Jaarverslag 2005 - Vlaamse Ombudsdienst

HOOFDSTUK 5
Water, gas en elektriciteit
Na een nieuw onderzoek en na de inschakeling van de Vlaamse Ombudsdienst herziet de
VMW toch haar standpunt. Uiteindelijk gaat de VMW akkoord met de helft van het aanvankelijk
gevorderde bedrag (2000 euro) door de toepassing van een verminderd tarief voor lekverlies
voor de verzoeker, waarbij rekening wordt gehouden met het onzichtbare lek.
De VMW gaat er op basis van het waterverkoopreglement van uit dat al het water dat door de
teller is gestroomd ten laste is van de klant. In dit uitzonderlijke geval is de VMW uiteindelijk toch
bereid tot een herziening omdat het ondergrondse lek voor de verzoeker slechts na heel wat graafwerk
zichtbaar was. Het lek was met andere woorden moeilijk detecteerbaar, wat echter ook kan
gezegd worden van sommige andere gevallen waarin nochtans door de VMW geen herziening
werd doorgevoerd.
De Vlaamse Ombudsdienst beoordeelde deze klacht als gegrond en voldoende hersteld door de
herziening. Daarbij werd vooreerst de norm redelijkheid en evenredigheid miskend, omdat een
integrale aanrekening van de factuur geen verantwoording vindt in een fout van de verzoeker, voor
wie het lek totaal onzichtbaar was en de volledige aanrekening ook onredelijke gevolgen zou hebben
voor de afvalwaterheffing of de saneringsbijdrage. Daarnaast werd ook tekortgeschoten in de
doeltreffende algemene informatieverstrekking in verband met lekken en had de VMW haar houding
sneller moeten herzien. De Vlaamse Ombudsdienst gaf ook als aanbeveling mee dat de VMW
moet zorgen voor een klantvriendelijkere benadering van de problematiek van een verborgen lek,
waarbij men zich best zoveel mogelijk baseert op het gemiddelde verbruik van de voorgaande jaren.
De Vlaamse Ombudsdienst trad, na een eerdere rondvraag bij andere watermaatschappijen, in
overleg met de VMW over het probleem. Volgens de VMW kan slechts een minnelijke schikking
worden overwogen als "de klant in financiële moeilijkheden verkeert of wanneer een ondergronds
lek pas na omstandige lekdetectie en graafwerk kon ontdekt worden". Het basisprincipe blijft dat
het water dat door de watermeter gestroomd is, betaald moet worden.
Door de VMW wordt ieder geval afzonderlijk beoordeeld. Lekken aan de binneninstallatie
(keuken, toilet of boiler) worden sowieso niet aanvaard. Bovendien is een onzichtbaar lek voor de
VMW niet (meer) voldoende om een vermindering van de factuur te geven, zoals bijvoorbeeld bij
een onzichtbare afloop van een boiler naar de riolering.
5Jaarverslag 2005
In overleg met de VMW werd aanvankelijk geopteerd voor een aanpak van die problematiek
door de Vlaamse reguleringsinstantie voor drinkwater, ingesteld door het Drinkwaterdecreet van
24 mei 2002. De aanpak door zo’n overkoepelende en onafhankelijke instantie zou immers een
eenvormige regeling voor lekken mogelijk maken.
Inmiddels is die Vlaamse reguleringsinstantie voor drinkwater echter nog steeds niet gerealiseerd.
Hoewel een eenvormige regeling door bijvoorbeeld die reguleringsinstantie volgens de
Vlaamse Ombudsdienst de beste oplossing is, kan de VMW inmiddels zelf al werk maken van een
realistischere gedragslijn in geval van een lek, samen met of desnoods los van de andere drinkwatermaatschappijen.
Desnoods kan ook gedacht worden aan een compensatiefonds (bij elke watermaatschappij
of één gezamenlijk fonds op Vlaams niveau).
WAAROM BETAAL IK TWEE KEER VOOR EEN ONOPGEMERKT LEK?
Met de betaling aan de drinkwatermaatschappij (VMW of andere) leek het leed van de burger
geleden, tot hem een jaar later door de VMM ook nog eens een aanzienlijk verhoogde afvalwaterheffing
werd toegestuurd. Die werd immers, conform de regelgeving, op de waterfactuur berekend.
101