Jaarverslag 2005 - Vlaamse Ombudsdienst

HOOFDSTUK 11
Welzijn en gezondheid
I NDIVIDUELE MATERIËLE BIJSTAND: VOLDOENDE FLEXIBILITEIT BIJ
TOEKENNING?
In dossier 2004-0667 heeft de verzoekster haar woning laten aanpassen aan haar handicap:
ze zit in een rolstoel, maar kan haar armen en handen goed gebruiken. Ze heeft een speciale
parlofoon geïnstalleerd, zodat ze vanuit haar rolwagen en vanuit haar bed of zetel de
parlofoon kan bedienen. Daarvoor gebruikt ze een infraroodzender. Op haar voordeur heeft
ze ook een automatische deuropener geplaatst, zodat ze makkelijk haar appartement in en
uit kan. Op die manier worden de beperkingen vanwege de handicap deels opgevangen. In
eerste instantie werd de factuur voor geleverde prestaties geweigerd. Later wordt de factuur
gedeeltelijk in aanmerking genomen.
De functiebeperking, zoals bepaald door de Provinciale Evaluatiecommissie, betreft enkel de
"aanvulling onderste ledematen". Daarom komen hulpmiddelen ter vervanging van de bovenste
ledematen niet in aanmerking. De PEC oordeelt hierover in volle autonomie, en het Vlaams
Fonds moet zich houden aan deze beoordeling. Bovendien komt de persoon met een handicap
niet automatisch in aanmerking voor àlle in de refertelijst vermelde hulpmiddelen.
De Vlaamse Ombudsdienst formuleert de beleidsaanbeveling dat de Vlaamse overheid moet
onderzoeken of het mogelijk is om ook tegemoetkomingen voor hulpmiddelen toe te kennen,
die niet rechtstreeks verband houden met de functiebeperking van de handicap, maar die toch
een grote invloed hebben op de levenskwaliteit van de persoon met een handicap.
VOORZIENINGEN: HET EINDE VAN DE WACHTLIJSTEN NOG NIET IN ZICHT?
In dossier 2005-0739 is de zoon van de verzoekster geboren met het syndroom van
Down. Hij is nu 21 jaar en staat al sinds zijn zeventiende ingeschreven op de wachtlijsten in
Oost-Vlaanderen en Antwerpen voor zorg binnen een aangepaste voorziening. De zorgvraag
van de zoon staat ingeschreven met urgentiecode 1. Ondanks die urgentiecode merkt
zijn moeder op dat voorzieningen voorrang geven aan kinderen van jongere leeftijd. Op dit
ogenblik heeft de zoon één jaar schoolverlenging gekregen. Daardoor verblijft hij momenteel
op semi-internaat tot eind juni 2006. Nadien is er geen oplossing in het vooruitzicht.
Sinds 2002 is de zoon aangemeld op de Centrale Registratie Zorg van de provincies
Antwerpen en Oost-Vlaanderen met de vraag voor een dagcentrum en een vraag voor een
tehuis voor niet-werkenden. In de provincie Antwerpen zijn er momenteel 173 kandidaten
voor een dagcentrum geregistreerd met urgentiecode 1. Voor een vraag voor een tehuis nietwerkenden
staan er 317 personen aangemeld met urgentiecode 1. In de provincie Oost-
Vlaanderen staan er 630 personen aangemeld die allemaal urgentiecode 1 of 2 toegekend
kregen. Voor de zoon is er niet onmiddellijk een oplossing in zicht.
Ook is in dossier 2004-0952, waarbij een verzoeker van 41 jaar sinds december 2004, in
afwachting van een aangepaste zorgplaats, is opgenomen in een bejaardentehuis, nog steeds
geen oplossing gevonden. De Vlaamse Ombudsdienst behandelde nog vergelijkbare klachten
over een onredelijke behandeltermijn.
Soms loopt het ook wel vlot met de wachtlijsten, onder meer van iemand die wil dat zijn
zwaar gehandicapte zoon terecht kan in een medisch-pedagogisch instituut, dat echter enkel
openstaat voor +21-ers: het blijkt dat in augustus 2006, moment waarop de zoon 21 wordt, wel
degelijk een opvangplaats is voorzien (2005-0892).
214