Jaarverslag 2005 - Vlaamse Ombudsdienst

HOOFDSTUK 13
Voorstellen en aanbevelingen
A ANBEVELING 2003-57
De Vlaamse overheid moet een opsplitsing van de verschillende fiscale heffingen in situaties
van meervoudige belastingplichtigen op eenvoudig verzoek mogelijk maken en, in de mate van
het mogelijke, die opsplitsing ook automatisch verlengen.
Voor de onroerende voorheffing is er een systeem uitgewerkt om op termijn de opsplitsingen
toe te kennen, zodra er uiteraard een éénmalige aanvraag is geweest als aan bepaalde voorwaarden
is voldaan. De Vlaamse fiscale overheid moet dergelijke systemen uitwerken en veralgemenen.
Volgens het gewijzigde Heffingsdecreet (heffing op leegstand en verkrotting van woningen en
gebouwen) moet nu elke mede-eigenaar op de hoogte worden gebracht van de opname van de
woning of gebouw in de inventaris. De inkohiering zal gebeuren op naam van de onverdeeldheid
en elke mede-eigenaar wordt op de hoogte gebracht van het aanslagbiljet. De leden van de onverdeeldheid
blijven evenwel hoofdelijk gehouden tot betaling van de verschuldigde heffing. De
Vlaamse Ombudsdienst vindt het ook hier klantvriendelijk om een opsplitsing van de verschuldigde
heffing mogelijk te maken indien dit gevraagd wordt door één van de mede-eigenaars/heffingsplichtigen.
A ANBEVELINGEN IN VERBAND MET HANDHAVING EN BESTRAFFING
A ANBEVELING 2004-37
De Vlaamse overheid moet teneinde handhavingsproblemen en een daaruit voortvloeiend
handhavingsdeficit te vermijden, investeren in de diversificatie van de sancties, en zeker ook
waar mogelijk aandacht hebben voor administratieve sancties.
Om handhaving een realistisch karakter te geven (absolute handhaving is onmogelijk) en het
handhavingsdeficit, alsook het gevoel bij de burger in dat verband, om te buigen, is het noodzakelijk
na te denken over en over te gaan tot meer diversificatie en differentiëring op het gebied van
de sanctionering. Administratieve en dus niet-gerechtelijke afdoening zijn daarbij zeker het overwegen
waard.
Toepassingsterreinen zijn de invoering van administratieve sancties inzake milieuovertredingen
(andermaal is gebleken dat het voorbereidend werk onredelijk lang aansleept) en de ruimtelijke
ordening en de stedenbouw. De handhaving inzake ruimtelijke ordening ligt zeer gevoelig,
zodat terzake een moeilijk evenwicht moet worden gevonden. Het instrument van de administratieve
boete bestaat in het decreet op de ruimtelijke ordening, met name bij de stakingsvordering,
maar het valt te onderzoeken of dit mechanisme niet verder kan worden uitgebreid. Een veralgemening,
waardoor de strafrechtelijke benadering volledig zou verdwijnen, lijkt ons dan ook weer
niet zinvol te zijn. Met de toepassing in de ruimtelijke ordening voor ogen lijken ons een aantal
randvoorwaarden van belang te zijn: het moet niet per se gaan om sancties, enkel op lokaal niveau,
noch enkel om geldelijke administratieve sancties; de redenering is:
- liever een partiële dan geen handhaving;
- er moet een gradatie van zacht naar hard worden ingebouwd;
- de schade aan het algemeen belang moet blijvend hersteld worden (geen "afkoopregeling" en
voldoende afschrikwekkend, zodat de prijs van de boete of andere maatregel niet wordt ingecalculeerd);
- een goede mix van de betrokken actoren en
- geen te snelle invoering.
De minister-president volgt in zijn antwoord van 7 juni 2005 de stelling van de Vlaamse
Ombudsdienst: "een aantal objectieven van het handhavingsbeleid zouden effectiever en vlotter
door middel van administratieve sancties kunnen worden bereikt". Hij roept ook op om de werking
van het College van procureurs-generaal meer bij de coördinatie van het handhavingsbeleid
te betrekken.
Jaarverslag 2005
13
243