inhoud

184 §• 2 0 1 , B E R E K E N I N G
Feestdagen niet wil dulden , op welke onder den
dekmantel van Godtsdienst alle arbeid verboden is ;
maar dat men daarby doorgaans te weinig aan dagen
van uitfpanninge denkt, die men moet wenfcheh
dat der menigte , buiten de dagen van Godtsdienst
, in eene behoorlyke hoeveelheid
t
mochten
overgelaaten worden. Men ziet de zaak dikwils
te eenzydig aan , zoo als zy van veele Godtgeleerden
wordt voorgeftelt, en verdeelt de dagen des
Jaars alleenlyk in twee foorten : i, In dagen van
ernftige Godtsdienfligheid , op welke geen arbeid
geoorloofc is; en 2. in Werkdagen, op welke men
moet arbeiden, en waarop een Meester «yne knechten
, ja zelfs de Overheid de Meesters tot den arbeid
kon aandryven. Maar op deeze wy«e telt men
de derde foort van Feestdagen , die elgenlyk alleen
to: uitfpanning en vermaak moeten dienen , en op
welke men , zoo men wil, zyn werk verrichten
kan , in hec geheel niet onder de dagen , die in
eenen geregelden Staat bevoorrecht zyn. Of dit
behoore te gefchieden, dan of Mofes het beter getroffen
hebbe, verdient van alle Wetgeeveren overwoogen
te worden. Dagen van uitfpanninge , eigenlyke
dagen van geoorloofc vermaak , zyn voor
dat gedeelce des Volks , het welk door den arbeid
beftaan moet, niet flechts aangenaam en wenfche-
]yk , maar ook voor hunne lichaamen èn geesten
heilzaam. Het zal ze misfehien zelf neemen , indien
de Wet ze hun niet geeft, en dezelve dan
op eene onmaatige wyze neemen : maar zoude hec
dan niet beter zyn , dac de Wetgeevehde Macht
haare gedachten daarop vestigde , en zulke dagen
aan die geenen gaf, die te veel Eerbieds voor de
Wetten hebben, om, flrydig met-dezelve, zich
zeiven