inhoud

i»o §. 195. SCHIKKINGEN VAN MOSES
dage (a) : anders moest hy des middags het koud
eeten voor lief neemen.
Of het Verbod , om geen vuur aan te fleeken ,
zich ook tot hec vuur hebbe uitgeflrekt , hec welk
men noodig had om zich te vei warmen , dan of
dit alleen op het vuur in de keuken zag, kan ik
met geene zekerheid zeggen ; en byna twyfel ik
aan het t-erfte : maar zo men dit verbod al in den
Itrengften zin wil opvatten , moec men in het oog
houden , dat men hec , onder eene zoo gemaatigde
luchcftreek , in'den Winter zeer wel kan harden
, al is hec , dac men voor den ondergang der
Zonne flechcs een vuur aanlegt , op eene zoodanige
wyze nochtans , dat 'er van deszelfs warmte
toe den volgenden dag overblyve: en dit noch te
meer , dewyl men in zuidlyke Landen zich minder
door ftooken , en meer door warme kleeding tegen
de koude zoekt te dekken. Dit is reeds by de
Franfchen in gebruik , die flechts een weinig zuidlyker
woonen dan wy : en men zege, dac noch
heden
(a) Óm hout te fpaaren, kon men, weliswaar,
gelyk onze jooden in groote lieden insgelyks gewoon
yyn , zich van gemeenfehaplyke bak- ovens bedienen,
in welken het eeten gekookt, en tot op den volgenden
middag warm gehouden wordt. Waar dit zoude
evenwel volgens de V\ et van Mofes, zoo lange die
door geene konst-greepen der Rabbynen veranderd
werdt , eenige zwaarigheid gehad hebben , dewyl
men zyn eeten niet door zyne Dienstboden , voor
•welke de Sabbath mede ingefteld was , uic deezen
gemeenfehaplyken Oven zoude hebben rooogen laaten
haaien , en in zyn huis brengen : want iets op
den Sabbath over dc'ftraat te draagen , was zekerlyk
•verbooden.