Jaarverslag 2005 - Vlaamse Ombudsdienst

HOOFDSTUK 4
Milieu
Na verder overleg is de OVAM toch bereid om een vrijgave van de bankgarantie af te spreken,
in het kader van artikel 48 van het Bodemsaneringsdecreet. Dat artikel laat de Vlaamse Regering
toe om schikkingen te treffen die afwijken van de verplichtingen die het Bodemsaneringsdecreet
oplegt. Deze procedure neemt ongeveer vijf maanden in beslag terwijl de intresten op de uitstaande
facturen oplopen. Vermits dit voor de verzoekster slechts een gedeeltelijke oplossing biedt,
vraagt de Vlaamse Ombudsdienst naar mogelijkheden inzake een vervroegde tussenkomst van
BOFAS, bijvoorbeeld gefaseerd op basis van partiële verklaringen over de voortgang van de sanering.
De OVAM deelt mee dat de aflevering van partiële eindverklaringen voor haar haalbaar is
maar dat financiële tussenkomsten op die basis niet stroken met de geest van het samenwerkingsakkoord
dat de werking van BOFAS regelt. De verzoekster kan haar aanvraag bij BOFAS in het
kader van een stopzetting wel omzetten in een aanvraag in het kader van een stopzetting met overgangsmaatregel.
BOFAS neemt dan de sanering en de bekostiging ervan over, maar de verzoekster
kan dan de al gemaakte kosten niet terugkrijgen. Vermits er al voor 170.000 euro werken zijn uitgevoerd,
is zij daar niet voor te vinden.
De kwestie wordt besproken op de Interregionale Bodemsaneringscommissie (IBC). De IBC
keurt een procedure goed dat BOFAS een sanering kan overnemen, op basis van het conform verklaarde
bodemsaneringsproject, en verder bekostigen in geval van ernstige financiële moeilijkheden
van de saneringsplichtige. De al gemaakte kosten zullen dan nog steeds door BOFAS worden
terugbetaald als de sanering volledig is afgerond. Deze procedure blijft binnen de grenzen van het
samenwerkingsakkoord. De overname van een sanering moet ter goedkeuring aan de IBC worden
voorgelegd, die elk dossier individueel zal beoordelen. Het dossier van de verzoekster wordt op
31 januari 2006 aan de IBC voorgelegd. Zowel BOFAS als de OVAM wist te bevestigen dat er nog
dergelijke dossiers gekend zijn maar kon hierover geen exacte cijfers geven.
4Jaarverslag 2005
WANNEER WORDT DE VERONTREINIGING VAN DE STOOKOLIETANK VAN
MIJN BUURMAN AANGEPAKT?
Op 20 mei 2005 werd een principieel akkoord ondertekend door de gewesten en de federale
overheid over de oprichting van een saneringsfonds stookolietanks. Analoog aan de werking van
BOFAS kan dit fonds financiële steun verlenen bij bodemsanering als gevolg van particuliere
stookolietanks. Ook hier komen mensen immers onverwachts voor zeer zware financiële verplichtingen
te staan. Over de datum van inwerkintreding van het fonds valt voorlopig weinig te zeggen.
De ervaring met BOFAS wees uit dat er na een principeakkoord nog een lange weg te gaan is.
De Vlaamse Ombudsdienst heeft sinds september 2004 een klacht in onderzoek over een aanslepende
bodemsanering.
In september 2002 wordt er bij de buren van de verzoekster van dossier 2004-0729 bodemvervuiling
vastgesteld die ook haar eigendom schade heeft berokkend. De verzoekster wenst
een start van de sanering. Ook haar verzekeringsmaatschappij wacht de conclusies van de
OVAM en een overzicht van de uit te voeren werken af voor de berekening van de schade. Op
20 oktober 2003 wordt een bodemsaneringsproject ingediend. De OVAM wijst dit in januari
2004 af en vraagt een aangepast saneringsproject, na bijkomend onderzoek, tegen december
2004. In 2005 wordt nog altijd niet gestart met de sanering.
In 2004 laat de OVAM nog weten dat zij een termijn zou opleggen om binnen een korte termijn
de start van de saneringswerken te eisen. Begin 2005 verwijst de OVAM echter naar een richtlijn van
de minister van 17 januari 2005 dat het in dergelijke dossiers niet aangewezen is om, indien er geen
onmiddellijk en ernstig gevaar dreigt voor mens en milieu, saneringsplichtigen aan te manen tot het
79