Jaarverslag 2005 - Vlaamse Ombudsdienst

HOOFDSTUK 3
Onroerende voorheffing
Naar aanleiding van deze klacht heeft de Belastingdienst voor Vlaanderen een afwijkend verzendadres
ingevoerd. Dit betekent dat het aanslagbiljet voor het aanslagjaar 2005 eerst naar de
ex-echtgenote van de verzoeker zal worden gestuurd. In eerste instantie zal de Belastingdienst
dus trachten de onroerende voorheffing bij de ex-echtgenote te innen. Als de ex-echtgenote
daarom verzoekt, zal een kopie van het aanslagbiljet naar de verzoeker gestuurd worden aangezien
de verzoeker eveneens kan aangesproken worden om de aanslag te betalen.
Vanaf het aanslagjaar 2005 volgt de Belastingdienst voor Vlaanderen blijkbaar grotendeels
het standpunt van de Vlaamse Ombudsdienst over deze problematiek. Er wordt door de dienst
nader bekeken voor welke optie het beste gekozen wordt. De ex-echtgenoten zullen alleen dan
allebei aangesproken worden na verzoek van één van beiden. Ook dan wordt dossier per dossier
bekeken wat de meest aangewezen werkwijze is voor herinneringen en invorderingen. De
Belastingdienst moet niet alleen de fiscale regels volgen, maar ook zoveel mogelijk aansluiten bij
de feitelijke situatie.
3.2.3 ATTESTEN
Om in aanmerking te komen voor een vermindering van de onroerende voorheffing wegens
een gehandicapt gezinslid, moet een attest van de federale overheidsdienst (FOD) Sociale Zaken
opgestuurd worden naar de Belastingdienst voor Vlaanderen.
In dossier 2005-0174 heeft de verzoeker een dochter die sinds haar geboorte ernstig
geestelijk gehandicapt is. Tot het aanslagjaar 1998 krijgt hij daarom van de toen bevoegde
federale belastingdienst vermindering van de onroerende voorheffing. Ook bij de
Belastingdienst voor Vlaanderen krijgt hij die vermindering voor de aanslagjaren 1999 en
2000. Vanaf het aanslagjaar 2001 is dat echter niet meer het geval. De verzoeker, een buitenlandse
ambtenaar bij de Europese Commissie, dient een bezwaarschrift in met als bewijsstuk
een officieel attest van zijn werkgever. De Belastingdienst vindt dat attest echter niet
meer voldoende. Er zou geen percentage van de handicap op de documenten staan.
Het staat zonder enige discussie vast dat de dochter van de verzoeker sinds haar geboorte
voor meer dan 66% gehandicapt is. De verzoeker ondervindt daarom grote weerstand om
zijn ernstig gehandicapte dochter enkel opnieuw te moeten laten keuren wegens bureaucratische
redenen.
In het verleden was de Belastingdienst voor Vlaanderen minder strikt wat de herkomst van
het attest betreft. Vanaf het aanslagjaar 2001 heeft de dienst een verstrenging doorgevoerd.
De Vlaamse Ombudsdienst stelt vast dat volgens de lijst die de Belastingdienst voor
Vlaanderen heeft opgesteld vanaf het aanslagjaar 2001 het attest van de verzoeker inderdaad niet
geldig is, omdat het invaliditeitspercentage ontbreekt. Dat is een essentieel gegeven voor de toekenning
van een vermindering wegens handicap. De verzoeker krijgt van de Belastingdienst de
vermindering als hij een attest aanvraagt bij de FOD Sociale Zekerheid, desnoods met een bijkomend
onderzoek.
Daartegenover staat dat tot en met het aanslagjaar 2000 het attest van de Europese Commissie
wel als een geldig attest is beschouwd, zowel door de federale belastingdienst als door de Belastingdienst
voor Vlaanderen. De rechtszekerheid komt in het geding als hetzelfde attest op een
gegeven moment niet meer als geldig beschouwd wordt. Bovendien is er een onvoldoende actieve
dienstverlening van de Belastingdienst. Om formele redenen wordt een belastingplichtige
gedwongen tot een overbodig medisch onderzoek dat aanleiding geeft tot een groot gevoel van
miskenning en onbegrip bij de verzoeker.
70