inhoud

§. 184. OVER DE BESNYDING, *$
Yver van Jooden , die de Wet predikten , en de
Befnydinge den Heidenen zochten op te dringen ,
is uit de Brieven van Paülus bekend genoeg, die
dan in zoo verre uit het verhaal van Jofephus eea
nieuw licht bekomen. 'Er was toen onder de Jooden
eene nieuwe Seóte , die de Pharifeeuwen zelve
in Yver verre overtrof C«), Volk ten laat-
n e t
ften in den Oorlog inwikkelde , waarin het geheel
Gemeenebest onderging , en van welke men byna
zeggen moet, dat zy ten éenenmaale raazende was:
dezelve had , over het algemeen , Phanfeeuwfcbe
Grondftellingen . maar zy bracht dezelve tot een
uiterfte , inzonderheid in Burgerlyke zaaken , en
had haaren afkomst van zekeren Galilseer, Judas
genaamd. Het geen Jofephus , die een gemaatigd
Pharifeeuw was , en deeze lieden in het ongelyk
ftelt van hunne ftandvastigheid op het einde vaa
den Joodfchen Oorlog , verhaalt , komt na by de
Raazerye , hoewel het voor het overige een bewys
zy van hunne dapperheid, en hun van eenen anderen
kant tot Eere fi-ekke. Maar dat zy Dweepers
waren . is onbetwistbaar. Dan , om wederom
op de Befnyding te komen : Jofephus verhaalt
ook, dat de Joodfche M trillingen , die onder
zyn gebied Honden, zelfs twee Arabifche Emirs,
die tot hem hunne toevlucht namen , hadden willen
dwingen , om zich te laaren befnyden : maar
hy voegt 'er ook by , dat hy dit niet heeft willen
toelaaten, maar zyn V Ik onder het oog bracht,
dat 'er in den Godtsdienst geen geweld moest
plaatze hebben , maar dat het aan ieder éénen was
(a) Antiquit. XVIII. Cap.
over-