inhoud

238 f. 208. VAN DE MELAATSHEID.
gemak veroorzaakt, maar ook door geene midde*
]en te verdryven is, door den tyd grooter wordt ,
en van langzamerhand tot eene krankheid overgaat ,
die met de verfchriklykfte toevallen , by voorbeeld,
het verderven en afvallen van geheele ledemaaten ,
verbonden is, en wanneer dezeive eenen zekeren
trap van zwaarte bereikt heeft, nimmermeer kan
geneezen worden. De dood volgt doorgaans zeer
onverwacht , op eene flaauwe koortfe ( febrieula ),
en dat dan zoo plotslyk , dat men in Vrankryk een
voorbeeld weete van eenen Melaatfen , dewelke
des nachts voor zynen dood , die op zulk een klein
koortsje volgde , noch fterk genoeg was , om zich
van den Huwiyksplichc te kwyten.
Indien iemand van deeze Ziekte breedvoeriger
wil leezen , die zal , behalven myne Aanmerkingen
over Hiob II. vs. 7. myne Vraagen aan het
Reisgenootfchap na Arabien , No. n. 28. en 36.
moeten raadpleegen : lk heb daar veele dingen,
die te vooren geheel onbekend waren , van Fran-.
fche en Engelfche Geneeskundigen overgenomen ,
die deeze Ziekte in de laatfte helfte van deeze
Eeuw , op een gedeelte der Zuidelyke Kusten van
Vrankryk , en de Suiker- Eilanden van America,
alwaar dezelve door Africaanfche Slaaven gebracht
was , leerden kennen , en onderzochten , en wel
met zulk eene naauwkeurigheid , dat zy met het
verhaal van Mofes veel meer overeenkomen , dan
eenig ander Schryver , die van zynen tyd af tot het
Jaar naa Christus 1750. geleeft heeft: ik moet 'er
daarom hief noch byvoegen , dat dit aan den Heere
EYKING , Hoogleeraar en Opziener der Boekerye ,
aanleiding gegeeven heefc, om de meeste van deeze