Angststoornissen - Vereniging EMDR Nederland

GEGENERALISEERDE ANGSTSTOORNIS
7.1.7.2 Dosering
Wetenschappelijke onderbouwing
Er zijn geen dosis-effect studies verricht.
Overige overwegingen
In de klinische praktijk blijkt dat benzodiazepinen moet worden ingeslopen om bijwerkingen
zoals sedatie te voorkomen of verminderen. Benzodiazepinen zijn in het algemeen
snel binnen een tot twee weken effectief.
De aanbevolen doseringen van de middelen zijn afgeleid uit aanwezig placebogecontroleerd
onderzoek en klinische ervaring. Bij individuele patiënten kan een lagere dosering
dan de aanbevolen dagdosering al effectief zijn.
De start- en streefdoseringen per dag voor de benzodiazepinen zijn:
Alprazolam 1.5 mg 4-6 mg
Diazepam 5 mg 40 mg
Lorazepam 1 mg 2-4 mg
7.1.7.3 Lange termijn
Wetenschappelijke onderbouwing
Ook op termijn blijven benzodiazepinen effectief bij de behandeling van GAS. Verder
blijkt er geen duidelijke tolerantie op te treden voor het anxiolytische effect van het
benzodiazepine (1, 2). Wanneer er wel tolerantie optreedt is dit in het algemeen voor
de euforiserende effecten. Sommige patiënten kunnen de initiële dagdosering verlagen
met behoud van het effect. Bij stoppen van het benzodiazepine is er kans op terugval
(3).
Conclusie
Niveau 3
De benzodiazepinen blijven effectief op lange termijn. Na
stoppen is er kans op terugval
A2 Cohn en Wilcox
Overige overwegingen
Op basis van klinische ervaring zou overwogen kunnen worden na een half jaar tot
een jaar de dosering te verminderen. Ook blijkt hier dat sommige patiënten op de
lange termijn met een lagere dosering uit kunnen komen. Bij afbouwen van het benzodiazepine
kunnen onthoudingsverschijnselen optreden: psychologische verschijnselen
van angst zoals geprikkeldheid, slaapproblemen en dysforie, lichamelijke angstverschijnselen
zoals hartkloppingen, duizeligheid, transpireren en spierkrampen,
stoornissen in de zintuiglijke waarneming zoals overgevoeligheid voor licht en geluid,
depersonalisatie, metaalsmaak. Bij zeer snel afbouwen kunnen epileptische aanvallen
geïnduceerd worden. Deze onthoudingsverschijnselen dienen onderscheiden te worden
van die van een recidief van de GAS. Bij het eerste is het beleid: uitleg geven en
expectatief, zonodig de afbouw vertragen; bij recidiveren van de GAS is het beleid:
weer terug naar die dosering waarop er geen verschijnselen waren en langer doorbehandelen.
129