inhoud

52 §. 188. OVER DE PLAATZE,;
geoorloofc was, op alle deeze plaatzen te offeren,
maar alleenlyk op die ééne plaatze , dewelke Godt
zich voorbehield , om daar toe naderhand vaat te
ftellen.
Het Hoofdoogmerk deezer Wet was buiten eenigen
twyfel, om door een geduurig openiyk opzicht
op de Offeranden , den Afgodendiende en andere
foorten van Bygeloof voortekomen. Dit kan men
duidelyk zien uit Levit. XVII. vs. i • 9. Ware het
geoorlooft geweest, overal, daar men wilde, te
offeren , dan zoude men , by de algemeene neiging
tot Afgoderye van die tyden , dikwils onder voorwendfel
van den waaren Godt te offeren , heimlyk
den Afgoden een offer gebracht hebben ; en zelfs
op die plaatzen, waar aan men eene byzondere heiligheid
toefchreef, en naar men dus waarfchynlyk
Gode het allermeest zoude geoffert hebben, zouden
ligtlyk uit hebzucht valfche Godtfpraaken hebben
kunnen ontdaan; waartegen Mofes insgelyksfeheen
te willen voorzien. Deut. XII. vs. 4, 5, 6.
De Wet van Mofes is zoo zorgvuldig , om het
offeren alleenlyk op ééne plaatze toe te laaten, dat,
toen het Verbod, om Runderen, Schaapen en Bokken
, anders dan by het Altaar, en om ten Offer te
dienen, te dachten, (hec geen wy §. 169. hebben
opgeheldert,) wederom ingetrokken werdt, en ieder
éénen toegedaan , om in zyn huis te moogen
flachten , zoo veel hy wilde , dat 'er , zegge ik,
evenwel eene uitdruklyke waarfchuwing wierdt bygevoegt
, om zulk een Dier , hec welk men in zyn
eigen huis gedacht had , vooral niet als eene Offerande
aantemerken. HET MOEST ALS EEN REE O>
HJJRT, die men niet ten Offer konde bren^tn, GE
GEE-