inhoud

J, 194. OVER DEN SABBATH. 115
noch den blaauwen Maandag invoeren wilde , om
welken af te fchaffen , de wetgeevende macht, zelfs
de Ryksdag te Regensburg , die flechts op de meest
in het oog loopende onheilen acht geeft, zoo veele
moeite gedaan heeft. Dat verlustigingen ligtlyk buiten
het fpoor kunnen gaan , en tot ongeoorloofde
handelingen gelegenheid geeven , die tegen de Heiligheid
van den Sabbath aanloopen, zoo als fommige
foorten van danfen, behoeft men hier niet tegen aan
te merken; want men zoude om die zelfde rede kunnen
voordellen , om het na de Kerk gaan af te fchaffen
, waar by jonge lieden van beide geflachten zekerlyk
ook niec altyd enkel geestlyke oogmerken hebben.
En zoo men ooit kon hoopen , zekere verlustigingen
binnen de paaien van zedigheid en deugd ce
houden, hec zoude buicen twyfel dan zyn, wanneer
zy een gevolg van den Godcsdiensc waren ; ja men
zoude eer deeze vraage dus kunnen voordellen: kan
men de vermaaken niet noch nader met den Godtsdienst
verbinden , en daar door veele buicenfpoorigheden
voorkomen?
Ten minften het ftrydc tegen de menfchlyke natuur,
die tot eene geduurige verandering gefchaapen
is , eenen geheelen dag, en dit alle weeken , alleen
tot Godtsdienftige overdenkingen te belfeeden.
Zulk eene langduurige infpanning van geest, om aan
ééne en dezelfde zaak , en wel die niet onder het bereik
der Zintuigen valt, te denken, is juist de hevigfte
en zwaarfte arbeid; en dergelyk eene Godtsdienftige
oeffening zoude doorgaans ten opzichte van
haare innerlyke kracht, oprechtheid , en ongedwongenheid
van der menfchen neigingen verliezen , het
geen zy won van de zyde der langere duuring. Ook
H s
om