inhoud

6 §. 1^4' OVER DE BESNYDING.
tyd-af met de Jooden één Volk. Jdfephus ze^c
het 'er wel niet uitdruklyk by , maar het is evenwei
waarfchynlyk , dat Hyfkanus zich op het gebod der
Befnydinge zal beroepen hebben , het welk allen
Nakomelingen van Abraham gegeeven was, en Gen.
XVII. gevonden wordt. De Edomiten (tarnden ,
zoo wel als de Jooden , van Abraham af ; en uit
Jerem. IX. vs. a i, 25. alwaar de Edomiten mede onder
de Volken getelt worden, DIE AAN HUM VXEESCH
BESNEEDEN waren , maar ONBIJSNEEDEN VAN HAR­
TEN , fcnynt te blyken , dat de Befnyding onder hen
noch ten tyde van Jeremias , dat is , toen Nebucadnezar
Jeruzalem voor de eerfte maal verwoestte, in
gebruike was. Maar naderhand moet dit gebruik
by hen verlooren gegaan zyn , want anders was het
niet noodig geweest , dat Hyrkanus het zelve wederom
invoerde. Het fchynt, dat deeze Veroveraar
de Edomiten ten vollen met de Jooden heeft willen
veréénigen , en dat hy om die rede van hen vorderde
, dat zy de , wel eer gebruiklyke , plechtigheid
der Befnydinge ondergaan moesten. Ten minden ,
dit Oogmerk, hetwelk voor eenen Veroveraar zeer
wel voegde , werdt zoo volkomen bereikt, dat Jofephus
'er van getuige : VAN DIEN TYD AF IS HET ,
DAT ZY JOODEN GEWORDEN ZYN. Dit was geene
eigenlyke Religie - dwang, maar alleenlyk dwang van
Naturaltfatie ; hoewel men het niet eens dwang
kunne noemen , zoo lang men aan iemand , die 'er
zich niet aan wilde onderwerpen , vryheid liet omte
vertrekken. Ook moet 'er zekere rede geweest
zyn , die een geheel Volk zoo gemaklyk deed be-.
fluiten , om zich aan de onaangenaame en fmartlyke
voorwaarde des Overwinnaars te onderwerpen , en
in het Land te blyven ; want onder ons zoude men
ze :