Normconform ombudswerk: een zoektocht naar ombudsnormen

- Gericht, individueel (bijvoorbeeld specifieke informatie op maat; bezwaaren
beroepsmogelijkheid moet vermeld worden in de beslissingsbrief zelf).
Deze ombudsnorm is (in het jaarverslag 2000) 81 keer overschreden in de
378 rapporten (21,4 %) en 511 keer in de tussentijds afgedane zaken (18,8 %).
- Het College van federale ombudsmannen
Bij het College van federale ombudsmannen vinden we “eerbied voor het principe
van actieve en passieve informatie” terug. De ombudsnorm wordt als volgt
gedefinieerd:
“De overheid moet vragen om informatie van burgers zo vlug mogelijk beantwoorden.
Het bestuur moet bovendien uit eigen beweging informeren over hun
rechten en verplichtingen in een klare taal die burgers begrijpen”.
Deze definitie van de ombudsnorm bevat elementen die bij de Vlaamse Ombudsdienst
in vier verschillende ombudsnormen zijn opgenomen (deugdelijke
correspondentie, actieve dienstverlening, actieve informatieverstrekking en redelijke
behandeltermijn).
Deze ombudsnorm is (in het jaarverslag van 2000) 91 keer gebruikt bij 538
dossiers met onbehoorlijk bestuur (16,9 %).
- Andere
De ombudsman van de stad Brugge spreekt over actieve en passieve informatieverstrekking.
Deze ombudsnorm houdt in: in duidelijke taal informeren
over rechten en plichten en indien zinvol wijzen op inzagerecht van overheidsbescheiden.
In de Angelsaksische wereld vinden we geen direct aanknopingspunt met onze
ombudsnorm doeltreffende algemene informatieverstrekking. Klachten over
informatieverstrekking komen niet voor in de lijst van 33 “types of action or
inaction which give rise to complaints” van het Ombudsman Committee van
de Administrative Law Section van de American Bar Association 7 . De omschrijving
“failure to communicate” komt er het dichtste bij.
4 Conclusie
De Vlaamse Ombudsdienst gebruikt de ombudsnorm actieve informatieverstrekking
enkel als het over dossieroverstijgende informatie gaat. Dat is niet ge-
7
D. M. Gottherer en M. Hostina, “The Classical Ombudsman Model”, in R. Gregory en P. Giddings (ed.),
Righting Wrongs, Amsterdam, IOS-Press, 2000, p. 412.
64