inhoud

i» §. 184. OVER DE BESNYDING.
fielt, dat geen Vreemdling , zelfs Zoodanig
een niet, die kost en loon van Israëiiten
trok , wanneer hy maar geen lyfeigen flaaf
was, van het Paafchlam eeten mocht; en
by gevolg werden de Vreemdlingen aangemerkt
, als Lieden die onbefneeden zouden
blyven. De eigene woorden van Mofes zyn
vs. 45. van het even gemelde Hoofdftuk :
VREÈMDLINGEN EN DAGLOONERS MOOGEN?
VAN HET ZELVE NIET EETEN. VS. 48. IN-
DILN EEN VREEMDLING , DIE ONDER ÜLIE-
I>EN WOONT
, TER EERE VAN JEHOVAH , HET
PAASCHFEEST WIL VIEREN , DAN MOETEN -
ALLE MANSPERSOONEN IN ZYN HUIS BESNEEDEN
WORDEN, EN DAN WORDT HY ALS EEN IN­
BOORLING
AANGEMERKT , EN MAG VAN HET
PAASCHLAM EETEN. MAAR GEENEN ONBE-
SNEEDEKEN STAAT VRY DAAR VAN TE EETEN.
De Befnyding was derhalven geen overgang
tot het Geloof der israëliten ; want dit kon
ook een Onbefneedene aanneemen , maar
zy was het middel om Burger onder hen te
worden , en een openbaare afftand van uitwendigen
Afgodtsdienst.
Dit vereifcht noch eene uitvoerigere befchouwing
, en eene duidelyke aanwyzing van die Perfoonen
, die, noch volgens het burgerlyk Recht
van Mofes, noch ook volgens eenig ander Godilyk
Gebod , behoefden befneeden te worden. Van
Vreemdüngen , die onder de Israëliten woonden ,
Was 'er geen het minst bevel, dat zy zich moesten
lanen befnyden , maar zy hadden hier in ten
éénenomle hunne Vryheid. E.eo Vreemdling kon
zelfs