inhoud

dachten met zyn oogmerk weinig overeenkomen ,
en daarenboven zich niet van Ganfenvet bedienden,
het welk daar tegen wel het allermeest aanloopt.
Met het verbod van Vet , is op beide plaatzer»
een ander, dat naamlyk van Bloed eeten veiboo*
den, ( Levit. IiL vs, 17. VII vs. aó, 27.) 't welk
nochtans behalven deeze noch op vyf andere plaatzen
voorkomt, (Levit. XVII. vs. 13, 1+ XIX-
*
v s
26. Deut. XII. vs. 16. 33, 94* XV. vs. !*3 ) , en
waar naar zich niet alleen de Israëliten , maar ook
alle Vreemdlingen , die onder hunne befcheiming
leefden , op leevensftraffe richten moesten, Levit.
XVII. vs. 10. De veelvuldige herhaaling van één
en het zelfde Verbod , die men hier aantreft , en
anders ongewoon is, de ftraffe der uitroeijinge ,
op deszelfs overtreeding geftelt, en de bedreiging
van eene byzondere Godtlyke Wraake , die den
Bloed-eeters zoude vervolgen (a) , geeven genoeg
te kennen , dat de Wetgeever meer belangs
moet geftelt hebben in de onderhouding van du ,
dan van alle andere Verboden , die onreine Spyzen
betroffen , ook dat de Israëliten grootere verzoekingen
moeten gehad hebben , om dit Verbod
te overtreeden. Ik bekenne het, wy zouden 'er
geene groote verzoeking toe hebben , indien ons
het eeten van Bloed verbooden ware \ en men zoude
eer denken , dat iemand , die van jongs af niet
aan het zelve gewoon was , daar van eenen afkeer
hebben zoude. Hec is waar wy eeten zeer gaarne
Bloed - beulingen , als mede Haazen of Ganzen mee
der-
(a) Levit. XVII. vs. 10.
P 2