van zorg) en bijbehorende kosten en het effect van de te vergelijken behandelingen.
De input van zorg voor de alternatieve behandelingen bestaat uit onderstaande componenten.
Tabel 1 Input van zorg
Directe medische kosten:
Korte termijn/ lange termijn
1. Farmacotherapie - Aantal tabletten per dag * aantal dagen * prijs SSRI
- Aantal consulten * kostprijs consult
Complicaties
Nabehandeling/afbouwen medicatie
Voorgeschreven medicatie bij neveneffecten:
- Aantal tabletten per dag * aantal dagen * prijs medicatie
- Afbouwschema + duur afbouw
- Aantal consulten gedurende afbouwperiode * kostprijs consult
2. CBT (individueel)* - Aantal sessies individueel * kostprijs sessie
- Aantal boostersessies * kostprijs
3. Combinatietherapie - Aantal tabletten * aantal dagen * prijs medicatie (SSRI)
- Evt medicatie bij neveneffecten
- Afbouwschema medicatie
- Aantal sessies * kostprijs
- Aantal boostersessies * kostprijs
Bij de berekeningen is uitgegaan van volumina van zorg op basis van informatie afkomstig
van de klinische studies die input hebben geleverd voor deze richtlijn aangevuld
met expertschattingen vanuit de werkgroep Angststoornissen. De consultprijzen
zijn berekend aan de hand van een tijdsbestedingonderzoek (3) en loonkosten (4). De
kostprijzen van SSRI’s zijn gebaseerd op de prijzen afkomstig uit de KNMP-taxe van
april 2002.
Om de effecten van zorg te expliciteren moet worden uitgegaan van een passende
uitkomstmaat. In een kosteneffectiviteitanalyse (KEA) worden de opbrengsten, de
effecten van de zorg, uitgedrukt in natuurlijke eenheden. Hierover dient consensus te
bestaan binnen de leden van de werkgroep, terwijl gekozen moet worden voor één
maat van effectiviteit. Alleen dan kunnen de interventies worden vergeleken op effectiviteit.
Eén van de kernvragen betreft dus de definiëring van de effectmaat van de
alternatieve behandelingen.
Het betreft hier een aandoening met een veelal chronisch karakter waardoor in het
algemeen niet kan worden gesproken van herstel van de patiënt. Daarom is in het
model de term ‘verbeterd’ (response) opgenomen als effect, uitgaande van een bepaalde
mate van vermindering van symptomen. Over het algemeen spreekt men van
response als de beginwaarde op een ernstschaal is gereduceerd met ten minste 50%.
De response rate is dan het percentage patiënten dat voor minstens de helft is verbeterd.
(2)
In de klinische studies worden de effecten van behandeling bij paniekstoornissen uitgedrukt
op een drietal dimensies: depressie, angst en agorafobie. Daarnaast wordt
gesproken van de reductie van paniekaanvallen.
Zoals hierboven reeds is aangegeven, is het noodzakelijk om te kiezen voor één effectmaat
om kosteneffectiviteitanalyses uit te kunnen voeren. Tijdens de bijeenkomsten
van de werkgroep werd duidelijk dat geen consensus bereikt kon worden ten
aanzien van een voorkeur voor één van bovengenoemde effecten als uitkomstmaat of
over de mogelijkheid om de verschillende effecten die in de klinische studies worden
gebruikt te combineren tot één effectmaat (overall effect size).
Een alternatief voor de klinische effectmaat zou de waardering in termen van kwaliteit-van-leven
kunnen zijn, waarbij uitdrukking wordt gegeven aan de waardering van
de patiënt op zijn/haar gezondheidstoestand na behandeling. Het ontbreekt echter
aan gegevens om laatstgenoemde effectmaat te hanteren.
217