Angststoornissen - Vereniging EMDR Nederland

SPECIFIEKE FOBIE
• Leer, zo nodig en zo mogelijk, de patiënt praktische vaardigheden aan om met de
fobische situatie om te gaan of om zich in die situatie zo adequaat mogelijk op te
stellen.
• Begeleid de patiënt actief (of laat dit doen door een goed geïnstrueerde, niet fobische
vertrouwenspersoon van de patiënt) in de fobische situatie gedurende minimaal
één langere (2 tot 3 uur) of meerdere kortere (4 tot 8 maal één uur) daadwerkelijke
confrontaties met de fobische prikkel.
• Laat de patiënt tussen de afspraken door (zowel begeleid als ook alleen) geregeld
oefenen in confrontaties met de fobische prikkel.
• Adviseer om ook na afloop van de behandeling geregeld actief de fobische situatie
te blijven opzoeken.
• Overweeg andere of aanvullende interventies wanneer na 8 uur therapie onvoldoende
resultaat is geboekt.
Literatuur
Andrews, G., Crino, R., Hunt, C., Lampe, L., & Page, A. (1994). The treatment of anxiety disorders.
Clinician’s guide and patiënt manuals. Cambridge, Cambridge University Press.
Barlow, D.H. (1988). Anxiety and its disorders. The nature and treatment of anxiety and panic. New
York, The Guilford Press
Brown,T.A., Hertz, R.M., & Barlow, D.H. (1992). New developments in cognitive-behavioral treatment
of anxiety disorders. American-Psychiatric-Press-Review-of-Psychiatry, 11, 285-306.
Craske, M.G. (1999). Anxiety disorders. Psychological approaches to theory and treatment. Boulder,
Westview Press.
Craske, M.G., & Rowe, M.K. (1997). A comparison of behavioral and cognitive treatments of phobias.
In : G.C.L. Davey (ed.): Phobias. A handbook of theory, research and treatment. Chichester, New
York.
Emmelkamp, PMG & Felten, M. (1985). The process of exposure in vivo: Cognitive and physiological
changes during treatment of acrophobia. Behaviour Research & Therapy, 23, 219-223
Emmelkamp, P.M.G., Hoogduin, C.A.L., & Hout, M.A. van den (2000): Angststoornissen. In: W. Vandereycken,
C.A.L. Hoogduin & P.M.G. Emmelkamp (red.) Handboek psychopathologie deel 1. Houten,
Bohn Stafleu Van Loghum.
Gilroy, L.J., Kirby, K.C., Daniels, B.A., Menzies, R.G., & Montgommery, I.M. (2000) Controlled comparison
of computer-aided vicarious exposure versus life exposure in the treatment of spider phobia.
Behavior Therapy, 31, 733-744.
Jeremalm, A., Jansson, L. Öst, L-G (1986) Individual response patterns and the effects of different
behavioral methods in the treatmentof dental phobia. Behaviour Research & Therapy, 24, 587-596.
Jongh, A. de, Muris, P., ter Horst, G., van Zuuren, F., Schoenmakers, N. & Makkes, P. (1995): Onesession
cognitive treatment of dental phobia: preparing dental phobics for treatment by restructuring
negative cognitions. Behaviour Research & Therapy, 33, 947-954.
McNally, R.J. (1997) Atypical phobias. In : G.C.L. Davey (ed.): Phobias. A handbook of theory, research
and treatment. Chichester, New York.
Öst, L-G. (1996) One-session group treatment of spider phobia. Behaviour Research & Therapy, 34,
707-715.
Öst, L-G. (1997) Rapid treatment of specific phobias. In: G.C.L. Davey (ed.): Phobias. A handbook of
theory, research and treatment. Chichester, New York.
Öst, L-G., Brandberg, M., & Alm, T. (1997). One versus five sessions of exposure in the treatment of
flying phobia. Behaviour Research & Therapy, 35, 987-996
Thorpe, S.J., & Salkovskis, P.M. (1997). Animal phobias. In: G.C.L. Davey (ed.) Phobias. A handbook
of theory, research and treatment. Chichester, New York.
9.3 Beslisboom specifieke fobie
Algemene opmerkingen
• Bij een psychologische behandeling wordt in principe uitgegaan van wekelijkse
zittingen. Bij specifieke fobie is het echter mogelijk om een aantal zittingen samen
te voegen tot een langer durende zitting van twee of drie uur.
• Wat betreft de uitvoering van de behandeling: deze kan in principe conform de wet
BIG gedaan worden door een ieder die daartoe bekwaam is en zich daartoe in staat
acht.
• Bij twijfel over de diagnose, eventuele comorbiditeit of bij therapieresistentie,
d.w.z. wanneer twee of meer behandelstappen niet tot het gewenste behandelresultaat
geleid hebben, wordt geadviseerd een specialist (psychiater of psycholoog)
te consulteren.
170