Jaarverslag 2005 - Vlaamse Ombudsdienst

HOOFDSTUK 9
Verkeer, infrastuctuur en mobiliteit
De Lijn meldt dat alle lijnfilmen (voor-, achter- en zijkant) hetzelfde lijnnummer moeten dragen
bij de gekoppelde stellen, dus ook op het tweede voertuig. Bij de bussen (elektronisch) en hermelijnen
(gewone lijnfilmen maar elektronisch bediend) was dat gerealiseerd in de periode van het
incident. Bij de tramstellen was dat nog niet geautomatiseerd. Bij het incident met de verzoeker
heeft de bestuurder blijkbaar de lijnfilm niet volledig correct gedraaid. De Lijn heeft moeite gedaan
om de tramchauffeurs op te sporen, maar de gegevens waren ontoereikend.
9Jaarverslag 2005
Bij deze gegronde klacht getuigt het onbeleefde gedrag niet alleen van een gebrek aan correcte
bejegening. Ook de goede uitvoeringspraktijk en administratieve nauwkeurigheid waren niet correct.
De lijnfilmen gaven niet op alle plaatsen het juiste lijnnummer aan.
De meeste klachten over het gedrag van de chauffeur (onbeleefdheid, gebrek aan hulpvaardigheid,
onaangepast rijgedrag) zijn moeilijk of helemaal niet meer achteraf te beoordelen. De precieze
reconstructie van de feiten is veelal onmogelijk. Ook kunnen de inschatting van een situatie
door de chauffeur en die van de reiziger hemelsbreed van elkaar verschillen.
M OGEN DIE AUTO’ S ZOMAAR WEGGETAKELD WORDEN EN MOET IK DAN
OOK METEEN BETALEN?
In dossier 2004-0566 zullen enkele bezoekers een schoolfeest in Sint-Niklaas niet meteen
vergeten. De straat waaraan de school ligt is net twee dagen eerder heropend, na de aanleg van
een busbaan in het midden van de straat. De tijdelijke bushalte is officieel nog niet afgeschaft.
Het is op die tijdelijke bushalte dat negen auto’s van bezoekers van het schoolfeest geparkeerd
staan. Een inspecteur van De Lijn verbaliseert meteen alle negen automobilisten, zonder zich
eerst op enigerlei manier gewend te hebben tot de bezoekers van het schoolfeest of de organiserende
school. Hij roept een takelfirma op om alle auto’s weg te slepen. Als de mensen in de
school doorkrijgen wat er aan de hand is, ontstaat een woordenwisseling met de inspecteur. De
politie van Sint-Niklaas probeert ter plaatse te bemiddelen, omdat zij de reactie van De Lijn
buiten proportie vindt en in strijd met het beleid dat de stad Sint-Niklaas hanteert. De door de
inspecteur opgeroepen takelfirma voert geen enkele auto daadwerkelijk weg. De automobilisten
moeten echter allemaal meteen aan de takelfirma 60 tot 150 euro betalen.
Er wordt algemeen aanvaard dat bij het aanwenden van dwangmiddelen de politieambtenaren
(waaronder de bevoegde inspecteurs van De Lijn) zich moeten laten leiden door het principe van
de proportionaliteit. Het onmiddellijk laten wegtakelen was in dit geval geen proportionele reactie.
Het officieel goedgekeurde politiebeleid van de politiezone Sint-Niklaas houdt in dat er alleen
geverbaliseerd wordt als andere alternatieven niet meer mogelijk of wenselijk zijn. Wegslepen
gebeurt pas als er direct gevaar bestaat voor het overige verkeer. De procureur heeft beslist om de
pv’s te seponeren, op basis van strijdigheid met het gehanteerde politiebeleid.
Bovendien mag een takelfirma nooit de takelkosten als gevolg van een proces-verbaal rechtstreeks
doorrekenen aan de automobilisten. De takelfirma kan de kosten in rekening brengen bij
De Lijn. Die moet ze vervolgens factureren (en motiveren) aan de chauffeurs. Op het moment van
de feiten had de lokale politie daar reeds op gewezen. Op 7 september 2005 laat De Lijn weten dat
ze besloten heeft over te gaan tot een terugbetaling van de takelkosten.
De Lijn heeft de contracten en afspraken met alle takelfirma’s opnieuw bekeken. Het bleek
immers in meerdere regio’s de gewoonte te zijn dat de takelkosten onmiddellijk door de firma werden
geïnd, omdat men zich er niet bewust van was dat een dergelijke handelwijze niet rechtmatig
was.
181