inhoud

DAAR MEN OFFEREN MOEST. 53
GE. TEN WORDEN, EN DE ONREINEN MOESTEN DAAR
VAN ZOOWEL EET EN , ALS OE REIN EN , het Welk by
een geofferd Dier eene ontheiliging zoude geweest
zyn, Deuc. XII. vs. 15, 16. 20-22. By ons zoude
dergelyk eene waarfchouwing van den Weigeever
niec noodig zyn 1 dan men verbeelde zich een Volk,
by het welk het eeten van vleefch zoo gemeen niec
is , als by ons; daar men byna nimmer een beest
flacht , dan tot plechtige maaltyden ; en daar de
Offermaaltyden doorgaans de gasteryen uitmaaken ;
en men zal kunnen begrypen, dat men onder dat
Volk by het flachten van die dieren, die men gewoon
was op het Altaar te brengen , ligtlyk aan
eene foort van Offerande zonde hebben kunnen denken,
en dezelve, ten minften in zyne denkbeelden,
misfehien ook wel door zekere byzondere plechtigheden
, tot eene Offerande maaken, indien de Wetgeever
daar niet tegen gezorgt had. Mofes maakte
dezelfde aanmerking ten opzichte der eerstgboornen
van Runderen , Schaapen en Bokken , die het één
of ander lighaamlyk gebrek hadden: men mocht dezelve
in zyn huis flachten en eeten, maar in geenen
deele voor heilig houden , of als eene Offerande
aanzien. Deut. XV. vs. 21, 22.
Welke plaatze Godt naderhand tot den Zetel
van Zynen dienst , en de plaatze om te offeren ,
zoude ftellen , hier van heeft Mofes geen woord
gezegt : hy gaf den Israëliten zelfs geene de minfte
gelegenheid om het te gisfen , maar liet dit ten
éénenmaale aan den tyd over. Aan Jerufalem zal
misfehien , vóór den tyd van David , niemand , by
het leezen der MofaïTche Wetten gedacht hebben ,
alhoewel van deeze Stad in de gefchiednisfen van
D 3
Mofes