inhoud

IN HET BlTRGERLYK GEMEENEBEST.
7Ï
re krachten van anderen, die zich van Vleefch tot
fpyze bedienen ; en geen Wetgeever behoort dus
zyn Volk op de flachtbank te brengen. Maar hy
kan zich niet krachtiger tegen eene volftrekte onthouding
van Vleefch verzetten , dan wanneer hy
Offermaaltyden , op welke men Vleefch eet , tot
een fluk van Godtsdienst maakt: en dit deed Mofes
in diervoege, dat hy eenen jaarlykfen OfFermaaltyd,
het Pasfa ° inftelde, die geen Israëliet, op ftraffe
van te worden uitgeroeit, verzuimen mocht.
Eene Maaltyds - Offerande moest den eerften, of
00 zyn langst den tweeden dag geheel en al verteert
worden , en het geen 'er dan noch was overgebleven
, mocht men niet eeten, maar het moest
verbrand worden. Levit. VII. vs. 15, 16, 17, 18.
Door dit middel was ieder een genoodzaakt, zyne
Offerande waarlyk tot een Gastmaal te gebruiken ,
en 'er zoo veele Gasten op te noodigen , dat hec
konde verteert worden : daar anders misfehien menig
een uit Gierigheid of Armoede het zoo zuinig
zoude aangelegt hebben , dat hy met zyn huisgezin
daar van meer dagen had kunnen eeten. De Offeranden
moesten geene fpaarzaame dagelykfe Maaltyden
, maar inderdaad vrolyke Gastmaalen zyn , die