inhoud

§. 192. OVER DE TIENDEN. IOÏ
wyl men het niet altoos zoo konde fchikken , dat
juist alle Tienden in één en het zeifde Jaar by hec
Altaar verteert wierden , was 'er bevolen, om hec
derde Jaar ten deezen opzichte volkomen af te rekenen
; en het geen men dan noch te kort gefchooten
was , moest men in zyn huis , wel niet tot Offeranden
, ( want deeze mochten nergens anders
gedaan worden , dan ter plaatze, daar hec Altaar
was ,) maar nochtans tot vriendlyke en weldaadige
Maalcyden befteeden. In dit Jaar moest men ondertusfehen
zyne rekening geheel fluiten, en Gode
op eene plechcige wyze betuigen , dac men alle
Tienden tot deeze iViaaltyden verbruikt had.
Indien iemands woor.ing van de plaatze des Heiligdoms
zoo verre af lag , dat het overbrengen van
zyne Tienden derwaarts hem te veel zoude gekosc
hebben , dan was het hem geoorlooft , tot zynenc
zyne Tienden tot geld te maaken , en voor dit geld
op de plaatze van den openbaaren Godtsdienst te
koopen , hec geen hem goed dacht, om 'er Offer-
Maalcyden van aan te richcen : alleenlyk was hy
verplicht om by dat geld, het hy van zyne Tienden
gemaakt had , noch een vyfde gedeelte (twintig
ten honderd ) te voegen ; iets het geen buiten twyfel
zeer biilyk was , want ter plaatze daar zulk eene
talryke menigte van Volk vergaderde , moescen
de Eetwaaren natuurlyker wyze veel duurer zyn,
dan hy ze Mn zyne afgelegene woonplaatze had
kunnen verkoopen.
Men heeft doorgaans uit deeze Tienden , die toe
Offer • maaltyden en andere weldaadige Gastmaalen
moescen gebruikt worden , twee Tienden willen
maaken ,wair van men .de ééne tot Maaltyds^of-
G 3
feran»