Jaarverslag 2005 - Vlaamse Ombudsdienst

HOOFDSTUK 4
Milieu
We behandelen in dit hoofdstuk klachten over het leefmilieu: over verschillende soorten van
milieuhinder, milieuvergunningen, natuurbeheer en bodemsanering.
4.1 Regels en uitvoering
4.1.1 REGELS
De regelgeving over milieu omvat veel afzonderlijke sectoren. Ondanks meer gecoördineerde
milieuwetgeving, blijven de milieuregels vaak erg technisch en moeilijk toegankelijk. De
belangrijkste regeling is het Vlaams Reglement betreffende de milieuvergunning van 6 februari
1991 en dat van 1 juni 1995 (Vlarem I en Vlarem II). Die besluiten zijn de uitvoering van het
decreet van 26 juni 1985 betreffende de milieuvergunning. In de twee besluiten worden de algemene
en sectorale voorwaarden opgesomd om een milieuvergunning te krijgen of om te voldoen
aan de milieuwetgeving. Op 3 juni 2005 keurde de Vlaamse Regering het besluit goed tot
wijziging van Vlarem I voor wat de bepalingen inzake inspraak betreft. Een besluit van de
Vlaamse Regering van 22 juli 2005 voegt aan Vlarem II een afdeling "Milieukwaliteitsnormen
voor omgevingslawaai" toe. De bodemsanering is geregeld in het decreet van 22 februari 1995
en het bijhorende uitvoeringsbesluit van 5 maart 1996.
4.1.2 UITVOERING
In het Ministerie van de Vlaamse Gemeenschap is de administratie Milieu-, Natuur-, Landen
Waterbeheer (AMINAL) verantwoordelijk voor de uitvoering van het milieubeleid. Die
administratie maakt deel uit van het departement Leefmilieu en Infrastructuur.
Voor klachten over hinder is de afdeling Milieu-inspectie van AMINAL het belangrijkste
aanspreekpunt. De afdeling bestaat uit vijf provinciale buitendiensten en één hoofdinspectie, die
het werk van de buitendiensten coördineert en wetenschappelijk ondersteunt. De afdeling
publiceert jaarlijks een Milieuhandhavingsrapport. Daaruit blijkt onder meer dat de afdeling per
jaar zowat 10.000 inspecties uitvoert, vaak aangevuld met monsternemingen en allerlei controlemetingen
van bijvoorbeeld de lucht- en waterkwaliteit. Naast de Milieu-inspectie oefenen ook
andere instellingen, zoals de Gezondheidsinspectie en de Vlaamse Landmaatschappij (VLM),
toezicht uit.
De regeling voor milieuvergunningen deelt de hinderlijke inrichtingen (doorgaans bedrijven)
op in de klassen 1, 2 en 3, volgens dalende orde van hinder. Het toezicht op die "ingedeelde
inrichtingen" is verdeeld tussen de Vlaamse overheid (Milieu-inspectie) en de gemeenten (de
burgemeester en bepaalde ambtenaren). De gemeenten hebben dus een eigen taak inzake het
toezicht op bepaalde vergunningplichtige inrichtingen en hun milieuhinder.
De belangrijkste Vlaamse Openbare Instellingen inzake leefmilieu zijn de Openbare Afvalstoffenmaatschappij
voor het Vlaamse Gewest (OVAM) die het afvalstoffenbeleid uitvoert en
sinds 1995 ook het bodemsaneringsbeleid ondersteunt, en de Vlaamse Landmaatschappij
(VLM), waar de mestbank is in ondergebracht.
76