inhoud

f. 208. VAN DE MELAATSHEID. 247
Ook is de Ziekte erflyk , maar niet altoos ; zy
wordt alleenlyk tot in hec derde en vierde lid overgeërft,
en wel zoo, dat, volgens het getuigenis
van Franfche Geneeskundigen , in het vierde lid
niet meer de volkome Melaatsheid , maar alleenlyk
de Hinkende adem overig zy. Ook by deeze overerving
heeft deeze Ziekte eene zonderlinge eigenzinnigheid
, die men goedertieren zouden kunnen
noemen , indien zy de menfchen niec geduurende
hun geheele leeven in de marrelende vreeze voor
een onzeker kwaad liet. De Zoon van eenen Melaatfen
zegt men, dac fomcyds niets anders, dan
eene byzondere vatbaarheid voor de befmettinge ,
overerft, die dikwils eerst naa veele jaaren , maar
ook veeltyds nimmermeer haare werking doet O).
Die
(a) Ik zal hier wederom van de Woorden van
PEYSSONEL gebruik maaken. Het geen ik in den
Text meer zegge, heb ik uit andere Franfche Geneesheeren
, die deeze Ziekte , zoo als zy nu noch
in fommige plaatfen van Frankryk gevonden worde,
befchryven , uit de Reisbefchryvingen «an NIEBOHR ,
en andere geloofwaardige Schryvers van deezen tyd ,
overgenomen. Hy zelf zegt, No. 13, 14. „ Wat
„ de erflykheid deezer Ziekte betreft, die is ontwy-
„ felbaar : wy hebben geheele huisgezinnen gezien ,
„ die befmet waren ; en byna ieder Kind van eenen
„ Melaatfen Vader , of eenen Melaatfen Moeder ,
„ werd insgelyfcs vanlangzaamerhand Melaats; noch-
„ tans hebben wy in fommige andere huisgezinnen
„ eenige gezonde Kinderen gezien , en eenigen die
„ Melaats waren; ook dat een Vader aan Melaats-
„ heid geftorven was, en zyne Kinderen oud wrer-
„ den , zonder van die Ziekte gecrofièn te worden :
„ om welke redenen wy, hoewel zy buiten twyfel
„ erflyk zy , nochtans oordeelen , dat het daar mede
E V E N
Q 4
'