vlaanderen beantwoordt aan de richtlijn stedelijk afvalwater - Aquafin

4
VLAANDEREN BEANTWOORDT
EUROPESE RICHTLIJN STEDELIJK
In september activeerde Vlaams minister van Leefmilieu
Joke Schauvliege de laatste collector die in Vlaanderen
nodig was om te voldoen aan de Europese richtlijn
Stedelijk Afvalwater. Het huishoudelijke afvalwater van
alle agglomeraties vanaf 2.000 inwoners wordt nu eerst
gezuiverd vooraleer het in een waterloop terecht komt.
De oprichting van Aquafin in 1990 was het startsein voor een
grootschalige inhaaloperatie om de Vlaamse waterzuiverings -
infrastructuur verder uit te bouwen. In 20 jaar tijd groeide
de zuiveringsgraad in onze regio van nauwelijks 30% naar 80%.
Dat was ook nodig, want Europa verplichtte haar lidstaten om
tegen eind 1998 alle agglomeraties met meer dan 10.000 inwoners
te saneren. Voor de woonkernen tussen 2.000 en 10.000 inwoners
moest dat tegen eind 2005 gebeurd zijn. Buurlanden als Nederland,
Duitsland en Luxemburg hadden in 1990 al een zuiveringsgraad
van meer dan 90%. Voor Vlaanderen bleken de termijnen in
de richtlijn al snel erg ambitieus. Niet alleen kampten we met
een enorme achterstand, door de typische lintbebouwing en hoge
bevolkingsdichtheid was de uitbouw van de zuiverings infrastructuur
ook een erg complexe aangelegenheid. Een pragmatische aanpak
drong zich dan ook op. De investeringsprogramma’s waren in
eerste instantie gericht op de creatie van aaneengesloten
netwerken door het opheffen van belangrijke lozingspunten,
het werken van afwaarts naar opwaarts binnen een zuiverings -
gebied en van andersom binnen een rivierbekken.
In 2004, na een eerste veroordeling door het Europees Hof,
schakelden het Vlaamse Gewest, de VMM en Aquafin een versnelling
hoger en ontstond de zogenaamde ERSA-P en ERSA-P bis lijst,
waardoor projecten met het grootste ecologische rendement
absolute voorrang kregen. Via een zeer korte opvolging door de drie
partijen konden knelpunten snel weggewerkt worden en verkortte
de uitvoeringstermijn van de projecten aanzienlijk.
s De officiële druk op de knop.
Uiteindelijk lag er slechts één kalenderjaar tussen de overeen -
stemming met het eerste en het tweede deel van de richtlijn.
Geen eindpunt
De realisatie van de richtlijn Stedelijk Afvalwater betekent in elk
geval niet dat er niet meer geïnvesteerd wordt in de boven -
gemeentelijke rioleringsinfrastructuur. De volgende uitdaging is
immers om ook te voldoen aan de Europese kaderrichtlijn Water die
een goede toestand van het oppervlaktewater beoogt tegen 2015.
Hoewel onze beken en rivieren er door de zware inspanningen de
afgelopen twee decennia sterk op vooruit gingen, zijn er nog heel
wat optimalisaties in het rioolstelsel nodig om de waterkwaliteit
te verbeteren. Naast lozingen van afvalwater zijn er nog andere
factoren die een impact hebben, weet Ingeborg Barrez, Diensthoofd
Uitbouw en Beheer Saneringsinfrastructuur bij de Vlaamse Milieu -
maatschappij: “Industrie, landbouw en historische vervuiling in
het slib zijn mee verantwoordelijk voor de verontreiniging. Maar ik
denk ook aan de structuur en de natuurwaarde van onze waterlopen
die er op achteruit gegaan zijn, bijvoorbeeld door het rechttrekken
van natuurlijk meanderende stromen. In het verleden golden voor
al deze factoren aparte richtlijnen, waardoor het effect van één
maatregel door de negatieve invloed van een andere bron niet altijd
zichtbaar was. De kaderrichtlijn Water brengt alle aspecten van het
waterbeleid samen in één richtlijn die streeft naar het herstellen,
beschermen, ontwikkelen en duurzaam gebruik van het water -
systeem, los van de verschillende bronnen.”