inhoud

soo §. 203. HET EETEN VAN ONREINE
Vreemdling gebruiken , die zich niet naar de Spyze-wetten
van Mgypten richtte , noch ook hem
kusfen : (hoewel ik niet weete , of men dit laatfte
Verbod wel altoos zoo heilig gehouden hebbe ;
inzonderheid , wanneer de fchoonheid van eene
Griekfche Dochter den geelen /Egyptenaar deed
vergeeten , dat zy , öm haarer fpyze wille , onrein
was). Met één woord , het komt my niet vreemd
voor , te denken , dat Mofes in dit ftuk zyne wetgeevende
wysheid vari de Mgyptenaaren ontleent
heeft, en om de afzondering deezer beide Volken
beftendig te maaken, by de Israëliten in eene Wet
verandert, het geen te vooren niets anders dan een
oud gebruik was, bet welk zy van hunne Voorvaderen
bekomen hadden.
De Cananiten, of, zoo als zy vólgens hunne
Griekfche benaaming heeren , de Phceniciers , aten
niet flechts zulke van Mofes verboodene fpyzen ,
die onder ons in gebruik zyn, maar ook andere J
waar van wy insgelyks eenen afkeer hebben , en
onder welke de Gefchiednisfen ons Honden opnoemen.
JUSTINUS verhaalt ons (a), dat Xerxes,
die als een Don Quichot over alles wilde heerfchen
{der einen Don Quichot von Univerfal. Monarchen
/pielen wolte ) , de Carthagers , onder bedreiging
van hun anders den Oorlog te zullen aandoen, verbood,
Menfchen te offeren, hunne Dooden te verbranden
, en Hondenvleefch te eeten. Hier komt
het eeten van Hondenvleefch voor als een gewoonte
der Carthagers , die zy , gelyk de beide andere
C«) JUSTINUS, Libr. XIX. Cap. r.
ftukken,