Jaarverslag 2005 - Vlaamse Ombudsdienst

HOOFDSTUK 13
Voorstellen en aanbevelingen
In sommige gevallen is bij de invoering van nieuwe maatregelen een RIA (Reguleringsimpactanalyse)
inderdaad een nuttige en noodzakelijke stap om te kijken naar mogelijke knelpunten en
om deze te vermijden: een voorbeeld ligt voor in de sector van de economie, waarbij bij de uitvoering
en promotie van bepaalde steunmaatregelen een voldoende ruim budget moet worden uitgetrokken
om volledig aan de te verwachten vraag te kunnen beantwoorden. Wij verwijzen naar het
themahoofdstuk economie en werkgelegeheid. Uit de praktijk blijkt dat de RIA-praktijk meer en
meer wordt toegepast. Het lijkt ons nuttig na enkele jaren toepassing te kijken of het beoogde
effect, met name een verhoogde wetgevingskwaliteit, wel degelijk bereikt wordt/is.
A ANBEVELING 2004-35
De Vlaamse overheid moet ervoor zorgen dat regelgeving en uitvoeringsreglementering
aansluiten op de ontwikkelingen in de maatschappelijke realiteit, zoals de steeds meer voorkomende
nieuwe samengestelde leefeenheden, en de gevolgen daarvan in aanmerking nemen.
Vaak worden voordelen of tegemoetkomingen toegekend op basis van het aantal personen dat
is ingeschreven op een bepaald adres. De maatschappelijke ontwikkelingen wijken soms in belangrijke
mate af van het zogenaamde "klassieke gezin". Dat blijkt onder meer ook uit de uitbreiding
van het co-ouderschap. Noties zoals "inwonende" kinderen of "gedomicilieerde" persoon dekken
dan niet meer deze maatschappelijke realiteit. We gaven in het Jaarverslag 2004 enkele voorbeelden
in verband met wonen en de levering van gratis water en elektriciteit. De Vlaamse overheid moet
daarbij meer rekening houden met nieuwe samenlevingsvormen in de leefeenheid. Een globaal
onderzoek naar de noodzakelijke aanpassingen van de regelgeving in dit verband dringt zich op.
Het blijkt dat in bepaalde federale wetgeving reeds een ruimere omschrijving van "domiciliëring"
wordt aanvaard, bijvoorbeeld in artikel 1409 van het Gerechtelijk Wetboek (een kind is ten laste
wanneer het op duurzame wijze samenwoont met de schuldeiser …).
De minister-president volgt hierin de Vlaamse Ombudsdienst in zijn antwoord van 7 juni
2005. Maar hij wijst terecht op een aantal te nemen hindernissen bij de realisatie van deze regelgeving
in concreto. "De definitie van een domiciliëring dekt soms niet langer de realiteit. We moeten
nagaan welke onderdelen van de regelgeving hieraan moeten worden aangepast. Dit zal evenwel
een moeilijke oefening vormen. Het zal steeds moeilijk zijn al de verschillende situaties in regels te
vatten. Het systeem moet werkbaar en controleerbaar blijven. Het mag niet in een onoverzichtelijke
administratieve last voor de burger of voor de overheid resulteren. Het zal steeds moeilijk blijven
om tegelijkertijd algemeen geldende en rechtvaardige regels op te stellen. We zullen steeds
situaties ontmoeten die niet onder de algemene regel vallen". Als voorbeeld geldt de algemene regel
dat aan een deeltijds inwonend kind niet evenveel financiële voordelen mogen gegeven worden.
Dan zou de overheid immers aan hen dubbel zoveel geld besteden, wat een ongelijke behandeling
zou zijn. Er wordt verwezen naar het Sociale Huurbesluit als voorbeeld hoe wel kan worden aangesloten
op de maatschappelijke realiteit, in het bijzonder wat de situatie van de kinderen van een
sociale huurder betreft, maar dit is ten onrechte, aangezien het Sociale Huurbesluit enkel en alleen
uitgaat van de domiciliëring van het kind op het adres. De resolutie van het Vlaams Parlement van
30 november 2005 vraagt daarom aan de Vlaamse Regering "ervoor te zorgen dat regelgeving en
uitvoeringsreglementering zoveel mogelijk aansluiten op de ontwikkelingen in de maatschappelijke
realiteit, zoals de steeds meer voorkomende nieuw samengestelde leefeenheden, en de gevolgen
daarvan in aanmerking te nemen".
Jaarverslag 2005
13
241