inhoud

306 §. 215. LYKEN VAN MENSCHEN.
kunnen verfpreid worden , indien de Overleedene'
aan. eene befmetlyke krankheid geftorven is. By
de Pest kan men 'er naauvvlyks aan cwyfelen , of
zekere foorten van Rotkoortzen komen zoo naby
dezelve , dat men ook daar over in vreeze zoude
kunnen geraaken. Deeze manier, van de doode
Lichaamen al te lang in buis te houden , fchynt
deeze Wet van Mofes op eene ongemerkte wyze
af te fcbaffen , en daarin vooronderftelt te worden
, dat men dezelve vóór den zevenden dag ,
waarmede de Hebreeuwen hunne grootfte rcuwe
eindigen , begraaven zal. Iemand die dezelve uit
buitenfpoorige genegenheid noch langer in zyne
tente had willen bewaaren , zoude met zyne tente
onrein gebleeven zyn.
Ten derden , ook zulke Lyken waarop niemand
eene byzondere betrekking had , konden niet onbegraaven
blyven liggen , en deeze Wet noodzaak-,
te het algemeen , of de Policy, om dezelve ten
Grave te brengen ; dewyl het aan de leevendigen
te veel ongemaks zoude gebaart hebben , door dezelve
geduurig verontreinigt te worden. Ik wil
hier niet fpreeken van het geen fomtyds , inzonderheid
in troebele tyden van groote en algemeene
rampen , met de daad gefchiedt is ; maar dit,
was ten minften een natuurlyk gevolg van deeze
Wet , dat men naa het einde van eenen Veldüag
, die binnen de grenspaalen van Palaeftina was
voorgevallen , zyn werk 'er van moest maaken ,
om de dooden te begraaven. Dit is anders juist
geene algemeené gewoonte in het Oosten ; men
laat dezelve aan de Vogelen , ( inzonderheid de
Racharns , eene foort van Gieren ) de Honden ,
de