Jaarverslag 2005 - Vlaamse Ombudsdienst

HOOFDSTUK 5
Water, gas en elektriciteit
Vlaams). Daardoor werd de Vlaamse burger nog gevoeliger voor zijn recht op een gratis hoeveelheid
elektriciteit, een Vlaamse maatregel waarvan de VREG de juiste toepassing moet controleren.
In dossier 2004-0367 werkte de echtgenote van de verzoeker destijds bij een gemengde
intercommunale, waarin Electrabel vooral vóór de vrijmaking van de energiemarkt de
dominante partner was en die de personeelsvoordelen van Electrabel volgde. Volgens de verzoeker
werd hen op de factuur van hun elektriciteitsleverancier Electrabel geen gratis elektriciteit
toegekend.
De verzoeker doet navraag bij de bevoegde Vlaamse minister, die hem bevestigt dat elk
Vlaams gezin recht heeft op die wettelijke hoeveelheid gratis elektriciteit. De verzoeker
klaagt over ontoereikende informatieverstrekking en stelt dat hij en zijn vrouw die gratis
hoeveelheid van Electrabel niet gekregen hebben. De VREG laat na navraag weten dat
Electrabel die wettelijke hoeveelheid gratis elektriciteit sedert 1 juli 2003 (vrijmaking van de
energiemarkt) aan al zijn klanten toekent, ook aan eigen personeel. De verzoeker stelt vervolgens
in juli 2004 dat dit wel na, maar niet vóór de vrijmaking van de energiemarkt in
2003 het geval was. Het duurt vervolgens nog ruim zes maanden en drie rappels vooraleer
de VREG eind januari 2005 een antwoord verstrekt.
Uiteindelijk laat de VREG weten dat de sector van de gemengde intercommunales heeft
geantwoord dat na besprekingen met alle partijen, in de sector een consensus bereikt werd
dat de wettelijke hoeveelheid gratis elektriciteit "gecompenseerd werd in het personeelstarief
". De VREG laat zonder verder onderzoek weten dat daarmee volgens haar de geest van
de betrokken bepalingen is nageleefd en dat zij er niet verder wenst op in te gaan.
De Vlaamse Ombudsdienst beoordeelde deze klacht als deels gegrond en voldoende hersteld
en stelde daarbij vast dat de VREG geen eigen onderzoek instelt en aanvankelijk nalaat een antwoord
te verstrekken. Omdat het antwoord bijna zes maanden op zich laat wachten en dan nog
vaag blijft, is met name de ombudsnorm redelijke behandeltermijn geschonden.
Ook in andere dossiers was de toekenning van een wettelijke gratis hoeveelheid elektriciteit
aan de orde. Zo was die in dossier 2005-0342 ook niet toegekend, maar werd dat euvel na
navraag van de VREG vrij snel door de elektriciteitsleverancier rechtgezet.
De klachten bij de Vlaamse Ombudsdienst, onder meer over de wettelijke gratis hoeveelheid
elektriciteit, illustreren het belang van de informatie- en controleopdracht van de VREG voor de
burger. Die blijkt vooral gevoelig voor het financiële aspect van de energievoorziening.
Daar komt nog bij dat de Vlaamse regeling voor 100 kWh gratis elektriciteit per gezin en
gezinslid, niet mag verward worden met de zogenaamde sociale tarieven voor mensen met een
laag inkomen die een vrijstelling krijgen van 500 kWh elektriciteit per jaar. Voor die maatregel
is echter niet de Vlaamse, maar de federale overheid bevoegd.
Die verwarring met het "sociaal tarief " kwam ook in een aantal dossiers aan bod.
Dat is onder meer het geval in dossier 2005-0150, waar de verzoeker - die een leefloon
ontvangt - klaagt dat hem dat sociaal tarief wel is toegekend door zijn elektriciteits- en
aardgasleverancier voor elektriciteit, maar niet voor het aardgas. Hij krijgt wel 500 kWh gratis
elektriciteit, maar de aanverwante tegemoetkoming van 556 kWh gratis aardgas is hem
door zijn energieleverancier niet toegekend.
De VREG, die hij daarover heeft aangeschreven, doet er twee maanden over om te laten
weten dat niet zij, maar het federale bestuursniveau hiervoor bevoegd is.
106