Angststoornissen - Vereniging EMDR Nederland

AANBEVELINGEN VANUIT HET CLIËNTENPERSPECTIEF
cliënt in kaart te brengen. Signalen van relevante anderen worden opgepikt en bij de
diagnostiek betrokken.
Tot slot heeft in deze fase ook de familie of omgeving behoefte aan informatie, bijvoorbeeld
over de betekenis van angsten voor de cliënt, het behandelplan, het toekomstperspectief
en wenselijke reacties van de omgeving.
13.2 Behandeling
Zodra de diagnose is gesteld is het belangrijk dat de behandeling snel wordt gestart.
Wachttijd voor behandeling vergroot de angst.
In de crisisfase is de eerste behoefte van de cliënt het wegnemen van alle druk. De
hulpverlener dient zich te realiseren dat de cliënt in deze toestand niets anders meer
voelt dan de angst (voor de angst) of de dwang.
In het begin van de behandeling neemt de angst bij de cliënt vaak toe. De cliënt heeft
dan grote behoefte aan vertrouwen, ondersteuning en voorlichting van de hulpverlener
in een poging niet ‘gek te worden’ en zich nog meer af te zonderen van de omgeving.
Vaak wordt dit gedrag ten onrechte geïnterpreteerd als een grote afhankelijke
opstelling van de cliënt. Dit is niet juist. De cliënt is vaak bang om gek te worden.
Zonder begrip vervalt de cliënt in nog meer vermijdingsangst en gaat hij nog sterker
proberen het gedrag te verstoppen voor de buitenwereld, wat een toename van angst
en eenzaamheid tot gevolg heeft.
Bij de start van de behandeling hebben zowel cliënten als hun omgeving dus vooral
behoefte aan steun, gespecialiseerde deskundigheid en informatie. Wat dat laatste
betreft is er vooral behoefte aan informatie over de stoornis, de gevolgen voor het
functioneren in brede zin, de behandelmogelijkheden en de mogelijkheid tot lotgenotencontact.
Steun en informatie aan de familie/omgeving heeft twee doelen: geruststelling
van de familie en het doorbreken van patronen die de stoornis juist in stand
houden.
De behandeling is van het begin af aan integraal. Cliënten vinden het belangrijk dat
de behandeling niet alleen gericht is op de medische/psychische problematiek maar
dat er ook aandacht is voor lichamelijke, psychologische en sociale problematiek. Deze
zijn vaak een onderdeel van de stoornis. Hulpvragen liggen ook op het brede gebied
van werk, financiën en huisvesting. Afstemming van de huisarts over de begeleiding
van de familie wordt als behoefte gesignaleerd.
Hulpverleners wordt aanbevolen om tijdens de hulpverlening regelmatig na te gaan of
en hoe de cliënt inspraak in de besluitvorming wil en goed op verzoeken tot inspraak
te letten. Daarbij let de hulpverlener er ook op wat de cliënt belemmert of juist bevordert
om de gegeven en gewenste ruimte in te nemen. Hulpverleners gaan na of de
gegeven informatie door de cliënt is begrepen en stimuleren de cliënt om zelf mee te
beslissen en open te staan voor wensen, kritiek en verzoeken.
Cliënten hebben vaak behoefte aan een evaluatie van de behandeling. Ook tijdens de
behandeling bestaat vaak de behoefte regelmatig samen met de hulpverlener te kijken
of de behandeling effect heeft, dat wil zeggen, of het effect van de hulp in het
dagelijks leven te merken is.
Veel cliënten hebben grote problemen met het structureren en invulling geven aan de
dag. Dit verdient de aandacht van de hulpverleners. Hulpverleners kunnen cliënten
ondersteunen bij het aangaan en onderhouden van sociale contacten en andere activiteiten
die cliënten (nog) ondernemen. Door het bespreken van onzekerheden van
cliënten en het geven van goede uitleg over de stoornis zijn cliënten in staat om op
hun beurt uitleg te geven aan mensen uit hun omgeving en zo onbegrip te verminderen.
Hulpverleners bespreken samen met de cliënt bij welke activiteiten zij steun wensen
en hoe die ondersteuning gerealiseerd kan worden.
210