inhoud

ï4 §• 184. OVER DE BESNYDING.
Mofes , die geenen Heiden de Befnyding beveelt,
als een bewys , dat hy den waaren Godtsdienst aanneemt
: hy antwoordde ten naasten by op de zelfde
wyze , als de Apostel Paulus , of de Christeiyke
Kerk te Jerufalem, welker uitfpraak wy in het tiende
Hooldftuk van de Handelingen der Apostelen
vinden opgetekent , geantwoord zoude hebben.
Koning Izates volgde hem ook eenen tyd lang , en
berusrte daar by : maar naderhand kwam 'er een
onverflandig Yveraar uit Galilsea, Eleafar genaamt,
die op de Befnyding drong, (en wel juist zoo ,
als Apostel Paulus in zyne Brieven dat foort van
Yveraars voor de Befnydinge befcbryft:) de Koning
gaf hem gehoor , en liet zich befnyden. By
geluk had het geene nadeelige gevolgen voor hem,
dewyl de Asfyriers , zyne ünderdaanen , het niet
kwaalyk opnamen , dat, hun Koning een volkomen
Jood geworden was. Inderdaad was dit in dien tyd
geen Godtsdienst, die op den troon buiten de mode
was, maar wy vinden meer Syrifche en Arabifche
Koningen, inzonderheid onder de Beheerfcheren
van gelukkig Arabien , die deezen Godtsdienfte,
den eenigen verftandigen, die flechts eenen
Godt vooronderflelde, toegedaan waren. Dit aanftaan
van den GalilEeer op de Befnyding, was de
Yver der laatfte tyden vóór de Verwoestinge van
Jerufalem ; en men vindt 'er te vooren in de geheele
Gefchiednisfe van Jofephus geen Voorbeeld
van : ook kan men Jofephus niet leezen , zonder
te bemerken , dat hy op de zyde is van den gemaatigden
Ananias, die de Befnyding afraadde, terwyl
hy van den Yveraar voor de zelve eenvouwiglyk
verhaalt, wat hy fprak , en met hoedanig een gevolg.
Deeze zelfde tegen de Wet aanloopenden
Yver