Angststoornissen - Vereniging EMDR Nederland

OBSESSIEF-COMPULSIEVE STOORNIS
Aanbeveling
De SSRI paroxetine wordt gedurende zes weken laag gedoseerd 20 mg,
bij onvoldoende effect kan de dosering verder verhoogd worden tot de
maximale dosering.
Literatuur
Bellew KM, McCafferty JP, Iyngar MK, Zaninelli R. Paroxetine and the rate of remission in the treatment
of GAD. Poster nr 605 APA 2001.
Pollack MH, Zaninelli R, Goddard A, McCafferty JP, Bellew KM, Burnham DB, Iyngar MK. Paroxetine in
the treatment of generalized anxiety disorder: results of a placebo-controlled, flexible-dosage trial. J
Clin Psychiatry 2001; 62: 350-357.
7.1.3.3 Lange termijn
Wetenschappelijke onderbouwing
De SSRI paroxetine is op de lange termijn op effectiviteit onderzocht, de resultaten
hiervan zijn alleen nog als poster beschikbaar (1). In het beschreven onderzoek worden
patiënten na een enkele blinde periode van 8 weken verder gedurende 24 weken
dubbelblind vervolgd. De gebruikte dosering is 20 tot 50 mg. Na de initiële fase behandeling
van 8 weken blijkt 43% van de patiënten remissie bereikt te hebben, dit
neemt verder toe tot 73% aan het eind van de 24 weken periode. Het percentage
terugval in deze fase is 11% en verschilt significant van placebo. De oorspronkelijke
dosering van de initiële fase werd gecontinueerd. De tolerabiliteit in de vervolgperiode
verminderde niet.
Conclusie
Niveau 3
De SSRI paroxetine blijft effectief op lange termijn, de effectiviteit
neemt na de initiële fase verder toe.
A2 Stocchi et al
Overige overwegingen
De SSRI paroxetine blijft bij langdurig gebruik effectief, mogelijk geldt dit ook voor de
andere SSRI's. Het is niet duidelijk of een initieel hogere dosering na enige tijd verlaagd
kan worden, met behoud van effectiviteit. Een verlaging in de vervolgperiode is
te overwegen, waarbij na iedere stap mogelijke onthoudingsverschijnselen of recidief
symptomen geobserveerd dienen te worden.
Bij afbouwen van een SSRI kunnen onthoudingsverschijnselen optreden zoals angst,
gespannenheid, duizeligheid en tremoren, paresthesieën, prikkelbaarheid, slaapstoornissen
en gastro-intestinale verschijnselen. Deze dienen onderscheiden te worden
van die van een recidief GAS. Bij het eerste is het beleid: uitleg geven en expectatief,
zonodig de afbouw vertragen; bij recidiveren van GAS is het beleid: weer terug
naar die dosering waarop er geen verschijnselen van GAS waren, en langer doorbehandelen.
Ondanks het optreden van SSRI-onthoudingsverschijnselen bij te snel afbouwen
spreekt men bij de SSRI's niet van gewenning en verslaving omdat, in tegenstelling
tot b.v. de benzodiazepinen, bij de SSRI's geen sprake is van psychische afhankelijkheid.
119