JAPAN

KAREL HOEKENDIJK

Door
KAREL HOEKENDIJK
1

"En Jezus trad naderbij en sprak tot hen, zeggende: Mij is gegeven
alle macht in hemel en op aarde. Gaat dan henen, maakt alle volken
tot Mijn discipelen en doopt hen in den naam des Vaders en des
Zoons en des Heiligen Geestes en leert hen onderhouden al wat Ik u
bevolen heb. En zie, Ik ben met u al de dagen, tot aan de voleinding
der wereld" (Matth. 28 : 18-20).
De Kerk van Christus dient gemotiveerd te zijn in de opdracht van
Christus om uit te gaan en de volkeren het heil aan te zeggen in Hem.
Zij dient haar visie, methodes, voorkeuren te herzien en zich te
concentreren op haar oorspronkelijke en wezenlijke taak: in deze
generatie aan elk schepsel het Evangelie te verkondigen. Maar dan het
Evangelie in volle overwinningskracht, in heel het geweld van het
3

Koninkrijk. De Kerk zal groeien naarmate zij ernstig en toegewijd,
ook terdege toegerust, hiermee bezig is. Christus groeit in haar
naarmate zij Hem uitdraagt.
Het probleem is niet dat deuren zijn gesloten, dat gordijnen
blokkeren; het ijzeren gordijn, het bamboe gordijn, het zijden gordijn,
het koran gordijn. Zij beschikt in haar Heer over de wegen en de
mogelijkheden die te doorbreken, zich door niets en niemand te laten
ophouden, afhouden, tegenhouden van haar taak, in de kracht van
haar Heer, in Wien alle dingen mogelijk zijn. Zij heeft een nieuwe
visie nodig, een her-oriëntatie op haar ware identiteit, een nieuw
impuls van de Heilige Geest om zich dit weer nadrukkelijk bewust te
zijn. Want Evangelie is het beste nieuws dat ooit door mensenoren is
opgevangen!
Het gaat erom de ziel van een volk te redden voor Jezus; ziel en
lichaam, geest en stof. De ziel zal eerst de Waarheid gepredikt
worden, het Woord Gods; door de Geest der Waarheid zichzelf doen
ontdekken in haar verlorenheid. Het is de ziel die liegt, niet het
lichaam. Het lichaam is de brave hond die de blinde leidt. Het lichaam
van een volk, zijn fysiek bestaan, ook zijn economische nood, zal me
de genezen waar de ziel geneest en vrij wordt. De Waarheid maakt
vrij! Ik ga nooit naar een land om te missioneren als het mij niet
duidelijk door de Zender wordt gezegd. Paulus zegt: "Ik ging op
grond van een openbaring". Deze keer was het Japan waarheen Gods
aanwijzing wees. Hij herhaalde dit. Ik was het al langer van plan
geweest, reisde zelfs eens langs Japan heen. Maar dit was Gods wel
aangename tijd. Ik moest mij overgeven aan Zijn wil, luisteren naar
Zijn precieze instructies, profetieën volgen, dan zou Hij mij brengen
naar de juiste mens en, mijn voeten doen stilhouden voor de juiste
deur…
Het gaat erom het visioen gehoorzaam te zijn. Het gaat er niet om
geïnteresseerd te zijn alleen, bewogen, maar om waarlijk te gaan, om
veilige zekerheden te verlaten, zichzelf los te laten en met het Goede
Nieuws naar de naaste te gaan, hem dit bekend maken, hem er door te
laten meeslepen en hem er in te doen geloven. Daar is meer in
christendom dan onze eigen huid te redden.
Opstaan moeten wij en in beweging komen, meebewegen waar de
Geest beweegt, in actie komen waar de Geest in actie komt. Niet over
4

kansen discussiëren, niet te vluchten in verontschuldigingen, niet
mopperen over "harde bodem", niet anderen er mee op te schepen,
niet in "kosten berekenen" blijven steken, maar uittrekken voor Jezus,
in geloof. Het visioen gehoorzamen. Paulus zegt: "Daarom, koning
Agrippa, ben ik dat hemelse gezicht niet ongehoorzaam geweest ... "
(Hand. 26 : 19). Met Gods hulp, aan Zijn hand! Resoluut! Met
vreugde ook. Met een glimlach naar het land van de glimlach ...
Ter oriëntatie eerst enkele informaties over de geschiedenis van
Japan. De eerste Boeddhistische priester kwam naar Japan in het jaar
552 n.C. Hij bracht een geschreven taal, ook Chinese tekeningen en
kunstvoorwerpen mee. Prins Shotoku, regent van Japan (593-621)
moedigde de Japanners aan deze oude Chinese cultuur te aanvaarden,
daarom wordt hij de stichter van de Japanse cultuur genoemd.
Keizer Kammu bouwde in 794 de stad Kyoto, de "heilige stad", die
tot 1869 de officiële hoofdstad van Japan bleef. Verschillende
belangrijke families en feodale heren waren de werkelijke regeerders
van Japan. Soms regeerde slechts een machtige familie het gehele
land; de eerste familie die over Japan regeerde was de Fujiwara-clan.
In 1274 zond Kublai Khan, een Mongoolse heerser, een grote vloot
om Japan te veroveren. Een tyfoon vernielde deze vloot. De Japanners
noemden deze tyfoon "kamikaze" of goddelijke stormwind. Kublai
Khan rostte daarna een tweede vloot uit in 1281, ook nu faalde hij.
Europa hoorde voor het eerst over Japan door Marco Polo, de
legendarische Venetiaanse wereldreiziger, het was in 1200. Hij bracht
romantische verhalen mee van een land dat hij vanuit China bereisde.
Hij noemde het land Cipango (Japan is hiervan afgeleid), rijk aan
goud, zilver en zijde. Hij vertelde dat het keizerlijke paleis een dak
had van goud en zelfs de honden gouden halsbanden droegen. Er was
bovendien een overvloed van parels en edelstenen. Het was geen
wonder dat het nieuws over dit gouden eilandenrijk in het Oosten
Europese kooplieden intrigeerden, die schepen toerustten. De
verhalen waren sterk overdreven, dat bleek wel, maar toch vond men
een overvloed aan zilver en zijde. Columbus probeerde Japan te
bereiken en Oost-Indie, toen hij in 1492 van Europa uit Westwaarts
zeilde. In 1540 waren Portugese zeelieden echter de eerste
Europeanen die de eilanden bereikten. Een Spaanse Jezuïet, Francis
5

Xavier (Xaverius), landde in Kagoshima, in Zuid Kyushu, in 1549.
De Japanse edelen en officials bereidden hem een hartelijk welkom.
In het jaar 1600, op 19 april, landden de eerste Nederlanders met het
schip "De Liefde" in de haven van Bungo, in het Oosten van Kyushu.
Zij zeilden in zwaar weer via Vuurland in een flottille van vijf
schepen, waarvan alleen "De Liefde" in Japan aankwam. Van de 110
bemanningsleden van het schip overleefden slechts 24 deze barre reis
van twee jaar. De kapitein J. J. Quaeckernaeck kreeg het recht om een
handelspost te stichten voor de Nederlandse "Compagnie van Verre".
De eerste stuurman van "De Liefde", de Engelsman William Adams,
bracht het evenals zijn collega Jan Joosten van Lowensteyn, tot hoge
posities aan het Japanse hof, zij werden vertrouwelingen en
raadgevers van de Shohun, de machtigste man van Japan. Zij kregen
de volle vrijheid handel te drijven. Twee Nederlandse schepen liepen
in 1609 de haven van Hirado binnen in Noord-west Kyushu en
stichtten een handelspost op het schiereilandje Deshima in de baai van
Nagasaki. Zij deden goede zaken en vormde tegelijk de enige uitkijken
luisterpost van Japan op de wereld. Het contact met de
Nederlanders was de eerste aanraking van Japan geweest met de
Westerse cultuur en het boeide de Japanners dermate dat zij zich
daarin trachtten in te leven.
Zo bestudeerden zij met grote ijver aardrijkskunde, astronomie,
anatomie en schilderkunst. Een Nederlandse koopman Isaiic Titsingh
schonk een exemplaar van het Groot Schildersboek van Gerard de
Lairesse aan een beroemd Japans kunstenaar Shiba Kokan, die zich
naarstig begon te oefenen in de techniek van het schilderen in
olieverf; niet langer op zijde maar op doek, ook leerde hij het etsen in
koper. Hij zei: "Men kan de heilige berg Fuyiama alleen maar goed
schilderen op 6 Hollandse wijze". De contacten van Japan met de
buitenwereld werden uitsluitend via de Nederlandse factorij in
Nagasaki gelegd, de gemonopoliseerde handelspost der kooplieden.
Voor Japan was Nederlands de internationale taal. In 1788 verscheen
het tweedelige Nederlandse-Japanse Woordenboek van Otsugi
Gentaku. Aan het hof werd Nederlands gesproken als de taal der
beschaving. Ook kwam een kookboek uit met Nederlandse recepten,
het heette: "De volmaakte Hollandse keukenmeid".
6

Het stadswapen van Nagasaki, nog steeds, toont drie rood-witblauwe
tulpen. Men wijst u nog vandaag de Holland-club, Holland-straat
(Oranda Saka), Holland-restaurants, Hollandmuseum, veelal achter
typische Hollandse gevels. Nu nog bevat de Japanse taal vele
verbasterde maar van origine Nederlandse woorden; alleen al in de
Japanse medische taal meer dan vierhonderd.
Daar kwam echter een tijd dat de Japanners wantrouwig werden, zij
vreesden dat de missionarissen en kooplieden weldra gevolgd zouden
worden door Europese legers om deze eilanden te overmeesteren.
De argwaan groeide tot vrees die zo hoog opliep dat de Japanse
leiders besloten deze Christenen te vermoorden. In 1614 beval
Iyeysasu alle Christelijke priesters en missionarissen het land te
verlaten. Ook beval hij dat alle Japanners die door het Christendom
waren "aangestoken" deze godsdienst op te geven. De Christenen
vluchtten naar het eiland Amakusa, ten Westen van Kyushu. In een
museum aldaar vonden wij uit die tijd nog vele aanwijzingen van het
Christendom, in prenten, gebruiksvoorwerpen en aardewerk.
Tenslotte kwamen de legers naar Amakusa, onder aanvoering van
generaal Angakusa en woedde een wrede oorlog tegen de daar
verzamelde Christenen, waarvan 1 miljoen werden vermoord. In
Shimabara verdedigden de Christenen zich dapper en trokken velen
zich tenslotte terug in een versterkte burcht met enkele duizenden
mannen, vrouwen en kinderen, maar allen werden vernietigd. Deze
burcht bestaat nog, wij hebben die bezocht. Vanaf die dag van
overwinning van de Japanse legers, werd het land hermetisch
afgesloten voor alle buitenlandse invloed, geen vreemdeling mocht
het land meer binnenkomen. Het werd sterk Boeddhistisch, vooral de
afsplitsing daarvan, het Shintoïsme, begon te domineren.
Toen de Japanners alle buitenlandse kooplieden hadden bevolen het
land te verlaten, opdat Japan een gesloten land zou zijn, maakten zij
een uitzondering voor de Hollandse kooplieden, die blijven mochten.
Elk jaar was aan een koopvaardijschip toegestaan de haven van
Nagasaki binnen te lopen. Zij behielden hun vrijheid handel te drijven
en de "Compagnie van Verre" behield daar een handelspost. In het
museum van Shimabara zagen wij vele fraaie tekeningen van deze
zeilschepen, we herkenden de naam "De Liefde" met zijn boegbeeld
7

dat in goede staat was gebleven en vele zaken betreffende het contact
van de zeevaarders met de Japanners.
Nog altijd hebben Japanners een speciale belangstelling voor
Nederlanders, dat hebben wij meermalen gemerkt.
In 1853 werd Admiraal Matthew C. Perry naar Japan gezonden met 4
oorlogsschepen, hij kon daarmee niets uitrichten. In 1854 kwam hij
terug met meer oorlogsschepen en ging voor anker in de baai van
Edo, de oude naam van Tokio. Na 1857 sloten allerlei landen als
Rusland, Frankrijk, Engeland, Nederland ten overvloede diplomatieke
betrekkingen met Japan, de isolatie was doorbroken. Er kwam meer
interesse voor buitenlands verkeer. Maar de feodale families bleven
zich hooghartig isoleren. De keizer ging Edo of Yedo, later Tokio, als
hoofdstad van Japan aanwijzen. In 1890 begon het land een krachtige
wereldpolitiek te voeren. Bijna de hele economie van Japan wordt
gecontroleerd door 8 families. Deze familie-groepen, de z.g.
"Zaibatsu", hebben de fabrieken, mijnen, handelshuizen, werven,
banken, en bladen in handen. De bekendste families zijn de Misui
(banken), de Mitsubishi (industrieën) en Sumitono.
Japan heeft thans 120 miljoen inwoners en behoort tot de dichtst
bevolkte landen der wereld. De Zendings-coöperaties stellen vast dat
er in dat hele land ongeveer 500.000 Christenen zijn, in de ruimste zin
van het woord, verdeeld in velerlei denominaties.
Hoevelen weten zich bewust van een wedergeboren kind van God te
zijn? Vele steden in Japan, van 20.000 tot 50.000 inwoners, ook
enkele groteren, zijn zonder een enkele kerk van welke denominatie
ook, zonder predikant of priester, zendeling of Christelijke
onderwijzer, zonder een Mohammedaanse moskee of zelfs een Shinto
tempel, daar is totaal geen uiting van enig geloof. Wij hebben door
vele steden gereisd; moderne, levendige steden, met bloeiende
universiteiten, banken, supermarkten, flatgebouwen, maar zonder
enige vorm van religie. Nergens een kruis op een dak, een halve maan
of teken.
8

Bovenstaande Japanse lettertekens hebben een merkwaardige
betekenis. Het onderste teken beduidt RECHTVAARDIGHEID en is
samengesteld uit twee andere tekens, die u daarboven ziet afgebeeld,
het linkse betekent LAM en het rechtse betekent IK. Deze twee tekens
zijn onder elkaar geplaatst, tot een woord gevormd, dat
RECHTVAARDIGHEID betekent.
Om precies te zijn betekent rechtvaardigheid: IK onder het LAM. Wij
zien hierin het Evangelie van verlossing, de mens onder het Lam
Gods, dat zijn zonden wegdroeg. De IK, de mens, gedekt onder het
LAM GODS, voor de ogen van de rechtvaardige God.
Rechtvaardigheid verkregen doordat het Lam de zonden "toedekte",
wegnam voor de mens. Hallelujah!
In "Faith Digest" lazen wij dat het aantal zendelingen per miljoen in
Afrika 56 is en in Zuid-Amerika 30, in Korea 20, in Japan 14 en in
India. Terwijl in Amerika er 1900 predikanten zijn voor elke miljoen
inwoners. Deze lijsten zijn alweer enige jaren oud, deze cijfers zijn
geflatteerd, het is zeker dat ze heden lager liggen. In Japan zijn
9

vandaag zeker niet meer dan 500 zendelingen voor de 120 miljoen
inwoners. In het vroege voorjaar van 1969 kwamen Elisabeth en ik in
Japan aan. Vanuit het hete Ceylon en India in een bitter koude winter.
Wij waren er niet op voorbereid en niet bekend met het feit dat het in
het Verre Oosten zo koud kon zijn. Wij werden hartelijk verwelkomd
en liefderijk opgenomen in het gastvrije huis van zendeling
Molenkamp in Akshi en door hen voortgeholpen. De Heer zegene
hem en zijn vrouw daarvoor.
Direct al werd ik uitgenodigd om op een landelijke vergadering, die
ieder jaar gehouden wordt, van predikanten en evangelisten uit geheel
Japan, er waren daar vijfhonderd voorgangers, te spreken. Wij reisden
met de Tokaido, deze super trein, hij wordt de kogel-trein genoemd,
een luxe trein van zeer moderne conceptie, de snelste ter wereld, naar
Tokio. Deze trein die in 1964 ter gelegenheid van de Olympische
Spelen in Tokio in gebruik was genomen, reed met een snelheid van
250 KM per uur comfortabel van Osaka naar Tokio. De sensatie is dat
men niet voelt te rijden, maar te zweven, door de bijzondere vering.
Men heeft in de Tokaido 3 restaurants en kan vanuit deze trein
telefoneren in telefooncellen naar elke plaats van de wereld, zelfs
wanneer de trein in een lange tunnel, diep onder de grond rijdt, onder
de berg Fuyiama door. Toen ik dit hoorde, zei ik tegen br.
Molenkamp: Halleluja! Een mens kan zelfs vanuit de duisterste tunnel
van zijn leven nog het oor van de Vader bereiken!
In Tokio wachtten enkele Amerikaanse zendelingen ons op, die ons
met een snelle auto door een der grootste steden van de wereld, naar
de vergaderplaats reed. Niet Tokio maar Shanghai is de grootste stad
van de wereld, Tokio is de tweede in 10 grootte, met zijn 14 miljoen
inwoners.
Het was een onvergetelijke, zenuwslopende tocht als in een
sciencefiction film, over huizenblokken heen, op viaducten, daarna
weer duikend onder de grond, onder de rivier door, daarna weer
opduikend omhoog tussen steile wolkenkrabbers door, dan in de
zonneschijn, daarna weer in de duisternis van tunnels door, een
fantastische rit op deze super wegen over en onder en langs en door
deze stad, met een zendeling aan het stuur die vroeger
straaljagerpiloot was geweest ... Tenslotte belandden wij in het
gebouw waar deze conventie zou worden gehouden, het gebouw
10

ehoorde tot de restanten van het gebouwencomplex van de
Olympische Spelen. De zaal was vol voorgangers, ik zag ook
buitenlandse zendelingen tussen de Japanners. Ik nam de Bijbel ter
hand en sprak over de Gaven des Geestes die in de Eindtijd-kerk een
duidelijke en levende functie hebben en over de bedieningen van het
Woord. Mijn tekst was: "En Hij heeft zowel apostelen als profeten
gegeven, zowel evangelisten als herders en leraars, om de heiligen toe
te rusten tot dienstbetoon, tot opbouw van het lichaam van Christus,
TOTDAT wij allen de eenheid des geloofs en der volle kennis van
den Zoon Gods bereikt hebben, de mannelijke rijpheid, de maat van
den wasdom der volheid van Christus" (Ef. 4 : 11-13).
Ik had een tijdreden kunnen houden, wijzende op de geestelijke en
morele verschuivingen in de wereld, allerlei algemeenheden kunnen
ventileren waar deze officiële speeches meestal uit bestaan. Maar ik
prefereerde deze predikers die Gods volk moeten leiden te wijzen op
de absolute noodzaak deze veelal genegeerde Gaven weer te
praktiseren, tot opbouw van het Lichaam van Christus.
De boodschap van Pinksteren is een pro-memorie-post van de Kerk
geworden, de onbetaalde rekening. Waar de Heer der Kerk Zijn
instructies en voorzieningen geeft aan de Gemeente, zijn ze nimmer
zinloos of facultatief gesteld, vrijblijvend, al naar de smaak der
gelovigen. Waarom toch deze negatie door de officiële kerk, door de
theologen? Waarom deze aversie tegen Gods Gaven door de formele,
traditionele kerkinstituten die zich listig blijven manoeuvreren langs
deze gegevenheden Gods? Waarom wordt deze boodschap niet "au
serieux" genomen? Waarom "staat het niet" temidden van theologen
te getuigen van een persoonlijke Pinkster-ervaring?
Men behandelt u als een geestelijk onderontwikkeld persoon,
ongevormd, onvolwassen, als "niet vol". Waarvan dan "niet vol"? Van
hun vrijzinnige theologie? Van hun modernismen? Waarom deze
discriminatie? Men kan deze aanwijzingen voor Gods volk toch niet
uit de Bijbel scheuren? Het staat er toch? Men is er toch niet mee
klaar door deze geestelijke waarden weg te schuiven, van zich af te
schuiven naar de sekten toe, die zich daarin "specialiseren"?
Deze Gaven-bediening heeft de Kerk van Christus vandaag juist zo
nodig, ook de kerken van Japan, het is een kwestie van overleven
11

geworden, van zijn en niet-zijn, daarvoor zijn deze Gaven gegeven. Ik
sprak ernstig over deze dingen, een betere dienst kon ik deze
predikers niet bereiden. Wij hebben na afloop met verschillenden
onder hen gebeden voor deze Gaven, er werd ontvangen. Er werd de
Heer gevraagd en ook uit Hem genomen, in geloof. Niet een nodeloos
en passief wachten, met smeken en soebatten aan een schijnbaar
onwillige God, maar in geloof op Hem toegetreden en Hem ervoor
gedankt. In geloof in een antwoordende en aanwezige Heer het uit
Zijn handen aangenomen.
God komt in beweging als wij in beweging komen en waar wij onze
deur voor Hem openen, opent Hij Zijn deur, en laat ons binnen. Jezus
is de Doper met de Heilige Geest en gewillig het te geven ...
"HOEVEEL TE MEER zal uw Vader uit de hemel den Heiligen Geest
geven aan hen, die Hem daarom bidden" (Luk. 11 : 13). Hij geeft in
Jezus aan hen, die Hem daarom bidden!
Belangrijker dan het stichten van onszelf is het stichten van de
Gemeente. Wij kunnen nooit de Gemeente stichten als wij zelf niet
gesticht zijn. Het is de Geest die levend maakt (Joh. 3 : 63). De Geest
werkt niet door imposante gebouwen en machtige organisaties, maar
door mensen die hun hart hebben geopend om de gave Gods te
ontvangen. Jezus zegt niet: "Stromen van levend water zullen de
kerken binnenstromen", maar: "Wie in Mij GELOOFT, gelijk de
Schrift zegt (Schriftuurlijk geloof dus), stromen van levend water
zullen UIT ZIJN BINNENSTE vloeien" (Joh. 7 : 38). Middels de
Gaven des Geestes. Tot opbouw van de Gemeente volgens Zijn
instructies.
Verschillende predikers die ik op de conferentie in Tokio ontmoette,
nodigden ons uit om in hun kerken te komen prediken. De eerste stad
die wij bezochten was Tenryu (Ten = hemelse plaats en Ryu =
hemelse draak), wij waren de gast van een Amerikaanse zendeling.
Hij hield in zijn woonhuis zondags samenkomsten met enkelen.
In onze eerste samenkomst waren vier Japanners, zijn eigen gezin
telde meer leden, er waren meer natuurlijke dan geestelijke kinderen.
Toen ik hem vroeg waarom hij in al die jaren dat hij daar arbeidde zo
weinigen had geworven voor Jezus, klaagde hij over de moeilijke
toegankelijkheid van de Japanners en over de harde bodem vanwege
12

het Shintoïsme. Ik ben gewoon nooit in te gaan op verhalen van harde
bodem, enzovoort, ik geloof daar niet in. Mijn hart was zo bewogen
over deze zendingspost en dit geringe resultaat, dat ik speciaal voor
deze mens en ging bidden.
Op aanwijzing van de Heer vroeg ik de dag na de dienst aan de
zendeling of in zijn woonplaats ook een grote zaal of schouwburg
was, hij bevestigde dit. Ik verzocht hem die te huren voor vijf dagen,
ik zou alle kosten dragen. Op zijn vraag wat ik daar wilde doen, zei ik
hem dat wij daar een revivalcampagne gingen houden. Rij was
verbaasd en geprikkeld, achtte dit besluit typisch weer genomen door
een langs reizende bezoeker van overzee, die niet bekend was met de
plaatselijke toestanden "en het wel beter zou doen". Ik troostte hem en
wees op mijn apostolische bediening, ik ben grondlegger, ik leg
fundamenten voor een nieuw volk van de Heer en mijn benadering
met het evangelie is anders dan die van een evangelist. Wij spreken en
handelen anders, directer misschien, agressiever. Ik ben daartoe door
de Heer aangewezen. Hij moest zeker zijn dat ik dit deed alleen om
hem te helpen. Weldra was een prachtige schouwburg gehuurd,
spandoeken met Japanse karakters beschilderd, affiches gedrukt en
aangeplakt, strooibiljetten verspreid en een soundcar reed de plaats
geregeld rond en nodigde de mens en uit te komen. Het was
uitzonderlijk koud, er viel veel sneeuw, in Tokio viel in die dagen
meer sneeuw dan in 15 jaar het geval was geweest, daardoor konden 5
miljoen schoolkinderen, studenten en ambtenaren het centrum van de
stad niet bereiken, dit was voor Tokio een calamiteit. Wij
vertrouwden de Heer voor een goede opkomst naar de campagne,
ofschoon er vanwege de koude geen vervoer was en de straten
spiegelglad. De grote zaal was bovendien nauwelijks verwarmd. De
omstandigheden waren slecht en de moeilijkheden stapelden zich op,
maar wij vertrouwden de Heer. De plaatselijke zendeling schudde
voortdurend het hoofd, wat wilde ik beginnen? De eerste avond
kwamen ongeveer honderd mensen en wat belangrijker was, na de
prediking, bij de oproep tot bekering, kwamen twaalf zielen tot Jezus.
Elke volgende avond kwamen meer mensen en meerderen bekeerden
zich. Er werd elke avond met zieken gebeden en de Heer deed
heerlijke wonderen van genezing. Door een genezingswonder kwam
een hele Shintoïstische familie tot Jezus.
13

Overal in het rond werd over deze samenkomsten gesproken en steeds
meer mensen kwamen tot geloof. Op de sluitingsavond kwamen
veertig mens en tot Jezus en genazen vele zieken in de striemen van
Jezus. Dat kon iedereen zien, wij houden er van om in het front van
de zaal, tussen de mensen, met zieken en bezetenen te bidden. Voor
Japanse begrippen was deze campagne zeer goed bezocht, ondanks de
bittere koude en bijna iedereen liever thuis bleef. De zendeling zag
hoe wonderen en tekenen het Woord bevestigden, hoe zielen kozen
voor Jezus. Gedurende de campagne in de avonden hield ik overdag
een Bijbelcursus voor de plaatselijke zendelingen die ons hadden
uitgenodigd en anderen die uit de omgeving daarvoor overkwamen.
Er kwam zelfs uit Tokio een zendelinge deze dagen bij ons die het
onderricht over de Gaven des Geestes meemaakte.
Samen met enkele Christenen uit andere plaatsen hadden wij een
gezegende Bijbelcursus en zij werden allen versterkt in het geloof. Op
hun verzoek legden wij hen de handen op en leidden hen in de
Gavenbediening. Wat wij 's morgens onderwezen, praktiseerden wij 's
avonds. Deze geestelijke werkers zeiden ons bijzonder verkwikt te
zijn door wat zij hoorden en zagen. De plaatselijke zendeling was zo
enthousiast dat hij de dag na de campagne een telegram naar zijn
thuiskerk in Amerika zond om toestemming een kerk te bouwen in
Tenryu, om deze nieuwe zielen te kunnen opvangen en verzorgen. Hij
wist een goed stuk grond dat hij kopen kon. Hij sprak niet meer over
harde bodem, maar kocht er een stuk van om er Gods kerk op te
bouwen. Halleluja! Wij dankten de Heer des oogstes voor Zijn zegen
en Zijn ingreep met de Heilige Geest.
14

I
n Japan, met zijn Shinto-religie, komen de mensen inderdaad niet
gemakkelijk tot overgave aan Jezus Christus. Alleen als zij voor
hun ogen zieken zien genezen, wonderen, bovennatuurlijk
ingrijpen Gods, zullen zij besluiten om Christus te zoeken. De
Japanner is een realist, een ogen-mens, een aarde-mens, hij denkt
rationeel, hij is een mathematicus, hij wil tastbare, zichtbare,
duidelijke bewijzen, op meningen wil hij niet afgaan. Daarom is er in
Japan slechts een mogelijkheid om succesvol te missioneren, dat is
wanneer boodschappers Gods openlijk de kracht Gods tonen in
duidelijke, controleerbare, spectaculaire wonderen.
Als de Japanner een prediking hoort, zal hij kritisch luisteren, hij is
een uitstekende luisteraar. Hij zal elk woord intelligent proeven en
analyseren, afwegen op zijn waarheid. Zijn twijfel zal alleen gebroken
kunnen worden, als hij het woord bevestigd ziet door wonderen en
tekenen. Hij wikt en weegt, overweegt, maar als daar het bewijs is van
de kracht van Koninkrijk, een manifestatie Gods, dat hij niet
weerleggen kan, dan breekt zijn weerstand, dan geeft hij zich
gewonnen, dan kan men hem bij de hand nemen en bij Jezus brengen.
Wij baden de Heer om wonderen, machtige tekenen van Zijn hand, in
alle samenkomsten, overtuigende vruchten van Zijn
opstandingskracht. En de Heer verhoorde. Voor de ogen van de
menigten, van doctoren en wetenschapsmensen. Zo hoort het ook. Het
evangelie van het Koninkrijk dient logisch vergezeld te gaan van
wonderen, van heerlijke genezingen en bevrijdingen, als een
15

onlosmakelijk deel ervan, als een manifestatie van het nabijgekomen
Koninkrijk. Niet exeptioneel, bij uitzondering, als een toegevallen
genade, maar er altijd logisch bij behorend. Wanneer een Japanner de
heerlijkheid Gods in deze wonderen ziet, ruilt hij zijn stoffige, dorre
religie in voor het leven met Christus, dan is daar reëel en concreet
geluk in de werkelijkheid van een volkomen heil voor alle domeinen
van zijn bestaan. De Meester zegt: "Gaat en predikt en zegt (met
gezag): Het Koninkrijk der hemelen is nabij gekomen. Geneest (de)
zieken, wekt (de) doden op reinigt (de) melaatsen, drijft (de) boze
geesten uit" (Matth. 10:7-8). Het Woord dat gepredikt wordt, moet
vergezeld gaan, als in Jezus' eigen bediening en die der apostelen, met
kracht, begeleidende dynamiek. "Doch zij gingen heen en predikten
overal, terwijl de Heer medewerkte en het Woord bevestigde door
tekenen, die er op volgden"(Mark. 16:20). De tekenen dienen het
Woord te volgen.
In Japan hielden wij de prediking meestal na de dienst deer genezing,
want dan is er geloof gerezen. Dit deden wij in zovele landen in de
wereld. De eerste tekst in het boek de Handelingen, waar het verhaal
wordt beschreven van de vroegere kerk in actie, brengt verslag "over
al wat Jezus begonnen is te DOEN en te LEREN".
Eerst doen, daarna leren! Een grote hinderpaal voor de bekering van
de Japanner is dat hij beseft dat hij dan zal worden afgesneden van
familie- en gemeenschaps-verband. Wat zeer zwaar weegt is dat hij
het heilige, eeuwenoude verband met zijn illustere voorvaderen
verbreekt. De voorvaderen worden in Japan zeer vereerd en
voortdurend geraadpleegd, bij hun sacrale huis-altaren. Alle
familiezaken, alle grote en kleine zaken, het bepalen van de juiste data
voor huwelijk en oogst, visvangst, aan- en verkoop van goederen,
schoolkeuze voor de kinderen, alle problemen worden gebracht voor
het huisaltaar dat in alle huizen staat en de voorvaderen geraadpleegd.
het koele Shintoïstische denken is introvert, naar binnen gekeerd,
afgesloten voor elke andere invloed van buiten, het is een
eeuwenlange, onaantastbare, heilige cultus. De voorvaderen-cultus is
bijzonder sterk verweven met het denken van het volk, met de religie.
Tien en meer generaties van voorvaderen, wier namen zorgvuldig
gekalligrafeerd staan in de familie-register, in kokers in de huisaltaren
16

verborgen, hebben invloed gehad op generaties van families, al hun
wijsheid is daar opgeslagen, al hun ervaring, al hun magische invloed
opgetast in deze oude, vergulde schrijnen. Ze worden dan ook steeds
met verse bloemen opgesierd en er wolken voortdurend
wierookgeuren omheen. Vroeger hing boven het huisaltaar de
beeltenis van de keizer, de Mikado, hij is "De geopenbaarde
Godheid". De tegenwoordige keizer, de Tenno, heette "De stralenden
Zoon van de Zon". Japanners noemen zichzelf "Zonen van het
Hemelse Rijk", zij zeggen te stammen uit de hemel. De hedendaagse
jeugd staat nogal sceptisch tegenover deze sterk verouderde tradities
en zien de zaken in de ware proporties.
De dag na onze campagne in Tenryu kwam een man ons vragen met
hem mee te gaan naar zijn huis in de bergen, hij had een ziek kind.
Wij besloten te gaan. Na een urenlange tocht door de barre bergen
kwamen wij aan zijn huis, in een klein gehucht van enkele
boerenbedrijfjes. Hij vertelde dat hij gedurende de campagne had
besloten om Christus te volgen, toen hij de wonderen zag. Maar hij
had een blindgeboren baby van enkele maanden en vroeg of wij het
kind de handen wilden opleggen. Hij wilde zo graag dat zijn kind zou
genezen. Toen wij, misschien toch nog onvewacht, binnenkwamen,
zagen wij dat de vrouw haastig bezig was het huisaltaar met een grote
doek toe te dekken, opdat de voorvaderen niet zouden zien wat er in
haar kamer gebeurde, als er gebeden werd in de naam van Jezus, zij
zouden ontstemd zijn. Deze mensen, pas bekeerd, zij hadden nog geen
Bijbel in huis, waren innerlijk nog niet los van hun heilige en dierbaar
huisaltaar, de sterke binding met de voorvaderen. Dat is heet
allerzwaarste dat een Japanner kan opgeven, het is verraad van het
ergste en gevaarlijkste soort aan het verleden, hij snijdt alle wortels
van zijn bestaan door. Als Jezus hem niet vasthoudt vals hij in een
vacuum van duisternis. Wij wezen het echtpaar liefdevol en geduldig
op het andere leven dat in Christus begint en waar geen plaats
overblijft voor oude dingen, alle dingen nieuw! "Zo is dan wie in
Christus is een nieuwe schepping: het oude is voorbijgegaan, zie, het
nieuwe is gekomen" ( 2 Kor. 5:17).
17

Zij moeten nu open staan voor de nieuwe dingen Gods, zoals de
genezing van hun kind behoort tot deze "nieuwe dingen Gods". De
vrouw bekende dat, luisterend naar de raad van haar moeder, zij
gedurende haar zwangerschap dagelijks uren en uren had zitten
mediteren voor het huisaltaar en onafgebroken had zitten staren naar
het beeld van Boeddha. Zij wilde dat haar kind een mooi kind zou
zijn, vol hoge, heilige deugden. Zij bad dat het op hem zou lijken.
Toen zij het kind baarde, bemerkte zij dat het een bijzonder mooi kind
was, maar met dode ogen, het was blind. Zij had te veel gekeken in de
dode ogen voor haar op het altaar, van Boeddha. Nu zij in haar nood
Christus tegenkwam en vastgreep, had zij het verlangen dat Hij haar
kind zou genezen. Christus blijkt groter dan Boeddha, zei ze, de
wonderen die zij gezien had in de campagne in Tenryu hadden haar
daarvan overtuigd.
Direct na de geboorte had zij Boeddha zovele offers gebracht en
zoveel van de schamele oogst beloofd, als hij het kind zou genezen,
maar hij antwoordde niet. Nu zij zelf de Heer had zien handelen in
Tenryu, nu vertrouwde zij Hem. Ik bad met deze twee mens en bracht
ze tot Jezus, zij kozen voor de Verlosser, de Koning van hemel en
aarde. Ik vroeg hen een zwaar besluit te nemen en hun huisaltaar op te
geven en in de Bijbel te lezen, in alles Jezus te vertrouwen.
De man nam een resoluut besluit en liep op het altaar toe dat hij
aftakelde en uit elkaar brak, hij wierp de stukken uit het raam. Hun
oude moeder kwam angstig toelopen, totaal verbijsterd om zoveel
heiligheidsschennis. Zij begon meteen wierookstaafjes aan te steken
om de toorn van de voorvaderen af te wenden. Maar zij werd
voorzichtig de kamer uitgeleid. Toen begon ik te bidden voor het
kleine kind. Ik riep de Heer aan een wonder te doen in dit eenvoudige
boerenhuis in de bergen, Hem dankende dat deze man en vrouw Jezus
wilden volgen, Hem vertrouwende dat Hij hun openbaren wilde als
hun Vader, inplaats van hun voorvaderen die zij verloren. Ik legde de
baby de handen op de ogen en bad ernstig voor genezing. In de
striemen van Jezus werd hij genezen. Dezelfde avond, vertelde de
moeder later, zag zij dat de ogen van het kind haar vinger volgden. De
Heer is goed. Halleluja!
18

D
oor de bediening van een Amerikaanse zendeling bekeerde
zich in Cambodja een jonge map, een Boeddhist, wiens leven
totaal veranderd werd. Zijn familie was geïnteresseerd in de
nieuwe godsdienst van hun zoon. Deze vooraanstaande familie was
vroeger rijk geweest, maar de communisten hadden al hun bezittingen
afgenomen, het weinige wat overbleef werd verkocht om in leven te
blijven. In het huis waren alle meubelen verdwenen en ledig, alleen
een kamer in de bovenverdieping was intact, daar was het huisaltaar
blijven staan, het geestenhuis der voorvaderen, het heilige
Boeddhabeeld en andere religieuze attributen. De zendeling werd
uitgenodigd om van die nieuwe vreemde godsdienst te komen spreken
en in het benedenhuis werd een samenkomst gehouden waarvoor vele
familieleden en buren waren uitgenodigd.
De zendeling bracht het Evangelie van Jezus Christus in volle kracht
van de Heilige Geest en daar was zoveel heerlijkheid Gods in die
ruimte dat alle aanwezigen besloten Jezus als hun Heer en God aan te
nemen. Alle aanwezigen knielden neer en het zondaarsgebed werd
gebeden op eenvoudige, begrijpelijke manier, het werd woord voor
woord nabesproken. Terwijl men aan het bidden was, kwam er een
sterke rookontwikkeling in de kamer, er werd een brandlucht
opgemerkt. Toen men ijlings in het huis ging zoeken, bemerkte men
dat in de geheime kamer in de bovenverdieping brand was
uitgebroken. Niets verder in het huis was door het vuur aangeraakt,
19

alleen die kamer. De mensen gingen daar binnen en wierpen de
brandende beelden, het huisaltaar dat in lichterlaaie stond en alle
religieuze voorwerpen snel naar buiten, de ramen en deuren uit. Het
was duidelijk dat God Zelf het vuur daar had ingeworpen. De hele
buurt kwam aanlopen om dit vreemde vuur te zien, men vertelde hen
dat dit alles spontaan door het heilige vuur van de levende God was
aangestoken. In de gebedskamer beneden ontwikkelde Gods reinigend
vuur zulk een kracht, dat de afgodsbeelden in brand raakten.
Men was zo gegrepen door dit getuigenis, dat men uit hun huizen
beelden en heilige voorwerpen kwam brengen die in het vuur werden
geworpen. Velen werden die dag bekeerd tot de levende God, die met
vuur antwoordt.
De inheemse vorm van aanbidding is Shinto, een combinatie van
natuur- en voorouderverering. Shinto is een pantheon van 8 miljoen
goden, van wie de zongodin "Amaterasu" de hoofdgodin is. Shinto is
zo oud als het land Japan zelf en ontwikkelde zich geleidelijk uit een
ongebreidelde natuuraanbidding en de geesten der gestorvenen. Er is
geen geloofsbelijdenis, geen dogma, het is "de weg der goden",
iedereen kan die weg naar zijn eigen smaak interpreteren. Er is geen
plaats voor een godheid, maar vele vormen daarvan. Het is een
afsplitsing van het Boeddhisme, de oudste vorm daarvan;
het Boeddhisme kent ook geen god, zoals wij die kennen. Een Shintotempel
heeft geen beeld dat vereerd wordt maar een Kami, een
geestelijk hoofdpersoon wordt door een symbool vertegenwoordigd:
een spiegel of een zwaard, een tablet, een juweel of een shima, een
gebonden en geknoopt dik touw, vooral dat laatste ziet men in alle
Shinto-schrijnen. Het Shintoïsme is een "koele" religie, zoals het
Christendom een "warme" godsdienst is, vol vuur, gloed, liefde en
blijdschap. Zo heeft de eeuwenoude Shinto-cultuur, in vereniging met
de koele, ondoorgrondelijke natuur van de oosterlingen, voor de ziel
van de mens een bevriezende invloed. Geen goddelijke oplossing,
geen genade, geen vergelding, geen eeuwig leven met God; alles is
stil, onbeweeglijk, koel, antwoord loos, als het graf. Vooral onder de
jeugd, de jonge intellectuelen, de studenten, heerst een groeiende
teleurstelling, een aversie hiertegen. Een ware zelfmoordgolf onder de
jonge mensen is daaruit te verklaren.
20

De autoriteiten zijn buitengewoon verontrust hierover en weten geen
oplossing. Nederlaag, mislukking, gemaakte fouten, tekortkomingen,
onvoldoende studieresultaten, drukken als een centenaarslast op de
zielen. Het kan slecht worden afgewenteld en genezen, het raakt altijd
de eer, de persoonlijke-, familie- of vaderlandse eer. Aan de eer wordt
zwaar getorst, het innerlijke verraad aan deze eer, zoals
tekortkomingen worden beoordeeld, drijft tot harakiri, meestal
tegenwoordig zelfmoord door ophanging.
Elk weekend plegen tientallen jongeren, jongens en meisjes,
zelfmoord, de kranten mogen daar niet over publiceren. Op het eiland
Yaku-Shima, ten zuiden van Kyushu, waar wij onze evangelisatie-tent
hadden opgezet, stond enkele honderden meters verder een kleine
Shinto-tempel. De wanhopige komen daar aan met de weekend-boot,
lopen langs de haven, zien de tempel en hangen zich daarin op, als
laatste plaats bij hun goden, hopend misschien op consideratie voor
deze wanhoopsdaad. Wat is het tragisch om de dood te zoeken in het
huis van de goden!
O, als deze mensen even waren doorgelopen, enkele honderden
meters verder slechts en de tent waren binnengegaan, dan zouden zij
gehoord hebben van Een Die Zich kruisigen liet om alle zorgen,
noden en zonden weg te nemen, over te nemen van het bewogen hart
der mensen. Hij neemt de zonden weg door ze te vergeven. Hij
vergeeft door ze weg te nemen!
Wij werden uitgenodigd om naar Hino te komen, een voorstad van
Tokio, waar de Amerikaanse zendeling K. woont, met zijn Japanse
vrouw Constance. Zij wilden zo graag dat wij ook in hun kerk spraken
en een Bijbelcursus hielden voor hen, zijn oudsten en enkele
studenten die hij opleidde. Tevens wilde hij dat wij een campagne
hielden in een grote zaal die hij zou huren voor dat doel. Wij reisden
er heen en Elisabeth en ik logeerden in het zendingshuis. Terwijl wij
overdag in zijn kerk Bijbelonderricht gaven, spraken wij 's avonds in
de zaal. Er was veel publiciteit aan gegeven en Hino was volgeplakt
met affiches. Elke avond kwamen massa's mens en naar deze
samenkomsten, waar de Heer machtig werkte met wonderen en
tekenen. Dr. Katsumi Yamaura, de hoofdchirurg van het grote
ziekenhuis van Tokio, een Christen, kwam elke avond met een bus
21

met patiënten, steeds anderen, om voor hen te laten bidden. Het was
een heel werk voor hem naast zijn operaties die hij had te doen, elke
middag de patiënten te verzamelen, vooral zij die medisch niet me er
zo goed konden worden geholpen. Hij bracht ze in geloof naar de
samenkomsten, biddende dat de Almachtige helpen zou. Tot zijn
blijdschap waren steeds patiënten die hij 's avonds terug reed, genezen
in de striemen van Jezus en dat moedigde hem aan voort te gaan, zo
lang deze campagne duurde. Toen de campagne van tien dagen
vorderde, kwamen twee andere artsen elk ook met een busje met
patiënten elke avond naar de samenkomsten, een van hen was een
Japanse arts en de andere zr. Myrtle B. uit Hoya, een zendeling-arts.
De meeste patiënten waren er ernstig aan toe. Daar was die dagen
geloof voor wonderen en tekenen, er werd overal veel gebeden voor
machtige manifestaties van de Heer. Dr. Yam aura zond een vliegtuig
naar het eiland Hokkaido, de hoofdstad Saphoro, om zijn
schoonmoeder, die al · zo lang ziek lag en waarvoor hij medisch niets
meer kon doen, te halen. Zij kwam naar de samenkomst en wij baden
met haar, zij genas instantelijk. Op 12 maart 1972 ontving ik een brief
van Dr. Yamaura waarin hij schreef: "Thank you that you remember
my wife's mother. She is completely healed by the Lord trough your
prayer. Since that time she dedicated herself to the Lord and her house
was all saved. Her husband was an enthusiastic Buddhist before that
time. And all members were baptised in the Holy Spirit. Prais the
Lord! Thank you again!" Was getekend: Katsumi Yamaura.
In Hino werden vele zieken genezen en gedemoniseerde bevrijd, in
Jezus' naam. In Japan zijn vele bezetenen. In Hino werden vooral veel
verlamden en doyen gene zen. Op een avond zag ik onder de
prediking een jonge man, een van de patiënten van Dr. Yamaura,
voortdurend onrustig draaien op zijn stoel, hij scheen niets te
begrijpen en verveelde zich. Ineens stond hij op en liep de zaal uit. De
Heilige Geest zei mij mijn prediking onmiddellijk te onderbreken en
achter hem aan te gaan. Ik verontschuldigde mij, liep haastig de zaal
uit en de trappen af naar de uitgang. Daar stond de jonge man. Ik
vroeg hem vriendelijk in het Engels of ik hem helpen kon, maar hij
beduidde mij met zijn handen dat hij doofstom was en mij niet
begreep. De Geest des Heren gebood mij hem daar ter plaatse de
vingers in de oren te steken en deze dove en stomme geest uit te
22

drijven, wat ik onmiddellijk deed. Ik zag toen dat hij zijn hoofd
verbaasd heen en weer gooide, rond keek om zich he en met grote
ogen, hij ving geluiden op, zijn oren stroomden vol geruchten, hij was
genezen. Hij was bijzonder aangegrepen door dit wonder en lachte en
danste in het rond in dat trapportaal, uitzinnig bijna van verbazing en
vreugde. Ik nam hem vriendelijk bij de arm en bracht hem we er naar
boven, naar de zaal, waar hij tussen de mensen in ging zitten en met
grote belangstelling alles opnam om zich heen. De dokter nam hem
later apart en fluisterde hem allerlei Japanse woorden in de oren, links
en rechts en de man reageerde duidelijk. Toen vertelde de arts aan de
menigte wat hier gebeurd was en wij prezen en roemden de Naam des
Heren!
Over de meeste wonderen hoorden wij op straat of in de taxi's die ons
naar huis reden, de Heer is goed. Wij hadden het geluk een perfecte
vertaalster te vinden in de persoon van zr. Constance, de Japanse
vrouw van de zendeling. Zij was zeer intelligent en een vrouw vol van
de Heilige Geest. Wij hebben later vele malen van haar diensten
gebruik gemaakt, zelfs in het verre Kyushu. Ik heb verschillende
tolken gehad, die mijn Engels vertaalden in het Japans, maar niemand
begreep ons beter en vertaalde ons perfecter dan Constance. Ik houd
ervan deze opwekkings- en genezingsdiensten tezamen met doctoren
te doen. Wij hebben dit meermalen gedaan, wij benaderen de zieken
en ziekten elk van een andere kant, maar komen samen uit bij de Heer
die Heelmeester is.
Het stemt mij zo dankbaar wanneer hopeloos zieken, waarvoor de arts
geen remedie heeft, naar de samenkomsten worden gebracht, waar zij
met olie worden gezalfd (Jac. 5 : 14) en de handen opgelegd in de
Naam van Jezus (Marc. 16 : 18). Ook de arts en leggen mede de
handen op, in die Naam. Zij kunnen de mensen begeleiden, hulp
bieden, op medisch gebied. Er zijn gelukkig verscheidene artsen in de
wereld, wij hebben hen ontmoet, die kinderen Gods zijn, vervuld met
de Heilige Geest en de Bijbelse methoden respecteren. Hun geloof en
hun kennis, hun ervaring is zeer waardevol in de dienst der genezing.
Onze vriend, chirurg Dr. Katsumi Yamaura M.D. uit Tokio, had mij
uitgenodigd als gastspreker op de vergadering van de F.G.B.M.F.I.
(De Volle Evangelie Zakenlieden) in Tokio, waarvan hij voorzitter
voor Japan is. Hij had deze samenkomst groot opgezet en
23

perfectionist als hij (uiteraard) is, huurde hij een beroepstolk die mijn
rede zou vertalen. Deze man werd altijd gearrangeerd als er
belangrijke politieke figuren en importante zakenmensen uit het
buitenland kwamen, een professionele tolk van groot aanzien. Hij was
echter geen Christen maar een Shintoïst en begreep niets van Bijbelse
citaten en uitspraken. Deze "taal" verstond hij niet, hoe zou de
natuurlijke mens het geestelijke verstaan? Hij moest bij elke zin om
nadere uitleg vragen. Dit was hinderlijk, hij vermoordde de
boodschap, doofde de Geest. Ik wist geen raad. Ik bad de Heer om
hulp. Gelukkig zag ik Constance K. in de zaal zitten, zij was
overgekomen om deze samenkomst te bezoeken. De Heer had
voorzien. Ik vroeg beleefd - in Japan is men zeer gevoelig voor goede
manieren, de vormen in acht te nemen - aan de voorzitter Dr.
Yamaura toestemming om van tolk te mogen verwisselen en zuster
Constance, waarmee ik eensgeestes ben, te laten optreden als mijn
vertaalster. Dit schiep een onaangenaam precedent en na uitvoerig
aanbieden van verontschuldigingen, toegestaan, de tolk liep woedend
weg. Intelligent en geestelijk stond Constance mij ter zijde, het werd
een grote zegen, die dienst werd gered. Zij begreep mijn taal, zij wist
er goede woorden voor te vinden. In Hino had zij mij ook vertaald,
overdag bij de Bijbe1curcus en 's avonds in de campagne, zij kende
mijn manier van spreken, ik kon de Heer hartelijk danken voor haar
hulp. Na de prediking werd weer een mogelijkheid geboden om met
zieken te bidden, waarvan ruim gebruik werd gemaakt, in de striemen
van Jezus vonden velen genezing.
In Hoya werd ik uitgenodigd door zr. M., een Canadese vrouwelijke
zendeling-arts, om deel te nemen aan een diner in haar huis, er waren
18 genodigden, allen buitenlandse zendelingen en geestelijke werkers.
Het was een vriendelijke invitatie, men was verlangend ons te
ontmoeten. Het diner was gereedgemaakt in haar eenvoudige woning,
evenals de Japanse huizen van hout en papier opgetrokken. Toen de
maaltijd begonnen was, zag ik in een andere kamer, in een soort
alkoof, iemand liggen. Op mijn vraag of er een zieke in dat huis was,
antwoordde M.: "Ja, het is mijn zuster R. die daar ligt, ze is al lang
ziek, veertien jaar."
24

Deze poster werd overal in Osaka aangeplakt om onze samenkomsten aan te
kondigen. Geheel bovenaan de poster staat boven de lijn: Jezus Christus
vergeeft uw zonden en geneest uw ziekten. Direct onder de lijn: God is liefde.
Op de volgende bladzijden ziet u de samenkomsten in Osaka. Op foto 1 en 2 op
pag. 28, de buitenkant van de zaal met aankondigingen en de uitnodigende
pastor bij de deur. U ziet op pag. 29 hoeveel zondaren voor bekering naar
voren komen en zieken die zich laten bedienen voor genezing. Er was grote
vreugde voor wat God deed in die stad. In deze samenkomst genas de Heer het
meisje dat in coma lag voor 18 maanden.
26

Hoe heerlijk reageert dit volk op het Volle Heil dat de Heer hen biedt.
In dit z.g. "moeilijke" land komen zielen zich bekeren. Op pag. 31 ziet
u hoeveel jongeren, scholieren en studenten, aan het eind van de
samenkomst naar voren komen om het Shintoïsme los te laten en
Jezus aannemen als hun Verlosser en Heer. Er is voor gezorgd dat zij
allen worden "opgevangen" en verder geleid in het Koninkrijk Gods.
30

Op deze pagina bemerkt u met wat een aandacht de aanstaande geestelijke
werkers, met in hun midden zendeling Leo Kaylor, de Bijbelcursus meemaken,
die wij in Omuta gaven. Deze jonge mannen en vrouwen zijn gezegende werkers
in Gods Koninkrijk geworden. Op pag. 35 bovenaan ziet u de familie Kaylor in
Omuta. Daaronder de afbeelding van zr. Elisabeth met onze vertaalster
Constance en pag. 35 sluit met de handoplegging van een studente voor het
ontvangen van de Heilige Geest, door zr. Elisabeth. 34 Pag. 36 toont een
groepsbeeld met linksachter zendeling Leo Kaylor, die ook op de volgende foto
staat voor een zendingsbusje, naast hem zijn vrouw Philis.
34

Men wist niet beter of die vrouw in dat bed behoorde daar gewoon,
iedereen wist dat en kwam om de beurt een poosje met deze zieke
praten. Ik vroeg verbaasd: "En aanvaardt u dit maar zo als
vanzelfsprekend, dat de Heer, die u naar dit land zond als Zijn
afgezanten van de Blijde Boodschap, Zijn vertegenwoordigers
jarenlang doet lijden en buiten de bediening houden, voor de ogen van
de niet begrijpende Japanners? Wat moeten zij wel zeggen van deze
Almachtige God, die u brengt?" "Och", antwoordde zij, "mijn zuster
is ziek, en dat is nu eenmaal zo en wij hebben dit aanvaard. Wij
hebben natuurlijk voor haar gebeden, maar ja, zij is nog steeds ziek,
wat kunnen wij er aan doen?
De medicijnen die ik gaf hebben niet geholpen. Ze heeft grote, open
wonden aan haar benen, die wonden willen niet sluiten, het is een hele
verzorging. Zij kan niet lopen en heeft veel pijn!" Ik zei: "Accepteert
u deze toestand als normaal? Maakt u er dan geen eind aan in de
Naam van Jezus? Dit is toch geen getuigenis voor het overwinnend
Christendom, dat u predikt? Waaraan moeten de Japanners het zien
dat Jezus de Heer is, de Koning, aan Wien alle macht gegeven is in
hemel en op aarde, over de domeinen van het vlees en de geest?"
Toen ik de rij der aangezeten gasten rondvroeg of er nog meer zieken
waren, zeiden verschillende zendelingen dat zij het waren, zwak,
ziekelijk, aan kwalen lijdend, sommigen voor jaren, depressief waren,
onder doktersbehandeling. Enkelen getuigden ontmoedigd te zijn en
overwogen naar huis terug te gaan. Dit werd normaal gevonden, hier
leefde men mee. Dit beeld van ambassadeurs van een glorieus en
triomfantelijk Christendom werd algemeen aanvaard, men had daar
geen moeite mee. Dit is toch tekenend voor een hedendaags
Christendom, nota bene voor de zo realistische en kritische Japanners,
ogen-mensen die bewijzen willen zien. Is het Koninkrijk Gods slechts
een theorie, een andere filosofie, ethiek zonder meer, of is het
Koninkrijk Gods manifestatie van kracht? "Want het Koninkrijk Gods
bestaat niet in woorden, MAAR IN KRACHT" (I Cor.4 : 20). Paulus
zei: "Mijn spreken en mijn prediking kwam ook niet met meeslepende
woorden van wijsheid, maar met BETOON VAN GEEST EN
KRACHT, opdat uw geloof niet zou rusten op wijsheid van mensen,
maar op KRACHT VAN GOD" (I Cor. 2 : 5).
37

Is de openbaring van een zegevierende Kerk niet leven vanuit de
opstandingskracht van Christus? Zijn wij niet in Zijn striemen
gehee1d, fris, vitaa1, energiek, uitstra1end van heerlijkheid? Daar is
toch iets mis met de Kerk! Dit zijn nu zendelingen, die de besten
behoren te zijn uit de vaderlandse Kerk, de krachtigste getuigen, de
bloem van de thuisgemeente. In plaats daarvan deze zieke, zwakke
desperate ambassadeurs. Zij zijn het die geselecteerd werden om aan
de heidenen te tonen, ook lijfelijk te tonen, wat een leven met
Christus betekenen kan, zoveel triomfantelijker dan wat het
heidendom had te bieden. De eerste zendelingen van de eerste Kerk
werden aangedaan met kracht.
Wie zij waren, wat zij aan verworvenheden in zich hadden
opgeslagen, was niet toereikend; van buiten-af, van boven-af, vanuit
God, zou een nieuwe actuele capaciteit hun deel zijn, een legitimatie
van autoriteit tegenover de boze machten, een ridderslag Gods, de
vervulling van de Heilige Geest, Gods extra. Zij moesten daarop
wachten alvorens uit te gaan. Toen zij hun persoonlijke Pinksteren
hadden beleefd en aangedaan waren met de kracht van Boven, konden
zij gaan en zij waren onweerstaanbare getuigen geworden waar de
duivels voor sidderden.
Ik at niet verder, ging naar de kamer waar de zieke lag, sprak met
deze kleine vrouw over de striemen van Jezus, bouwde haar geloof
op, zalfde haar met olie, legde haar de handen op in Jezus' Naam en
gebood alle ziektemachten uit dit lichaam te gaan en deze vrouw los
te laten. Ik sprak luid, met gezag van geloof, dat deze ziekte niet
langer stand zou houden en dat de wonderbare opstandingskracht van
Christus haar zou herscheppen en vernieuwen. Ik gebood zr. R,
terwij1 ik de ziektemachten gebood uit te gaan, zelf ook deze
ziektemachten los te laten, af te stoten, bewust daarvan te distantiëren.
Vervolgens deelde ik haar de genezende kracht van Jezus mee, in
geloof. Toen verzocht ik zr. M. kleren voor haar zuster te zoeken en
een bord bij te schuiven aan tafel. Ik gebood R op te staan van haar
bed en in geloof weer te gaan lopen. Ik sloot de deur opdat deze
vrouw zich kon aankleden en legde vervolgens de tafel langs alle
anderen de handen op. Terwijl ik bezig was, kwam R binnen, zwak
nog en bleek, maar gelukkig. Zij prees de Heer met opgeheven
handen, de ziekte was verdwenen, de pijnen gedoofd, ze had gezien
38

zoeven dat de wonden gesloten waren toen zij haar kousen aandeed,
ze wist dat aan haar lijden een eind was gekomen. Zij liep naar een
stoel en zat bij ons aan, een en al glans was haar gezicht. Geprezen zij
de Heer! Hij raakte haar aan en zij werd gezond! Het diner kwam
helaas niet helemaal tot zijn recht, de kostelijke spijzen stonden koud
en onaangeroerd op tafel, wij hadden wat beters te genieten. Daarna
verzocht ik de tafel af te ruimen, wijn en brood te brengen en zo
vierden wij als gelukkige en dankbare kinderen van God het Heilig
Avondmaal met elkaar, om deze dienst der genezing extra kracht bij
te zetten en dankbaar het lijden en sterven van onze Heer te gedenken,
opdat wij leven en overvloed zouden hebben.
Wij lazen de tekst nog eens: "Nochtans onze ziekten heeft Hij op Zich
genomen (van ons ar op Zich genomen), en onze smarten gedragen ...
, om onze overtredingen werd Hij doorboord, om onze
ongerechtigheden verbrijzeld; de straf die ons den vrede aanbrengt,
was op Hem, en door Zijn striemen IS ONS GENEZING
GEWORDEN" (Je. 53 : 4, 5). Wij lazen ook Psalm 103 : 3, 4:
"Vergeet niet een van Zijn weldaden ... , die al uw ongerechtigheid
vergeeft, die AL UW KRANKHEDEN GENEEST, die uw leven
verlost van de groeve ... " Halleluja!
Laat de Kerk van Christus eindelijk uittreden uit haar onduidelijkheid
en mistigheid en tot de aanval, het offensief overgaan. Vandaag
voelen velen zich in de defensie gedrongen. Veldmaarschalk Earl
Alexander (van Tunis), de Britse generaal in de tweede wereldoorlog,
riep: "Valt aan, valt aan, ook als u in de verdediging bent". Laat de
Kerk de banier des heils hoog opheffen! Laat zij zich reinigen van alle
ledige, formele theorieën, alle gratuïte kreten over zaken die zij niet
waar kan maken. Laat zij ontwaken en opstaan en zich pantseren, in
Jezus' Naam. Laat zij weer worden die zij rechtens haar opgestane
Heer mag zijn, een zegevierende Kerk, die verlossing en genezing en
bevrijding mag brengen aan een verzondigde en verziekte wereld.
Laat zij weer zoutend, bederfwerend zout zijn!
Vele zendelingen zijn zoals hun uitzendende kerken zijn, vol goede
bedoelingen, ook vol liefde voor God en de naaste, vol verlangen deze
Heer te dienen, beste Christenen, aardige mensen. Maar om succesvol
te missioneren in een door Satan geregeerde wereld, dienen zij toch
39

eter te worden toegerust. Daar is meer nodig dan goede bedoelingen,
daar is sprake van een hard gevecht daarbuiten, van man tegen
concentraties van demonen. Deze strijd moet worden gewonnen, moet
altijd worden gewonnen, omdat zij reeds gewonnen werd door Jezus
aan het kruis, de Slangenvertreder die de kop van de slang
verbrijzelde. Men dient gepantserd te zijn tegenover deze
openbaringen van de duisternis, met in het hart het geloof dat bergen
verzet, wetende wie men is in Christus, staande in Zijn overwinning.
Jezus volgen betekent ook Hem volgen in Zijn opdracht van de Vader
gegeven: "Hiertoe is de Zoon van God geopenbaard, opdat Hij de
werken des duivels verbreken zou" (I Joh. 3 : 8). "Ik zeg u, wie in Mij
gelooft, de werken, die Ik doe, zal hij ook doen, en grotere nog dan
deze, want Ik ga tot de Vader; en wat gij ook vraagt in Mijn naam, Ik
zal het doen, opdat de Vader in de Zoon verheerlijkt worde. Indien gij
Mij iets vraagt in Mijn naam, Ik zal het doen" (Joh. 14 : 12-14).
Daarom moet de zending terug naar het begin, zich spiegelend aan de
eerste Kerk van het eerste uur, zich opnieuw bezinnend aan de
oorspronkelijke opdracht. De zending dient af te rekenen met zoveel
lieve humaniteit. Als men Christus uit de zending weghaalt, blijft er
ontwikkelingshulp over. Laten wij ons inzetten om het Evangelie van
verlossing te prediken, de volken te bevrijden van hun gewetensnood
en laten wij alle horizontale hulp voor de natuurlijke mens aan
anderen over. De zending moet de duivel weer de handschoen
toewerpen, hem uitdagen tot een bikkelharde confrontatie, zoals Jezus
in de woestijn hem uitdaagde tot een gevecht "to be or not to be",
wetende dat de triomferende Heer aan onze zijde staat.
Waarom komt de zendeling overal achteraan en te laat, waar de Satan
ruïnes achterliet? Waarom niet agressief de eerste klap uitdelen? Dit
is het uur voor activiteit. Tot de aanval moet worden overgegaan. Wij
moeten uitgaan om nog te redden wat nog te redden valt in onze eigen
generatie, waarvoor wij verantwoordelijk zijn. Wij kunnen succesvol
opereren mits wij het strijdplan dat Christus ons gaf, nauwkeurig
uitvoeren. Dan zal de zending ook weer opwekkingen zien, niet bij
uitzondering, hier en daar, maar als regel, met het geweld van de
eerste Gemeente; "Dezen die de wereld in opschudding gebracht
hebben, zijn hier ook gekomen" (Hand. 17 : 6). Met niets minder
moeten wij tevreden zijn.
40

Eens vroeg ik aan enkele zendelingen mij de meest levende en
krachtige Volle Evangelie Kerk in Japan te wijzen, waar de meeste
manifestaties werden gezien van Gods kracht, men wees mij unaniem
naar de kerk van Ds. Yutaka Akichika in een van de voorsteden van
Tokio. In deze bloeiende gemeente werd eens de man bekeerd, de
piloot die als eerste een aanval ondernam op de Amerikaanse
vlootbasis Pearl Harbour. Deze man was gebroken door berouw om
het onheil dat hij stichtte, hij besloot harakiri te plegen. Iemand bracht
hem echter naar deze kerk en hij bekeerde zich tot Jezus. Op een dag
werd ik vriendelijk uitgenodigd in die kerk te prediken en ik was erg
benieuwd naar het klimaat van deze zo gunstig bekende gemeente.
Deze kerk begint zondagsmorgens om 7 uur, dan is deze geheel vol en
de dienst duurt tot 12 uur, vaak tot 1 uur in de middag. Het was
eigenlijk een serie aaneengesloten diensten, zangdienst met een
volledig orkest met groot koor, daarna de dienst der lofprijzing,
daarna bidstond, vervolgens Avondmaal, dienst der offerande, daarna
prediking, gevolgd door de dienst der genezing.
Soms was er ook een doopdienst gedurende de laatste dienst. Er werd
veel en blij gezongen, tamboerijnen rinkelden, allerlei trommels
werden geslagen, handen geklapt, armen ten hemel gestrekt. Ik houd
van deze samenkomsten met een ruime uitloop, er was voor alles tijd
genoeg, beter dan een uurdienst met het horloge in de hand. Het was
een heerlijke morgen. Grote aandacht.
Mijn prediking werd kundig vertaald door de plaatselijke prediker.
Tijdens de Woordverkondiging liet de Geest mij zien dat deze
gemeente vol ziektemachten was, ik werd gedwongen de prediking
enige malen te onderbreken om deze machten te bestraffen, omdat zij
mij hinderden. Er waren bezetenen in de zaal die om zich heen een
sfeer van duisternis hadden. Ik kreeg een pijn in mijn rechteroor en
begreep dat vlak bij mij iemand stond die daaraan leed. Ik vroeg dit
en de tolk die naast mij stond, de prediker zelf, bleek deze pijn in zijn
rechteroor te hebben. Ik legde hem de handen ogenblikkelijk op voor
genezing, de pijn verdween en ook mijn pijn, de man kon
onbelemmerd verder. Na de prediking nodigde ik alle zieken die
geloof hadden in Goddelijke genezing, naar voren te komen, naar de
kansel, opdat ik voor hen bidden zou. Tot mijn verbazing stond bijna
de hele gemeente op, de vrouw van de prediker voorop, ja de prediker
42

verliet zijn plaats aan mijn zijde en stond ook voor mij, als patiënt,
naast zijn vrouw. Dit zou de ideale gemeente zijn, deze met al die
zieken? Ik sprak over het volkomen offer van Jezus Christus, voor de
totale mens en mocht met elk van deze zieken bidden in Jezus' Naam.
Ik wenste dat ik meer heroïsme vinden kon in de zending, uitstralend
overwinningsleven. In vele gesprekken met zendelingen trof ik
ontmoediging aan, velen overwogen er maar mee op te houden. Velen
waren ziek, hadden problemen en handicaps, bleken niet opgewassen
tegen de strijd tegen de machten der duisternis. Hun woord sloeg niet
aan. Zij bleven vreemdelingen en vonden geen toenadering tot het
volk waarheen zij gezonden werden. Hoevele zendingsposten heb ik
in de wereld gezien die verlaten waren, gesloten, kerken die leeg
stonden, scholen die ontvolkt waren en in puin lagen. Een vierde van
alle zendelingen gaat naar huis terug binnen het jaar, dat vertelt de
statistiek. Maar het cijfer is geflatteerd en ligt hoger.
Mede door de grotere tegenstand in de volken, het sluiten van
grenzen, door groeiend nationaal identiteitsbesef, die invloeden van
buitenaf onaanvaardbaar achten. Maar ook door modemisme in de
opleiding, niet ingeleid zijn in agressief optreden tegen de machten
der duisternis, door kleingeloof, gemakzucht, gebrek aan totale inzet.
Wanneer wij tijd namen om deze mens en te begrijpen en uitvoerig
met hen spraken , hen lieten getuigen om welke reden zij waren
uitgegaan, wat zij geloofden en wie zij waren, stootten wij steeds
weer op hetzelfde, dat zij de Gaven des Geestes misten, er zelfs tegen
streden en zich tegen de Goddelijke genezing verzetten.
Er waren er die met deze Gaven begonnen waren, maar liepen vast
door gebrek aan kennis en door verkeerd gebruik, zodat zij er mee
ophielden. Zij arbeidden vanuit eigen kracht, eigen inzicht, met
natuurlijke middelen. Zij kregen dikwijls geen aanmoediging om de
Gaven te gebruiken, noch door collega's, noch door het thuisfront. Zij
moedigden elkaar als gezinsleden ook niet aan en lieten te weinig
ruimte aan Gods Geest. Zij werden een soort welzijnswerkers,
ontwikkelingshulp-mensen.
De duivel vreest geen predicaties, hij vreest ook geen bidstonden,
geen natuurlijke, organisatorische activiteiten, het uitsluitend druk
zijn met materiele en fysieke bijstand, hij vreest slechts een ding: het
43

frequente gebruik der Gaven; het bidden in de Geest, het spreken in
tongen, het profeteren in de Gemeente, het lofprijzen van de Naam
van Jezus, het in geloof opleggen der handen, het gebruik van de door
de Heer der Kerk gegeven bekwaamheden, het onderscheiden der
geesten, het woord van kennis en wijsheid, inzichten door God
geopenbaard in de onzichtbare wereld, in de strijd tegen de machten
in de hemelse gewesten .
Door gebrek aan kennis, vrees voor fanatisme, voor overmaat, door
klein geloof, wordt er weinig toegang gezocht naar de spirituele
mogelijkheden die God aan de Gemeente geeft. Dit zijn geen
menselijke bedenksels, het zijn ordonnanties Gods. "Zo dan, mijn
broeders, STREEFT er naar te profeteren, en belemmert het spreken
in tongen niet" (I Cor. 14 : 39). "Dooft den Geest niet uit, veracht de
profetieen niet" (I Thess. 5 : 19, 20). "Jaagt de liefde na en STREEFT
naar de Gaven des Geestes" (I Cor. 14: 1).
De laatste Gemeente voor dat Jezus wederkomt, is een profetische
Gemeente, evenals de eerste die was. De Heilige Geest kreeg de
voornaamste plaats, naar Hem werd gevraagd, naar Hem werd
geluisterd, met Hem werd gerekend, naar de aanwijzingen van de
Geest des Heren werd gehandeld. De raad der oudsten werd niet
samengesteld evenals de keuze der apostelen, naar persoonlijke
bekwaamheden, status of invloed, maar deze mannen werden door de
Heilige Geest aangewezen. "En terwijl zij vastten bij den dienst des
Heren, zeide de HEILIGE GEEST: Zondert Mij nu Bamabas en
Saulus af voor het werk waartoe Ik hen geroepen heb. Toen vastten en
baden zij, en legden hun de handen op en lieten hen gaan. Deze dan,
DOOR DE HEILIGE GEEST uitgezonden, trokken naar ... " (Hand.
13 : 2-4).
Waar wordt in de kerken op dezelfde wijze gehandeld? De Heilige
Geest wordt niet meer ingeschakeld om Zijn onmiskenbare
aanwijzingen te geven. Wanneer deze Geest Zijn richtlijnen en
bevelen geeft, behoeft men niet teleurstellingen te verwachten door
miskeuze of door voortdurende ziekte. Zo is ook het apostolaat, de
zending, slechts vruchtbaar en zinvol, als de Geest Zijn directieven
geeft, aanwijzingen, instructies, en wegen opent.
44

De Kerk van Christus is geen natuurlijke zaak maar een
bovennatuurlijke en dient ook niet te worden bestuurd door natuurlijk
verstand, of talent, maar door bovennatuurlijke aanwijzingen Gods.
De laatste Kerk, de supra-normale Kerk moet afzien van menselijke
inmengingen, menselijk bedachte richtlijnen, natuurlijk verstand,
maar zich door de Bruid werver, de Goddelijke Eliezer, de Heilige
Geest, als Bruid laten leiden, geschikt maken voor de ontmoeting met
de Goddelijke Izak, Jezus Christus. De Bruidsgemeente is een
bovennatuurlijke Gemeente en is niet gebonden aan namen en
systemen, richtingen en specialismen van mensen, maar de supreme
Bruidsgemeente van Jezus Christus, die uit alle denominaties is uit
gereinigd tot de laatste levende Kerk van Christus en gebonden aan
haar Heer alleen. Zij zal leven en bewegen door de inspiratie van de
Bruidwerver middels openbaringen en profetieën, de Bruid sieraden
voor de Bruiloft des Lams. Zij zal de gezindheid van de Bruidegom
dienen te hebben om Hem recht te kunnen volgen, zij moet innig en
vertrouwelijk met de Bruidegom communiceren door een verticale
communicatie. God wil haar leiding geven en Zijn wegen bekend
maken. "Voorzeker, de Here doet geen ding of Hij openbaart Zijn
raad aan Zijn knechten, de profeten. De Heer heeft gesproken, wie
zou niet profeteren?" (Am. 3 : 7, 8).
Zonder deze levende, zuivere communicatie met de Heer der
Gemeente, het Hoofd van Zijn Lichaam, wordt het zout smakeloos,
vloeit de kracht weg, devalueert zij tot een feilbare organisatie van
feilbare mensen, wordt het een horizontale zaak van ambtenaren. "De
Geest is het, die levend maakt, het vlees doet geen nut; de woorden
die Ik gesproken heb, zijn geest en leven" (Joh. 6 : 63).
Zending is de toegespitste actie van de levende Kerk, het gezicht van
die Kerk, naar buiten. De Blijde Boodschap, het Goede Nieuws dient
met kracht en glans uitgedragen te worden tot een verloren gaande
wereld, het helende, bevrijdende Woord Gods, tot aan het uiterste der
aarde. Dat laatste is niet alleen een geografisch begrip, maar ook een
spiritueel begrip: het uiterste van het heidense denken. De ziel der
volkeren moet worden gene zen, tot harmonie gebracht met God. Met
niets minder moeten wij tevreden zijn! Waar de elementaire
waarheden worden weg-getheoriseerd en weg-getheologiseerd,
45

ontstaat geestelijke malaise, verschraling, verval, men kan niet
eigenmachtig de leefregels van Gods Kerk denigreren.
De schuwe duif van de Heilige Geest wiekt dan geruisloos weg en er
blijft traditie over, routine. Ik zou willen dat de opleiding van
zendelingen meer nadruk legt op de machtige strijd in de hemelse
gewesten, die gaande is. Er wordt geleerd volkeren te zien, mensen
aan te spreken, de prediking als techniek, een natuurlijke benadering
van natuurlijke mensen, maar ik geloof dat er te weinig gewezen, te
zwak binnengeleid wordt in de strijd tegen de infiltraties van Satan in
allerlei vorm, in alle territoria van het menselijk bestaan en ook
daarbuiten. De praktijken van Satan, de afbraakpolitiek in het
Lichaam van Christus, al zijn listen en lagen, moeten worden
onderkend en de effectieve bestrijdingswijze aangeleerd. De heidense
ceremonieën waarin Satanische machten zo'n grote rol spelen, moeten
doorzien worden en de tegenactie van het Koninkrijk der hemelen
ingezet. Hoe zal men de geesten identificeren, hoe zal men de
supermachten dwingen hun namen bekend te maken om hen te
verlammen, om ze daarna uit te drijven? Hoe zal men de kracht van
het Bloed van Jezus en de autoriteit van Zijn Naam als absolute en
succesvolle wapenen aanwenden? Hoe zal men in een vreemd land,
temidden van geestelijke duisternis en demonie, in Jezus' Naam een
plaats inruimen voor Zijn Koninkrijk? Hoe zal men de regionale
machthebbers in de lucht overmeesteren en krachteloos maken over
een bepaald gebied, zodat Gods zegen ongehinderd van Zijn Troon
kan toestromen (zie Dan. 10 : 8-13), en een plaats voor nieuw
zendingswerk winnen voor Christus? Op welke wijze wordt een
gebied gezuiverd van machten der duisternis, operaties van die zijde
afgeslagen?
Hoe deze geestelijke "luchtvervuiling" gereinigd? Waarom wordt een
zendeling niet of nauwelijks gewezen op het feit dat hij zijn
toegewezen gebied eerst zuiveren moet van boze geesten en machten
der duisternis, voor dat hij tot mens en gaat spreken? Door de
machten uit te dagen en aan te spreken met autoriteit, als ambassadeur
van het Koninkrijk Gods, door hen zijn "geloofsbrieven", zijn
"volmachten" te tonen en als afgezant van Christus de
alleenheerschappij op te eisen over het gebied waar hij aansprakelijk
voor is gesteld. Hij moet leren duidelijk en ferme commando's des
46

geloofs te richten tot deze machten, zodat zij zich aangesproken en
doorzien weten, ontdekt aan hun eigen limieten en geen kansen
krijgen met hun afleidingstaktiek en afbraakpolitiek voort te gaan.
De zendeling zal in het begin van zijn arbeid zijn land duidelijk
"claimen" voor Christus, in de kracht van de Heilige Geest, in de
autoriteit die hij heeft gekregen van zijn Heer, in Zijn Naam. Na nog
in enkele andere steden te hebben gepredikt, gingen wij naar Osaka.
De Japanse prediker, pastor Sakae, die ons had uitgenodigd met ons
team, had moeite noch kosten gespaard om mensen aan te trekken
voor deze campagne in Nishinari Ken. Zijn kerk was gesitueerd in een
beruchte amusementswijk vol dranklokalen (de drank is hier sake, een
sterk alcoholische drank uit rijst), speelzalen, dobbelgelegenheden,
bordelen. Een "rosse", "ruige" buurt. Vechtjassen, messentrekkers,
dronkaards, prostituees, een gevaarlijke buurt, de prediker had ons
gewaarschuwd. Hij vroeg ons of wij bevreesd waren, wij zouden
risico's lopen. Maar ik nam de uitnodiging graag aan. Want ik heb een
wonderbare Boodschap juist voor déze mensen aan de zelfkant van
het leven, ik wist een oplossing voor hun zonden en nood. Eindelijk
kon ik de Boodschap des Heils brengen aan degenen voor wie het
bestemd was; zondaren en hoeren. Halleluja! Hoe vaak moeten wij
deze Heilsboodschap prediken aan Christenen die het al lang weten,
47

ik was zo blij dat ik het nu verkondigen kon aan waarlijk zondaren.
Het waren onvergetelijke samenkomsten. Zelden hadden wij in onze
wel rijk geschakeerde bediening zulke toestanden meegemaakt. De
grote ingangspoort was aan de buitenkant, aan de straatzijde,
volgeschilderd met leuzen en Bijbelteksten, spandoeken hingen aan
de hoge gevel, papieren borden waren volgetekend met Japanse
karakters, twee enorme rode neon kruizen stonden tegen de gevel, het
was een kakelbonte gevelversiering in allerlei kleuren, die bekend
maken moest aan de voorbijganger dat hier vanavond iets speciaals te
doen was. Wij lachten om deze overdreven, circusachtige uitstalling
van kitschige kleuren en versieringen. Maar dat was de Japanse
manier om op te vallen.
Op het trottoir voor de poort werd door een aantal medewerkers
iedere voorbijganger aangesproken en uitgenodigd binnen te komen.
Iemand stond in de deuropening op een turkse trom te beuken, een
tweede trom werd bijgezet en beiden veroorzaakten een oorverdovend
lawaai om aandacht te trekken. Er bovenuit schreeuwde de prediker
en nodigde iedereen uit binnen te komen en te luisteren en te zien
"wat zij nog nooit hadden gezien". Ik vond dit kermisgedoe
onaangenaam, maar men beduidde mij dat de Japanner hierdoor
geïmponeerd wordt, dit soort mens en met sterke emotionaliteit. Ik
moest denken aan de eerste dagen van het Leger des Heils in het
Westen van Londen, waar men ook niet dergelijke luide, indringende
methoden schuwde om het volk naar binnen te lokken om het
Evangelie te horen. Van de straat werden vele dronken kerels
binnengeloodst. Ik vermoedde soms dat zij de nuchtere lieten
doorlopen, maar aan elke kerel even "roken" en de beschonkenen
selecteerden en opbrachten naar binnen. Het was dan wel een heel
bijzonder publiek elke avond, de zaal was vol met mannen met petten
scheef op het hoofd, die zij niet afzetten, die dwars in de bank luid
met hun kornuiten zaten te praten, wachtende op de "voorstelling".
Wij hebben dikwijls gelachen toen wij de zaal binnenkwamen en de
methodes zagen toegepast, het letterlijke "dwingt hen om in te gaan".
Toen Elisabeth, als blanke buitenlandse vrouw, met haar Japanse
vrouwelijke tolk op het podium kwam, was er een hevig applaus,
sommige mannen klauterden over de banken naar het podium om
naast haar te staan, haar aan te raken en een hand te geven. Velen in
48

de zaal riepen opmerkingen die wij gelukkig niet verstonden. Iemand
wilde met haar dansen. Maar Elisabeth gaf lachend haar liederen uit
en nodigde de mens en vriendelijk uit om stil op hun plaats te zitten.
Later ging zij ook zitten en een luguber uitziende man ging naast haar
zitten met een groot mes in zijn hand waarmee hij zijn nagels ging
schoonmaken, duidelijk om te intimideren. Een zendelinge die wij
hadden meegenomen, werd dit te erg en liep de zaal uit, ze vreesde
een gevecht. Toen ik begon te prediken liepen er mensen de zaal uit,
sommigen begonnen te roken en werden prompt de zaal uitgezet,
menigmaal maakten wij gevechten mee, ze gingen met elkaar op de
vuist midden in de dienst. Maar er waren een paar potige
medewerkers, deze pakten zonder pardon de vechtersbazen en rokers
beet en zetten ze op straat, dat ging daar niet zachtzinnig toe. Maar
een kwartier later wandelden dezelfden weer de zaal binnen. Het was
allemaal rauw werk, maar we waren vooruit gewaarschuwd. Maar ik
genoot van deze dienst, het was heerlijk om voor reële zondaars te
prediken, het Evangeliewoord van verlossing te brengen en te wijzen
op Jezus die schoon wast van zonde en schuld en nieuw leven geeft.
Ik zag deze dronken, vervuilde levens langzaam ontnuchteren, tot
kalmte komen onder de prediking en als ik uitnodigde wie van deze
mensen een ander, nieuw leven van Jezus wilde aanvaarden, kwamen
velen naar voren en gingen op de "zondaarsbank" zitten, ook hierin
leek deze dienst als een meeting van het Leger des Heils. Ze hadden
hun petten niet afgedaan gedurende de samenkomst, het waren wilde
kerels, verslonsde vrouwen, verzopen levens en verzondigde naturen,
maar ze waren stil nu en keken mij aan en als ik zei wat Jezus met hen
wilde doen, dan bogen deze koppen zich in gebed en baden wij samen
om vergeving van zonden, zij spraken mijn biddende woorden zacht
mee.
Ze begrepen heel goed waar het om ging en werden door Gods Geest
radicaal bekeerd, dezelfde avond. De volgende dag kwamen ze terug,
zonder drank in hun lichaam, kalm, vriendelijk, gewassen en met
schone kleren. Dit was zuiver reddingswerk, Grote-stad-evangelisatie.
Wat is dat heerlijk! Ik houd hier zo van, dit is ware en directe
zending. Er waren ook velen die werden genezen. Daar waren
schokkende gebeurtenissen. Op een avond kwam een groep van
ongeveer 10 doofstommen met hun leidster in de samenkomst, ze
49

werden bij elkaar gezet aan het eind van de zaal, terwijl de leidster
mijn prediking aan hen vertaalde in gebarentaal, zo communiceerden
zij. Toen ik aan het einde van de tweede avond dat zij er waren vroeg
wie van hen geloof had voor genezing, hieven twee hun handen op.
Wij baden met hen en de Heer genas beiden op dat ogenblik
instantelijk, het was een jonge vrouw en een man op rijpere leeftijd.
Hun gezichten straalden van dankbaarheid en ontroering. Ze vertelden
later dat zij beiden nu naar de universiteit gingen om te studeren, hun
handicap was opgeheven. Ik wil hier een brief publiceren die prediker
Sakae uit Nishinari, Osaka, mij enkele dagen na ons vertrek schreef:
"Geliefde broeder Hoekendijk. Ik gevoel behoefte u zeer bijzonder te
bedanken voor wat u voor ons gedaan hebt hier in Osaka. Ik bid de
Heer dat Hij al uw vermoeidheid zal wegnemen en nieuwe kracht
vanuit Zijn Heiligdom u zal doen toestromen. Prijst God voor Zijn
wonderwerken door uw bediening! Verleden week, de eerstvolgende
zondag na uw vertrek, hielden wij een getuigenisdienst waarin de
mens en die genezing ontvingen in uw campagne, hun ervaringen met
de Heer deden horen.
Wij zagen elke avond Gods hand werken en verbaasden ons over de
grote wonderen. Nu wij de mensen lieten vertellen bleken meer
wonderen te zijn gebeurd dan die wij registreerden. Een broeder werd
volkomen genezen van blindheid in zijn rechteroog, hij ziet nu alles
helder. Ook genas deze man van een langdurige hartziekte. Een van
zijn kinderen leed aan astma. Toen de vader een zakdoekje waarover
u gebeden had op haar hoofd legde terwijl zij sliep, genas zij
volkomen. Een van de ouderlingen getuigde van de volkomen
genezing van gedeeltelijke verlamming. Een zuster bracht haar zieke
kind van twaalf jaar, gedragen door haar man die niet kon geloven in
Goddelijke genezing, naar de samenkomst. U hebt met dit kind
gebeden. Zij was reeds anderhalf jaar bewusteloos, zij werd in een
hospitaal verpleegd en kunstmatig gevoed, ze had een aparte nurse die
voor haar zorgde in een eigen kamertje.
De dokters hadden alle hoop opgegeven dat zij weer tot ontwaking
zou komen, wat zij ook hadden geprobeerd. Toen de moeder hoorde
van deze opwekkings- en genezings-samenkomsten, is zij naar het
hospitaal gegaan en vroeg aan de doctoren haar kind terug te geven
om naar de campagne te brengen, om over haar te laten bidden.
50

De doctoren verboden haar het kind weg te halen. Zij bleef
aandringen en eiste tenslotte haar kind op. Zij moest een door de arts
en opgestelde verklaring tekenen waarin zij verklaarde dat zij dit voor
haar eigen verantwoordelijkheid deed. Zij tekende graag en liet haar
kind naar de samenkomst dragen. Het kind had een groot, opgezet
lichaam dat onnatuurlijk zwaar was, haar gezicht was ook
opgezwollen en papierwit, zij reageerde op geen enkel teken van
buiten, zij scheen in diepe slaap. Als haar hart niet klopte, was zij een
dode.
U bad met haar, gebood het leven terug te keren, haar bewustzijn te
ontwaken, in de Naam van Jezus. De moeder riep tegelijkertijd luid
tot de Heer, de vader hield geen ogenblik zijn ogen van het kind af. U
sprak tot de vader en vroeg hem of hij in Jezus wilde geloven en Hem
volgen, als het kind gezond werd, hij beloofde het. En de Heer
verhoorde uw gebed en dezelfde avond toen het kind thuis kwam,
ontwaakte het en was genezen, het deed de ogen open, begon zachtjes
te praten, vroeg iets te drinken en probeerde voorzichtig op te staan en
te lopen, het was heerlijk genezen. De vader zag dit wonder voor zijn
ogen en gaf de eerstvolgende samenkomst zijn leven aan Jezus, u
herinnert zich die man in zijn bruine kimono die als eerste naar voren
snelde op uw altarcall. Hij genas ook, op dezelfde avond als zijn
dochter, de Heer nam een langdurige en smartelijke maagziekte weg.
Het gehele gezin is nu vernieuwd. De moeder bracht haar dochter de
volgende dag naar de doctoren en liet hun haar zien en onderzoeken,
zij stonden voor een raadsel en feliciteerden haar, het kind mocht
voortaan thuis blijven.
De eerstvolgende zondag zijn zij drieën naar onze kerk gegaan om
God te danken, de juichende moeder, een vernieuwde vader, een gene
zen dochter, zij liepen vrolijk naar het Huis Gods om Hem te loven en
prijzen voor wat Hij aan dit gezin deed. Halleluja!
U herinnert zich de groep van doofstommen? De twee die waren
genezen kwamen in de kerk om temidden van Gods kinderen aan de
Heer dank te brengen. Zij beginnen nu snel te leren spreken. De tolk
was ook meegekomen en had later aan de anderen gevraagd waarom
ook zij niet voor genezing wilden komen, maar zij hadden het geloof
daarvoor niet, zeiden zij.
51

De tolk was erg onder de indruk en liet zich dopen met de Heilige
Geest, die zij erkende als de kracht die dit wonder had gewerkt.
Anderen genazen van hoge bloeddruk, velen van de speciale Japanse
ziekte: deformatie van het neusbeen, waardoor ademhaling en reuk
belemmerd worden. Een broeder getuigde van herstel van een
blessure aan zijn nek die jaren geleden ontstaan was door een auto
ongeluk.
Bronchitis genas, tuberculose en vele andere ziekten. Prijst God voor
zielen die gered werden in deze campagne, de vele alcoholisten die tot
Jezus kwamen en bevrijd werden. En voor de teruggevallenen die de
Heer weer aannamen. Wat heerlijk elke avond die vele zondaars te
zien die openlijk het zondaarsgebed baden. Wij kennen de meesten
van hen en gaan hen nu geregeld bezoeken en verder op de weg
helpen die zij nu achter Jezus zijn ingeslagen. Al onze broeders en
zusters zijn vernieuwd en hun geloof is gesterkt door deze campagne,
waarin zij Gods hand zagen, zij hebben hun leven opnieuw toegewijd
aan de Heer. Ik prijs Jezus, omdat Hij Dezelfde is gebleken, gisteren,
heden en tot in eeuwigheid. Ik bid Hem u verder tot zegen te stellen
voor andere volken. God zegene u!" Was getekend: Pastor Sakae,
Nishinari Ken.
Ik herinner mij dat wonder in Osaka nog goed, het was een van de
twee grote wonderen die de Heer deed gedurende onze crusades in
Japan, het meisje dat uit een coma van anderhalf jaar ontwaakte, en,
waarover wij later zullen schrijven, de man die zich vier jaar in een
donkere kast had opgesloten en genas, gedurende de campagne in
Omuta, op het eiland Kyushu. Toen ik in Osaka in die samenkomst
sprak, zag ik een man in een bruine kimono binnenkomen, hij draeg
in zijn armen een langwerpig, zwaar pak dat geheel in dekens was
gewikkeld. Gedurende de dienst hield hij het op zijn knieën en bleef
er als gebiologeerd op staren. Het viel mij op dat hij geen enkele keer
opkeek en luisterde naar de prediking. Voortdurend keek ik naar waar
die man zat en begon voor hem te bidden. Na de prediking liep ik wat
door de menigte en ging naar hem toe.
Met mijn tolk vraag ik hem of ik wat voor hem kon doen. Hij zei dat
hij zijn enig kind, een dochtertje van twaalf jaar, had meegenomen,
die ziek was. Dat grote pak op zijn schoot was een kind, hoe was het
52

mogelijk. Het was als een ding, onbeweeglijk, stijf, in dekens
ingepakt. Ik vroeg hem of ik haar gezicht mocht zien, hij sloeg een
deken open en ik zag een spierwit, opgezwollen gezicht, als een dode.
De ogen waren geheel weggedraaid. De man vertelde de tolk dat zij
sliep, al anderhalf jaar en niemand haar kon doen ontwaken. De
dokters hadden er alles aan gedaan, en alle methodes geprobeerd,
maar zij ontwaakte niet. Ik vroeg waarom hij het kind naar de
samenkomst had gebracht en waarvoor hij geloofde. De man,
duidelijk gebroken door verdriet, zei dat hij geen geloof had, helemaal
niet geloofde in "uw God", hij was een Shintoïst, maar hier zat omdat
zijn vrouw die Christin was, het wilde. Zij had er dringend om
gevraagd dat het kind uit het ziekenhuis zou worden gehaald om naar
deze samenkomst te worden gebracht. Het had ieders wrevel
opgewekt, van de doctoren die boos waren en haar tenslotte een stuk
lieten tekenen dat het kind voor haar verantwoording is voortaan en
van de vader die niet geloofde in de Christelijke God die zieken kon
genezen. Ik smeekte de Heer mij als Zijn instrument te gebruiken om
het kind te genezen, het zou onder deze zondige, gedegenereerde
mensen zo'n duidelijk teken zijn, waardoor zij tot geloof komen. Een
grote vrede kwam over mij, ik had zekerheid gekregen dat de Heer
iets heerlijks zou doen. Ik was zo zeker dat ik de vader vroeg of hij,
als Jezus Christus het kind genas en aan hem terug gaf, zijn leven
wilde geven aan deze Heer.
Als de Heer die wij prediken Zijn almacht bewees door zijn lieveling
gezond te maken, als het ware uit de dood zou doen herrijzen, wilde
hij dan in Hem zijn vertrouwen stellen en Hem volgen? Hij keek mij
aan en knikte bevestigend. Ik legde mijn hand op het koude gezicht,
het was alsof ik een dode aanraakte, en ik begon de machten der
duisternis en de ziektemachten te breken, te gelasten los te laten en
terug te geven, de schaduwen des doods werden geboden terug te
wijken, in de machtige N aam van de Schepper van alle leven, Jezus,
de Vorst des levens. Ik bad de Heer het kind door mijn handen aan te
raken, ik gaf het kind uit handen in de handen van Jezus. En ik deelde
de gezond makende kracht van Jezus mee, Zijn wonderbare
opstandingskracht. Toen sloeg ik de dekens weer toe en zei tot de
vader: "Ga heen, breng het naar huis, het zal ontwaken voor dat het
riddermacht is". De man sloop weg en riep buiten een taxi aan, die
53

hem naar huis terug reed. De moeder ging met hem mee, zij geloofde
in de wonderen Gods en prees de Heer voor Zijn aanraking, zij stond
bij mijn bediening zwijgend te kijken, maar met een glimlach op de
lippen. Zij wist! Zij geloofde! Thuisgekomen legde hij het kind op de
grond in een hoek van het huis, terwijl de man eten ging koken. Na
een tijd hoorde hij een gerucht achter zich en nog een, toen hij
omkeek van zijn fornuis zag het meisje hem aan, maar kon niet
bewegen omdat het zo was ingerold en gewikkeld in doeken. Hij
maakte haar los en zette haar voorzichtig op, het was wakker en vroeg
zacht om drinken. Hij kon het niet geloven, hij dacht dat hij droomde,
zijn oogappel glimlachte hem toe. Hij riep de moeder die de Heer
loofde en prees. Het meisje dat zeer zwak was, werd in hun armen
genomen en er werd zacht tegen gesproken, het antwoordde
intelligent, het was volkomen genezen. Die nacht, terwijl het gezond
sliep, volbracht de Heer het totale werk aan het kind, Hij gaf het snel
de krachten terug, zodat het kind zelf uit het bed stapte de volgende
morgen.
De moeder heeft het gewassen en gekleed en bracht het naar de
dokters in het hospitaal om het te laten zien. Het was zeer koud en het
kind was nog zwak, maar voor de eer van Jezus wilde ze het tonen
aan de behandelende medici. Zij waren zeer verbaasd en
telefoneerden elkaar als collega's op om te komen zien, de moeder
werd uitvoerig ondervraagd wat voor geneesmiddel zij gebruikt had,
zij lachte maar en wees met haar hand naar boven, onze God deed
dat! Het kind werd onderzocht, maar de heren moesten concluderen
dat het kind gezond was en niet meer naar het ziekenhuis behoefde
terug te komen. Diezelfde avond, na mijn prediking, toen ik
uitnodigde om naar voren te komen die zich aan Jezus Christus wilde
overgeven, rende als eerste een man met een bruine kimono naar
voren en boog zijn hoofd voor de kansel, wij baden met hem en hij
koos voor Jezus. Dat was vrijdag. Zondagmorgen kwam een klein
gelukkig gezin naar de kerk gewandeld, een gelukkige moeder, een
bekeerde vader en een vrolijk, jong meisje met kleurige kleren en een
grote strik in haar haar. Daar werd in de dienst door de vader en de
moeder het verhaal verteld van de genezing van het meisje en het kind
getoond. Men prees en roemde de Naam van Jezus en de Gemeente
stond op en met opgestoken handen werd de Heer der Heren gedankt.
54

Ik vroeg toen aan de pastor haar geschiedenis te willen neerschrijven
en mij toezenden, hierboven schreef ik zijn brief over. Toen wij in
Japan aankwamen, onderzochten wij, met de hulp van br.
Molenkamp, in welk gedeelte het minst werd geëvangeliseerd en waar
ik het vruchtbaarste de plaatselijke zendelingen kon helpen.
We zochten de leiding van de Heer en baden daarvoor. Wij werden
gedwongen naar het zuidelijkste eiland van Japan, Kyushu, te gaan.
Br. Molenkamp reisde naar Kyushu en onderzocht er de
mogelijkheden. Hij kwam in contact met zendeling Kaylor in Omuta,
die onze hulp bijzonder apprecieerde. Zo trokken wij er he en en
baden de Heer ons daar in te zetten, waar wij het meest nodig waren.
Kyushu is het zuidelijkste van de vier hoofdeilanden van Japan:
Hokkaido in het noorden, Honshu, Skikoko en Kyushu. Het woord
Kyushu bestaat uit twee woorden: Kyu en Shu. Kyu betekent 9 en Shu
betekent: districten, provincies; dus de naam zegt: 9 districten. Zo was
het vroeger, thans zijn er slechts 7 districten, prefecturen. Er zijn in
Kyushu 20 miljoen inwoners. Fukuoka is de grootste stad van het
eiland, de hoofdstad ook, er zijn daar 500.000 inwoners, een half
miljoen. Wij vonden er twee kerken, beide hadden geen voorganger.
In Nagasaki zijn 400.000 inwoners. In Saga (200.000 inwoners) was
geen enkele kerk, geen enkel Christelijk getuigenis. In Oita (250.000
inwoners) niemand die van Jezus getuigt. In Kagoshima (400.000
inwoners) werkt een oude zendelinge van 75 jaar. Nobeoka (150.000
inwoners), niemand die de Bijbel opent. In Miyazaki (300.000
inwoners) geen enkel getuigenis. Honderden kleinere steden en
dorpen die totaal verstoken waren van het Christendom. Het is
duidelijk dat hier een prachtig en groot arbeidsveld voor ons lag, met
eindeloze kansen.
Kyushu is een prachtig vulkanisch eiland met levendige steden langs
de kust. In het midden van het eiland domineert de vulkaan Aso, met
honderden geisers en heetwaterbronnen overal rondom, zelfs tot in de
stad Beppu aan de oostkust. Onlangs was er een plotselinge eruptie
van de vulkaan, zo onverwacht dat talloze bezoekers, ook enkele
scholen met kinderen, er door verrast werden en nauwelijks een goed
heenkomen konden vinden. Honderden van hen kwamen om of
55

werden bedekt met brandwonden door het vuur, de hitte, de
uitslingerende stenen en de verstikkende zwaveldampen die uit de
salvatoren en fumarolen wolkten. Daarna werden enkele zware,
betonnen bunkers rond de krater gebouwd, als schuilplaatsen bij
eventualiteiten. Het binnenland bestaat hoofdzakelijk uit uitgestrekte
lava velden waarop een prachtige vegetatie groeit.
Kyushu is niet alleen voor ons interessant vanwege de historische
factorijen van de Nederlandse kooplieden en hun invloed op de
handel en politiek in vroeger tijd, het heeft bovendien de tragische
reputatie dat de stad Nagasaki, aan de Westkust, door een atoombom
vrijwel geheel werd verwoest.
Op Nagasaki viel de tweede door de Amerikanen afgeworpen
atoombom op 9 augustus 1945, 3 dagen na de eerste atoombom op
Hiroshima. Vooral de eerste bom vervulde de wereld met afgrijzen,
dit nieuwe wapen met zijn onvoorstelbare, verschrikkelijke gevolgen,
deze eerste bom maakte een eind aan de tweede wereldoorlog.
Hiroshima ligt niet op Kyushu maar op het eiland Honshu, aan de
Japanse binnenzee tussen Honshu en Skikoko. Hiroshima heeft
540.000 inwoners en is gebouwd op een delta van 7 monden van de
rivier Ota, die de stad in 6 eilanden verdeelt, waarover 180 bruggen
zijn geslagen.
Nog liggen in verschillende hospitalen in Japan overlevenden van de
atoombom, ze noemen zich "hibakusja" (bomslachtoffers). Zij zoeken
genezing voor de gevolgen van de radio-actieve straling, die voortgaat
het lichaam te verteren.
Jaarlijks komen meer dan 200 nieuwe patienten naar deze hospitalen,
mensen die 35 jaar na de bom "normaal" hadden geleefd en van niets
wisten, totdat ook zij plotseling de vreselijke, uiterlijke kenmerken
ontdekten en zich lieten opnemen. Nog steeds gaat de atoombom
voort mensen te doden, levens te verminken en nog steeds is geen
afdoende remedie gevonden. Na de oorlog heeft de Amerikaanse
Commissie voor hulpverlening aan slachtoffers van de atoombom
344.000 slachtoffers in Japan behandeld. maar nog steeds liggen
honderden in de hospitalen. Buiten Japan leven ongeveer 700
patiënten in Zuid-Californië en Hawaï, de meesten zijn kenbaar aan
56

hun littekens en lichamelijke beschadigingen. Maar er zijn velen die
voortdurend in angst leven dat eens ook bij hen deze ziekte zich zal
openbaren en dat zij ten onder gaan aan leukemie, kanker, of dat zij
genetisch zo aangetast blijken te zijn dat hun nageslacht nog onder de
gevolgen zal lijden.
Vele ouders, geschrokken door de statistieken over schade aan
chromosomen bij ongeboren baby's ten tijde van de bomaanval,
willen hun kinderen niet in paniek brengen en deze kinderen zelf,
volwassen nu, die weten dat hun ouders "hibakusja" waren, zwijgen
liever uit angst dat hun kinderen nog steeds het genetische risico
dragen bij een eventueel huwelijk. Zo blijft de angst voortleven. De
machtige "Hiroshima Kenjinka" (Hiroshima gemeenschap) heeft de
"hibakusja" geadviseerd maar te zwijgen ... Intussen lijden heden nog
honderden slachtoffers van de stralings-vergiftiging en daar zijn geen
genezingskansen. Maar de Heer is machtig en ik geloof dat Hij deze
arme zieken zal kunnen en willen genezen. Ik zal dan ook niet
aarzelen, wanneer dat gevraagd wordt, hen de handen op te leggen in
de Naam van Jezus en daar zal genezing zijn in Zijn striemen. Ik bid
God deze kansen te scheppen, zodat wij het Bloed van Jezus zullen
kunnen aanbrengen op heel die beschadiging van het fysieke bestaan.
In Kyushu zijn ook de grote leprozerieën van Japan, er zijn
melaatsendorpen van meer dan 5000 patiënten. Zij hebben allen een
goede verzorging, won en in kleine huisjes aan keurig aangelegde
parken, maar hun lichamen teren weg, voor de meesten is er geen
genezing langs medische weg.
Wat willen wij ook graag naar deze kolonies gaan, in de machtige
Naam van Hem, die zei: "Ik, de Here, ben uw Heelmeester" (Ex. 15 :
26). In dat "uw" heeft Hij ook de leprozen en de hibakusja besloten,
ook aan hen is gedacht, ook zij zijn binnen de omcirkeling, de
invloedssfeer van de opstandingskracht van Christus, gesloten.
De atoombommen op Hiroshima en Nagasaki vervullen nog steeds
het denken van de Japanners, maar ook van de gehele Westerse
beschaving. In het midden van de geheel herbouwde stad Hiroshima
staat als een monument een zwartgeblakerd gebouw dat herinnert aan
de atoombom, zoals in het midden van Berlijn de ruïne staat van een
gebombardeerde kerk.
57

Begin september 1944 kreeg de Amerikaanse kolonel Paul Tibbets
van zijn superieuren te horen dat hij tot commandant was benoemd
van de bommenwerper die een atoombom (20.000 conventionele
springstof) zou doen vallen op een Japanse stad, men dacht nog aan
een stad. Men koos Kyoto, de fameuze tempelstad aanvankelijk uit,
maar later werden de steden Nagasaki en Hiroshima gekozen. Het was
een race met de tijd, want de Duitsers en Japanners waren energiek
aan het experimenteren met kernenergie en dodende stralen. Deze
atoomaanval zou een revanche zijn op de smadelijke attaque van de
Japanners op Pearl Harbour. Men zocht een middel dat met een
vreselijke schok de wereldoorlog zou doen beëindigen en Japan op de
knieën brengen.
Op 6 augustus 1945 werden de voorbereidingen getroffen voor de raid
naar Japan, vanaf het eiland Tinian in de Stille Oceaan. De atoombom
werd aan een speciale haak in het voorste bommenruim opgehangen
van een B-29 bommenwerper. De 5 meter lange deuren sloten zich
zorgvuldig, zo vertrok dit vliegtuig richting Japan. Tijdens de vlucht
naar Hiroshima droeg Paul Tibbets in de zak van zijn vlieger-overall
een kleine metalen doos. In die doos zaten 12 capsules, elk bevatte
een dodelijke dosis cyaankali. Wanneer er moeilijkheden zouden
voordoen op zee of boven Japan voordat zij hun doel hadden bereikt,
als ze werden neergeschoten, moest Tibbets de cyaankali-capsules
verdelen onder de bemanning van zijn toestel.
Het valluik werd op de juiste plaats geopend en de bemanning zag de
bom neervallen op de stad. Enkele seconden later woedde er in
Hiroshima een enorme brand. Uit een gebied van anderhalve
kilometer in het rond begon een reusachtige wolk van rood en purper
vuur op te stijgen, de kolom zoog bij de basis oververhitte lucht aan
die alles wat brandbaar was in vlammen zette. Op grote afstand van
het epicentrum werden de mannen de petten op de schedels geëtst, bij
vrouwen de patronen van hun kimono's op de lichamen afgedrukt en
bij de kinderen hun sokken ingebrand op hun benen. 140.000 mens en
werden op slag gedood, 62.000 gebouwen van in totaal 90.000
vernield, de waterleiding brak op meer dan 70.000 plaatsen, 180 van
de 200 artsen werden gedood en van de verpleegsters 1654 van de
58

1780. De bommenwerper die deze bom afwierp, de "Enola Gay"
(genoemd naar de voornamen van de moeder van Paul Tibbets), was
12 uur en dertig minuten in de lucht geweest, het had een afstand van
4760 kilometer afgelegd over zee. De reacties van de
bemanningsleden op de retourvlucht varieerden van: "Wat een
opluchting dat hij werkte", tot "Mijn God, wat hebben wij gedaan".
Onlangs werd Kolonel Tibbets bij de herdenking van het feit dat het
35 jaar geleden was dat de atoombom viel, door de Franse televisie
uitgenodigd, samen met Nawaka Nobuko, een Japanse Rooms-
Katholieke non, naar Parijs te komen. Zij kenden elkaar niet, maar
ontmoetten elkaar voor het eerst voor de camera's in de studio.
De non stemde toe Tibbets de hand te schudden. Toen haar gevraagd
werd of zij geschrokken was de piloot te ontmoeten, zei zuster
Nobuko: "Neen, de gehele wereld is verantwoordelijk voor wat
gebeurde in Hiroshima".
Als wij de vreselijke verwoestingen, ook de blijvende, zien, van een
atoombom op Hiroshima, zijn onze gedachten gericht op de toekomst
van de wereld; als al het nucleaire geweld losbreekt in een derde en
laatste oorlog. Heel de hedendaagse politiek wijst daarheen. De bijbel
zegt: "Want volk zal opstaan tegen volk, en koninkrijk tegen
koninkrijk, en er zullen nu hier, dan daar, hongersnoden en
aardbevingen zijn. Doch dat alles is het begin der weeën ... Want er
zal dan een grote verdrukking zijn, zoals er niet geweest is van het
begin der wereld tot nu toe en ook nooit meer wezen zal. En indien die
dagen niet ingekort werden, zou geen vlees behouden worden; doch
ter wille van de uitverkorenen, zullen die dagen worden ingekort"
(Matth. 24 : 7, 8 en 21, 22).
Rusland en zijn bondgenoten verwerpen God, zij zijn atheïsten. Zij
onderwijzen dat er geen God bestaat. God heeft niet de mensen
geschapen, maar de mens en hebben God geschapen, een product van
hun fantasie, als een ontsnapping voor hun vrees. God zal dat niet
ongestraft laten. God zegt duidelijk in Zijn Woord dat Hij vertoornd is
tegen Rusland en zijn satellietstaten, "Dan zult gij komen uit uw
woonplaats uit het verre Noorden, gij en vele volken met u, allen
ruiters, een grote schare en een talrijk leger, en gij zult optrekken
59

tegen Mijn volk Israël als een wolk die het land bedekt" (Ez. 38 : 15,
16).
De Bijbel spreekt over de koningen van het Noorden, onder
aanvoering van Rusland. "Gog in het land Magog, den grootvorst van
Mesech (Moskou) en Tubal" (Tobolsk, de hoofdstad van Aziatisch
Rusland) (Ez. 38 : 2).
Men verwacht de eind-oorlog in het Midden-Oosten. Er zal geen
sprake meer zijn van het gebruik van conventionele wapens, maar een
uitroeiings-proces met nucleair geweld. Rusland zal niet rusten voor
hij het gehele Westen, maar ook het Midden-Oosten heeft ingepalmd:
Oost-Duitsland, Polen, Hongarije, Tsjechoslowakije, Bulgarije,
Roemenie, Afghanistan en men vreest ook Joegoslavie, Iran en
Pakistan. De onverzadigbare beer zal niet rusten tot hij ook de oliestaten
en landen in Afrika en Azie heeft opgeslokt. Hij heeft Libie,
Ethiopie en Iran in zijn greep (Iran en Afghanistan - Ez. 38 : 5), met
eilanden in de Indische Oceaan zoals Mauritius en Madagaskar. Dit
alles is duidelijk voorzegd in de Bijbel: de oude profeten zijn actueler
en accurater dan de politieke journalisten die de frontpagina's
schrijven in de nieuwsbladen volgend jaar.
In de derde wereldoorlog zal elke natie worden betrokken en het
gezicht van de gehele aarde zal worden veranderd. Jezus zegt in
Mattheus 24 dat er een grote verdrukking zal komen voor de gehele
wereld, ieder mens zal het ervaren. Twee derde van de
wereldbevolking zal door een gigantische, allesvernietigende
atoomoorlog en bacteriologische oorlog en laser-oorlog worden
gedood.
Rusland, China en alle communistische staten zullen ten strijde
trekken tegen de Verenigde Staten en alle andere democratische
staten, want daar wordt op de een of andere wijze aan God geloofd,
zij heten Christelijke naties. De naar God geblindeerde breinen zullen
het Lichaam van Christus zoeken om te vernietigen, dat is eigenlijk
hun belangrijkste, onderstroomse bedoeling. Maar God zal ze
tegenkomen, "Zie, de Here ontledigt en verwoest de aarde, keert haar
ondersteboven en verstrooit haar inwoners ... Daarom verslindt een
vloek de aarde en moeten haar bewoners boeten: daarom worden de
60

ewoners der aarde DOOR EEN GLOED VERTEERT en blijven
weinig stervelingen over" (Jes. 24 : 1 en 6).
De oordelen die de van God vervreemde mens en over de wereld
brengen, zullen Gods oordelen ontmoeten. Al het nuc1eaire geweld
van de mens zal al het nuleaire geweld van Gods heiligheid en 60
onaantastbaarheid tegenkomen, en die is groter. Wanneer Rusland,
China en hun bondgenoten een atomische-, bacteriologische- en laseroorlog
voeren, vooral tegen Israel ("Mijn sieraad", noemt God dit
land), dat door de Verenigde Staten wordt beschermd, dan zal God
Zelf de oorlog voeren tegen Gog en Magog en tegen de vorst van
Mesech, Rusland en zijn bondgenoten; dan zegt Hij: "Ik zal met hem
in het gericht treden door pest en door bloed, stromenden regen en
hagelstenen, vuur en zwavel zal Ik doen neerregenen op hem, op zijn
krijgsbenden en op vele volken die met hem zijn. Ik zal mij groot en
heilig betonen en Mij doen kennen ten aanschouwen van vele volken;
en zij zullen weten dat Ik de Here ben" (Ez. 38 : 22, 23).
God zal de grote Winnaar zijn van de laatste oorlog. Het zal zeven
maanden duren om alle doden te begraven, "Het huis Israël zal hen
begraven om het land te reinigen, zeven maanden lang; ja, het gehele
volk des lands zal begraven, en dat zal hun tot roem strekken op den
dag dat Ik Mij verheerlijk ... " (Ez. 39 : 12, 13). De verschrikkingen
die de mensen elkander aandoen, worden beeindigd wanneer God er
Zich mee bemoeit en de eindoplossing brengt. Allen die in Hem
geloven, uit Hem leven ontvingen, zal Hij veilig stellen. Hij zal een
schuilplaats zijn: "Al vallen er duizend aan uw zijde, en tienduizend
aan uw rechterhand, tot u zal het niet genaken. Slechts zult gij het met
eigen ogen aanschouwen en de vergelding van de goddelozen zien"
(Ps. 91 : 7, 8).
In Lukas 15 wordt in de parabel van de verloren zoon gesproken over
"iemand had twee zonen", niet "een vader had twee zonen", maar
"iemand", dat is iedereen .. Het leven van iemand, van iedereen, wordt
in twee zonen uitgesplitst, zijn vlees kiest twee tegenovergestelde
wegen, twee openbaringen die tegenstrijdig zijn. Twee zonen: Kaïn en
Abel, Izak en Ismaël, Ezau en Jakob. Paulus zegt in Romeinen 7: twee
geesten wonen in mij, er woedt in mijn binnenste een botsing van
deze geesten, er is een spanningsveld van twee uitersten. "Want niet
61

wat ik wens, het goede, doe ik, maar wat ik niet wens, het kwade, dat
doe ik". Ik heb twee zonen, mijn vlees, dus ikzelf, zoekt twee uiterste
openbaringen. Ik ben dualist. Zo zal ook bij Jezus' wederkomst de
wereld in tweeën uiteengevallen. Er is geen middenweg, het een of
het ander. Te laat voor discussie, voor openstaan voor elkanders
mening, voor dialoog, van bruggen bouwen van begrip, voor coexistentie.
Voor alles te laat. De wereld valt uiteen in twee helften,
pro-Christus en anti-Christus. "Wanneer dan de Zoon des mens en
komt in Zijn heerlijkheid en al de engelen met Hem, dan zal Hij plaats
nemen op den troon Zijner Heerlijkheid. En al de volken zullen v66r
Hem verzameld worden, en Hij zal ze van elkander scheiden, zoals de
herder de schapen scheidt van de bokken, en Hij zal de schapen zetten
aan Zijn rechterhand en de bokken aan Zijn linkerhand. Dan zal de
Koning tot hen, die aan Zijn rechterhand zijn, zeggen: Komt, gij
gezegenden Mijns Vaders, beërft het Koninkrijk, dat u bereid is van
de grondlegging der wereld ... , dan zal Hij ook tot hen, die aan Zijn
linkerhand zijn, zeggen: Gaat weg, gij vervloekten naar het eeuwige
vuur, dat voor de duivel en zijn engelen bereid is"(Matth. 25 : 31-34
en 41).
Worden wij gemanipuleerd, gekozen, of zijn wij de kiezende mensen?
Worden van ons initiatieven verwacht of is het God die initiatieven
neemt? Is geloof het initiatief van de mens die ingaat op Gods
initiatief? Is de keuzemogelijkheid van de mens de enorme
verantwoordelijkheid die op zijn te smalle schouders is gelegd, het
bewijs dat hij naar Gods beeld geschapen is? Is het de vrucht van het
werk van de Heilige Geest, die beweegt en in beweging zet naar God
toe? God verwacht dat wij ,ja" zeggen, “ja" worden op Zijn “ja". Als
God op het laatste uur selecteert, hebben wij daar de hand in? Is het
electie, voorbestemming, of selectie, keuze? Welke kant gaan wij uit?
Welke van onze zonen buigt zijn knieën onder het kruis van Christus?
En welke niet?
De parabel van de verloren zoon, is de parabel van de verloren zonen.
Alles verloren, allen verloren, onze openbaring loopt op niets uit.
Maar een van de zonen is op zoek gegaan naar het huis van zijn vader,
hij is teruggegaan naar de bron waaruit hij is ontstaan, hij zoekt de
liefde terug van God. Hij is behouden! Jezus zegt niet onze ogen te
62

sluiten voor de verschrikkingen van de eindontknoping, maar te letten
op de "tekenen der tijden". "En er zullen tekenen zijn aan zon en
maan en sterren, en op de aarde, radeloze angst onder de volken
vanwege het bulderen van zee en branding, terwijl de mensen
bezwijmen van vrees en angst voor de dingen die over de wereld
komen. Want de machten der hemelen zullen wankelen. En dan zullen
zij den Zoon des mensen zien komen op een wolk, met grote macht en
heerlijkheid. Wanneer deze dingen beginnen te geschieden, richt u op
en heft uw hoofden omhoog, want uw verlossing genaakt" (Luk. 21 :
25-28). Halleluja!
Lezende de Bijbel en overpeinzende de toekomst der mensen, blijft er
voor een Christen slechts een ding te doen: zending te bedrijven.
Iedere gelovige zal zich dienen te realiseren, dat wat zijn beroep ook
is, hij in de eerste plaats een ambassadeur van Jezus Christus is. De
Heer redde hem om anderen te redden, om namens Hem op te treden
tegen de boze machten der duisternis.
Kyushu telt 20 miljoen inwoners, maar slechts 3 Volle Evangelie
zendelingen. Na de wereldoorlog deed de overwinnaar generaal Mac
Arthur in Amerika een oproep voor zendelingen naar Japan en velen
vestigden zich hier. In Kyushu waren op een gegeven ogenblik 103
zendelingen, uitgezonden door "Soulclinic" uit Amerika. Maar nadat
de leider van hen scheidde en hertrouwde, viel het gehele werk uiteen.
De zendelingen gingen naar Amerika terug door allerlei oorzaken. Zij
spraken de taal niet en konden die niet leren. De meesten waren niet
vervuld met de Heilige Geest en konden geen weerstand bieden tegen
de demonische machten, ze misten kracht. Hun opleiding was niet
gericht op het overwinnen van zonde, ziekte en machten der
duisternis, niet praktisch gericht maar te theoretisch, zij hadden de
juiste mentaliteit niet, betrokkenheid, ze misten visie.
Er waren geen zielen gered, men had geen contacten kunnen leggen
met de bevolking. De meesten waren lichamelijk gebroken en
geestelijk gedesillusioneerd. Velen waren voor hun verdere leven ziek
geworden. Slechts enkelen bleven over. Een van hen was Philis Poe,
een jonge zendelinge die met zendeling Leo J. Kaylor trouwde. Een
andere zendeling was George Frazier in Kurumi Shi en de derde was
de 75-jarige zendelinge Feme Borgman die in Kagoshima woont, in
63

het zuiden. Dat was alles. Zij waren verantwoordelijk voor een eiland
van 20 miljoen inwoners!
Miss Feme Borgman reist met een koffer buitenlandse
bezienswaardigheden, een klein draagbaar museum; maskers uit
Afrika, afgodsbeelden uit de Pacific, weefsels, interessante dingen uit
allerlei landen, langs de scholen, zij toont ze aan de kinderen en
vertelt er de betekenis van. Ze kreeg daarvoor toe stemming van de
regering als een vorm van cultuuroverdracht aan de jeugd. Maar ze
eindigt haar "expositie" altijd met een eenvoudige, directe
Evangelieverkondiging, een oproep tot bekering tot Jezus Christus.
Ook deelt zij traktaten uit op de scholen. De regering van Japan
moedigt de Westerse zending niet aan, maar laat deze oude,
eigenzinnige dame maar gaan. Zij kan niet zoveel "kwaad stichten".
Maar deze regering vergist zich, de zaden van het Evangelie die
werden uitgestrooid onder jonge mensen zullen eens oogst
voortbrengen, volgens een wet in Gods Koninkrijk. Feme Borgman is
een bewonderenswaardige dame. Zij was ernstig ziek zodat zij naar
Amerika terug moest gaan, waar zij zware operaties moest ondergaan.
Toen zij weer wat hersteld was, adviseerden de arts en haar rustig te
leven in het zonnige Californië, met slechts een deel van haar
werkzame organen, ze was te zwak en te oud geworden voor haar
werk in den vreemde. Maar ze nam de eerste de beste boot naar Japan
om met haar wrakke lichaam, maar met een koppig geloof: verder te
evangeliseren onder haar zo geliefde jeugd van Japan. Ze zei mij dit te
doen zolang zij “overeind bleef”. Ik heb diepe bewondering voor deze
dappere, kleine vrouw, die ik enkele mal en ontmoette. Ze was zeer
zwak naar lichaam en de artsen gaven haar niet veel kans te leven,
maar haar geloof brak daar door heen en zij ging terug om haar
laatste krachten te besteden aan de roeping die de Meester haar gaf.
Dit is het ware hout waaruit goede zendelingen gesneden zijn, deze
onverzettelijkheid die ziekte en zwakte tart, deze grote bewogenheid
voor zielen die haar uittilt boven fysieke mogelijkheden, een
heldhaftige doorzetster. Dit is de ware kampioensmentaliteit om te
winnen, niet om te verliezen. Men ziet deze bijzondere
karakteristieken ook in een vrouw als Corrie ten Boom;
persoonlijkheden die boven hun omgeving uittorenen in
onverzettelijkheid en geloofsmoed. God zegent geloofsmoed. Zij zijn
64

sterke karakters die vruchtdragen op hun oude dag, waarvoor ziekte,
zwakte en ouderdomsverschijnselen vluchten. Zij hunkeren niet naar
hun pensioen, verlangen niet op hun 65ste naar een gemakkelijke
stoel waar ze hun ziekten en zwakheden koesteren, maar ze arbeiden
"zolang het dag is", zolang er nog enige kracht in hun lichaam is. Zij
verslijten liever dan verroesten, in's Meesters dienst. Wij brengen een
eresaluut aan die zendelingen die niet vragen naar comfort en gemak,
maar gekozen hebben voor een hard, gevaarlijk, eenzaam leven in
grote, onbuigzame trouw aan de opdracht van hun Heer, zich
voortdurend offers getroostende, zichzelf totaal vergetende, in strijd
tegen de oprukkende machten der duisternis, in tropenhitte en
ongemak, met hun laatste krachten. God zegene deze helden en
heldinnen!
Wij hebben op onze vele reizen over de wereld wel andere
zendelingen ontmoet, vele jongeren ook, die deze juiste instelling
misten, die meer aan ontwikkelingshulp deden dan aan
Evangelieverkondiging, die een schrale, steriele bediening toonden,
die faalden. Op deze mensen wacht een verloren gaande wereld niet.
Wat jammer van al de energie en het geld van het thuisfront dat in
deze mensen is gestoken, hoe had dat beter besteed kunnen worden.
De zendeling die de Heer ons wees te moeten bijstaan was br. Leo J.
Kaylor, die in Omuta, de hoofdstad van de provincie Fukuoka Ken,
zijn hoofdkwartier had. Dit was het contact dat de Heer wees. Wij
vlogen vanuit Osaka naar Fukuoka om hem te ontmoeten. Een rijzige
figuur wachtte ons op op het vliegveld, hij begroette ons vriendelijk
en reed ons naar zijn woonplaats Omuta. Br. Leo Kaylor was reeds 18
jaar in Japan, toen wij hem ontmoetten. Hij bleef zijn roe ping trouw
ofschoon zijn leven en bediening door hoge zeeen was gegaan, hij
bleef op het eiland voortarbeiden, ofschoon bijna alle collega's het
opgaven en naar Amerika teruggingen. Hij leerde met eindeloos
geduld de Japanse taal die hij na 18 jaar studie nu beheerste. Hij had
er alles voor over gehad en zat enkele jaren met zijn twee meter lange
gestalte tussen kleine kindertjes in de eerste klassen van de
kleuterschool om Japans te leren van onderen af.
De kranten hebben uitvoerige en herhaalde aandacht geschonken aan
de instelling van deze zonderlinge Amerikaan die het niet bene den
65

zijn waardigheid vond temidden van kleine kindertjes de woorden te
leren spreken en de taal te leren om die te kunnen gebruiken voor het
Evangelie. De Japanse taal is gecompliceerd, er bestaan verschillende
woorden voor hetzelfde begrip, maar met subtiele differenties in
benadering, emotie, omstandigheid, sfeer en door wie gehanteerd tot
wie. In de gevoelswereld van de Japanner zijn vele, gevoelige details,
veel meer dan in onze harde, rationele, Westerse talen, daar zijn fijne
verschillen die duidelijker de ware bedoelingen vertolken. Ook in het
handschrift is dit terug te vinden. Na 18 jaar kon br. Kaylor zich
uiteindelijk vanuit het Japanse denken in de Japanse taal uitdrukken.
Hij predikte in deze taal in zijn kleine zendingskerk in Omuta. De
Japanners waardeerden het zeer in hem dat hij zich zoveel moeite
getroostte om hun taal deelachtig te worden.
Waar honderd zendelingen het binnen een jaar opgaven in hetzelfde
land, omdat de taal "zo moeilijk was", ging hij voort en rustte niet
totdat hij deze taal sprak, hij deed daar 18 jaar over. De Kaylor's
zorgden voor een klein, authentiek Japans hotel voor ons om te wonen
en wij gingen beter met hen kennis maken. Naast onze voornaamste,
apostolische taak onder de volken, het fundamenten leggen voor
nieuwe geloofsgemeenschappen, hebben wij nog een andere taak, het
onderwijzen van de gelovigen, hen verder te brengen in de volheid
van het Evangelie, het binnenleiden in het discipelschap, het in
vrijheid brengen uit verstarringen en formalismen. Maar de Zender
schijnt ons ook tot taak te geven, als oudere zendelingen met grotere
ervaring, om ontmoedigde zendelingen op te bouwen in geloof en hen
op het overwinningsleven in Christus te wijzen. Dikwijls zendt de
Heer ons naar werkers in Gods Koninkrijk, die de moed hebben
verloren, die niet meer verder kunnen, die verzwakt zijn in geloof, die
het allemaal niet meer zien, die overwegen er maar mee op te houden,
naar huis en vaderland terug te keren. Dit is een verschrikkelijke slag
die de duivel kan toebrengen, door ontmoediging zendelingen te
bewegen het op te geven; 25% van alle uitgezonden zendelingen in de
wereld gaven om allerlei redenen het binnen het eerste jaar op en
repatrieerden. Ook de Kaylor's waren besprongen door deze duivelse
macht en in de mist geraakt, zij waren moe geworden, moedeloos
vooral. Ook zij overwogen weer naar Amerika terug te gaan
voorgoed, zogenaamd voor het onderwijs van hun groter wordende
66

kinderen, een argument die de boze vele malen met succes heeft
gebruikt om zendelingen uit hun werk te halen, dan is er een
Evangelieverkondiger minder in de heidense wereld.
Wat wegen privé-zaken, familie-redenen, toch altijd zwaar bij de
geroepenen des Heren, wat winnen ze het vaker dan de heiligheid van
Gods verkiezing, helaas. Wij hebben dagen en ook nachten met de
Kaylor's gesproken, voortdurend met hen de Bijbel geopend, op de
Gaven van de Geest gewezen, die in hun leven en in hun gemeente
niet functioneerden. Er werden geen bekeringen meer gerapporteerd,
geen wonderen van genezing, niet meer in tongen gesproken of
geprofeteerd, het typische beeld van een achteruitrakende gemeente,
er werd niet meer gedoopt. Daar is niets zo tragisch dan jonge, vurige,
gemotiveerde zendelingen te zien die achterop zijn geraakt, die
ontmoedigd zijn en naar huis wensen terug te keren, dan kerken te
zien waar het vuur is gedoofd en men nog wat naargeestig
voortsukkelt met oude, verschoten Pinkster-sjibbolets.
Het wil dan wel gebeuren dat de Gaven-bediening wordt vervangen
door lawaai. Wij hebben niets tegen het luide loven en prijzen van de
Heer der Kerk, Hem te verheerlijken in Zijn Gemeente, dat is
gezegend, maar wij geloven meer in het geluid van de kracht dan in
de kracht van het geluid.
De Kaylor's zijn fijne, aimabele mensen die de Heer hartelijk
liefhebben en hulp nodig hadden om hun geestelijke malaise te
overwinnen, de impasse in hun geloof te boven te komen. De vrouw,
moeder van vier kinderen, was voor haar huwelijk een van de 103
zendelingen die de "Soulclinic" naar Japan had gezonden. Maar zij
had nimmer de Gaven des Geestes ontvangen, willen ontvangen,
geschrokken in haar studietijd in Amerika van zoveel verkeerd,
fanatiek gebruik van die Gaven, die zij zag in een Pinksterkerk. Ook
was zij veel ziek, kon weinig uitrichten en dat ontmoedigde haar de
laatste jaren. Wij besteedden veel zorg, zielzorg, aan dit gezin, lazen
veel met hun uit de Bijbel, ontnamen hen de ongemotiveerde vrees
voor Gods Gaven en legden hen op hun verzoek de handen op voor
een hernieuwde doorbraak en uitgieting van de Heilige Geest.
Broeder en zuster K. kwamen heerlijk boven hun geestelijke stilstand
uit en spraken bevrijd in nieuwe tongen en zij begonnen te profeteren,
67

ook genazen zij door handoplegging, in de Naam van Jezus. Zij waren
weer binnengeleid in het krachtenveld van de Heilige Geest.
Br. Kaylor verzocht mij een Bijbelcursus te willen houden in zijn
kerk, voor hem, zijn vrouw, zijn oudsten, enkele studenten en
voornaamste gelovigen. Wij stemden toe en drie weken lang gaven
wij 's morgens en 's middags Bijbelonderwijs in zijn kerk. De
moeilijkheid in Japan is vooral om een goede tolk te vinden, daar
waren slechts enkelen die geschikt waren voor ons doel, die vervuld
waren met de Heilige Geest. Die ook fysiek deze zeer zware taak
konden volbrengen. Daar was pastor Akihiro Mizuno uit Nagoya, die
mij vertaalde in de campagne in Tenryu, maar die bleek niet
beschikbaar. Daar was pastor Tsuneo Mandai uit Matsuyama op het
eiland Skikoku, dezelfde die evangelist T. L. Osborn had vertaald, een
eerste klas vertaler, maar niet beschikbaar. Er was pastor Hirashi
Nishihara, de Pinkstervoorganger uit Kitakawachi, in wiens kerk ik
predikte en die mij uitstekend vertaalde, maar ook hij kon niet weg uit
zijn gemeente. Daar was het meisje Sachiko Nishimura en daar was
de jonge man John Fukuda, maar die vertrouwde ik deze zware taak
eigenlijk niet toe.
Er bleef over de jonge voorganger Akira Yoneda uit Kashihara te
vragen over te vliegen naar het eiland Kyushu en mij te helpen, hij
had mij redelijk vertaald in de campagne in Osaka. Deze aanvaardde
mijn verzoek en vloog over, hij hielp mij enkele dagen maar bleek
toch niet opgewassen voor zijn taak, hij kon zich als tolk niet objectief
opstellen, "luisterde te veel mee", geboeid door de stof. Ik moest hem
helaas terugzenden. Zendeling Kaylor was natuurlijk de aangewezen
man, maar hij prefereerde als leerling zich op te stellen, hij wilde
rustig en ongestoord de stof verwerken, onbevangen de cursus
meemaken, alles overdenken en Gods Geest de losse teugels laten om
hem te leiden en verder te brengen. Dat kon hij niet als hij
geconcentreerd moest zijn om de juiste vertaling in deze moeilijke en
gecompliceerde taal. Wij gaven hem groot gelijk. Er was in Japan,
voor zover wij wisten, slechts een vertaler die boven allen uitstak, een
vrouw, Constance, de Japanse echtgedote van zendeling K. uit Hino.
Ik zou gelukkig zijn indien zij mij bij deze belangrijke Bijbelcursus
zou willen vertolken. Maar ze was moeder van een gezin en woont in
het noorden van het eilandenrijk en wij helemaal in het zuiden. Zij
68

was zeer belangrijk en eigenlijk onmisbaar in haar gemeente. Ik zond
haar een telegram. Zij bad de Heer wat zij moest doen en kreeg
hemelse toestemming.
Zij sloot haar huis en vloog met haar gezin naar Kyushu, landde op
het vliegveld Fukuoka, waar zij werd afgehaald, haar man en kinderen
logeerden in de buurt, terwijl de moeder onze tolk in Omuta was. Zij
deed dit grandioos, altijd blij glimlachend, zoals Japanners doen en
wist van geen vermoeidheid. Zij vertolkte mij 's morgens en 's
middags, 7 uur per dag, 21 dagen lang. Daarbij moest zij, evenals ik,
voortdurend staan, kleine figuur naast mij op het podium. Toen de
Christenen aan het eind van deze lange cursus duidelijke tekenen van
vermoeidheid toonden, bleef zij fris, stralend, geïnteresseerd, feilloos
in de vertolking en intelligent reagerend op mijn in het Engels
gesproken woord. Zij was een geschenk uit de hemel.
De Bijbelcursus in Omuta was heerlijk gezegend, ongeveer 20
personen namen er aan deel. Br. en zr. Kaylor maakten zich helemaal
vrij daarvoor. Op veler verzoek sprak ik nog een week over demonen
en hoe ze te overwinnen. Aan de hand van Gods Woord en uit mijn
ervaring. Zo duidelijk mogelijk leidde ik de cursisten binnen in het
overwinningsleven door de Heilige Geest. Alle cursisten strekten zich
uit naar de doop met de Heilige Geest en ontvingen heerlijk waarvoor
zij geloofden. Wij stelden een aanbiddingsdienst in en elke avond
werden de Charismatische gaven gebruikt. Een groep jongeren, in
opleiding bij de zendeling, zoals overal rondom Westerse zendelingen
zich jongeren opstellen, waren enthousiast. Na de Bijbelcursus
werden allen ingezegend onder handoplegging en ontvingen een
persoonlijke profetie gedurende een Avondmaal. Br. en zr. Kaylor
waren tot tranen toe bewogen.
Leo begon zijn Gaven die hij jarenlang verwaarloosd had, weer te
gebruiken en zijn vrouw Philis, die nooit vervuld is geweest omdat zij
er zo kritisch tegenover stond, beleefde een krachtige aanraking van
de Heer toen Elisabeth met haar bad en profeteerde nu ook, zij begon
dit onbevreesd en geïnspireerd te doen, met grote vrijheid en vreugde.
De Kaylor's waren zo dankbaar dat God in Zijn oneindige goedheid
ons naar hen toegestuurd had in een donker uur van ontmoediging; zij
waren er nu doorgebroken en stonden weer in vuur en vlam voor de
Heer.
69

Uit deze samenkomsten, deze Bijbelcursus, kwam het verlangen naar
voren om een campagne te houden in deze stad Omuto, om zielen te
redden voor Jezus en om te bidden met zieken. Het plan werd vooral
door de studenten met enthousiasme ontvangen. Wat zij hadden
geleerd konden zij 69 's avonds zien gepraktiseerd. Een grote
schouwburg werd gehuurd, en de samenkomsten bekend gemaakt.
Spandoeken met Japanse karakters hingen overal in de stad,
beschilderd met de bekende tekst: "Jezus Christus is gisteren en
heden Dezelfde en tot in alle eeuwigheid" (Hebr. 13 : 8), op
strategische plaatsen waren borden neergezet met een uitnodiging om
naar deze samenkomsten te komen, straatbanieren stonden vrolijk en
kleurig langs de straten met korte teksten beschilderd, overal hingen
affiches, strooibiljetten werden bij duizenden aan de voorbijgangers
gegeven, een soundcar reed 'smiddags door alle straten van de stad, de
mensen uitnodigend te komen.
Men zei dat nog nimmer zo'n publiciteit was gegeven aan een
Christelijke campagne. Er werd door de kerk gebeden en gevast dat
de Heer velen zou aanraken in deze stad, naar ziel en lichaam. De
mensen kwamen toestromen elke avond. Nieuwsgierig kwamen ze om
de hoek kijken wat dit allemaal voorstelde. Maar er werd zeer
levendig gezongen en met muziekinstrumenten en trommels een
vrolijke sfeer geschapen, zodat ze bleven staan, gingen zitten en de
hele samenkomst meemaakten. Zoals wij gewoon zijn, begonnen wij
na een korte uitleg van de Schrift eerst met de zieken te bidden en de
aanwezigen op geloofsgrond te zetten.
Daarna predikten wij de opgestane en levende Christus. Aan het eind
van de samenkomst namen wij veel tijd voor de dienst der genezing.
Een vitale en enthousiaste br. Kaylor was mijn tolk, hij zag uit de
eerste hand wat de Heer om het podium deed en dat zegende hem
enorm. De studenten stonden om ons heen en hielpen ons met de
zieken die zij ondersteunden en toespraken. In elke samenkomst deed
de Heer wonderen van genezing en bevrijding. De verhalen hierover
gingen de stad rond en deden meer mensen toestromen, in de
plaatselijke bladen werden zij uitvoerig gecommentarieerd, foto's
waren opgenomen. Ik werd wel als een internationale "magician"
geclassificeerd, maar dat hinderde niet, de aandacht van deze
campagne was getrokken en deed de mensen toestromen. Wij
70

moedigden de genezenden en bevrijdden aan openlijk op het podium
getuigenis te geven van wat de Heer aan hen gedaan had, het was
goed dat de Japanner zelf deze ervaringen aan zijn plaatsgenoten
vertelde. Verschillende van deze korte getuigenissen hebben wij laten
opschrijven door de mensen, wij lieten ze vertalen, achter in dit boek
treft u er een aantal aan. Zo is daar het boeiende verhaal van de
genezing en bevrijding van Satsu.
Zijn moeder stelde het op schrift. Het verhaal begon met een
"gezegende doek". Wij hadden daarover gesproken op de
Bijbelcursus, waarna de moeder dit was gaan toepassen. Ter
verduidelijking een kleine inleiding. "En God deed buitengewone
krachten door de handen van Paulus, zodat ook ZWEETDOEKEN OF
GORDELDOEKEN van zijn lichaam aan de zieken gebracht werden
en HUN KWALEN VAN HEN WEKEN en de BOZE GEESTEN
UITVOEREN" (Hand. 19 : 11, 12).
Er is een middel om genezing en bevrijding te krijgen door aanraking
van het kleed van een Godsman. De bloedvloeiende vrouw stak haar
hand uit naar Jezus en zei: "Indien ik slechts Zijn klederen kan
aanraken, zal ik behouden zijn" (Mark. 5 : 28). Zij wilde in geloof
Jezus aanraken en als het haar niet lukt Hem persoonlijk aan te raken,
dan zal de aanraking van Zijn klederen genoeg zijn. Als Hij het niet
is, is iets vim Hem genoeg, want het is toch Jezus. Iets waarmee Hij in
contact is geweest, Zijn kleed, heeft dezelfde genezende kracht.
Iedereen weet dat textiel niet genezen kan, maar het was geen textiel
voor haar, maar een punt van contact met de Heer "En des te meer
werden er toegevoegd, die den Here geloofden, tal van mannen zowel
als vrouwen, zo zelfs, dat men de zieken op straat droeg en op bedden
en matrassen legde, opdat, wanneer Petrus voorbij kwam, ook maar
zijn SCHADUW op iemand van hen zou vallen. En ook de menigte
uit de steden rondom Jeruzalem stroomde toe en bracht zieken en
DOOR ONREINE GEESTEN GEKWELDEN mede. EN ZIJ
WERDEN ALLEN GENEZEN" (Hand. 5 : 14, 15).
De genade van de Meester komt op de dienaar. Daar is de aanraking
met het naadloze kleed van Jezus, met de zweet- en gordeldoeken van
Paulus, met de schaduw van Petrus. De genade van het Koninkrijk
vindt eigen wegen om het heil bekend te maken. De bloedvloeiende
vrouw voelde dat er kracht uitging van het kleed van Jezus, ze genas.
71

Buitengewone kracht ging er uit, zegt de Bijbel, van zweet- en
gordeldoeken van Paulus, zieken genazen en BOZE GEESTEN
VOEREN UIT. Bevrijdende kracht ging er uit van de schaduw van
Petrus, zodat ZIEKEN en DOOR ONREINE GEESTEN
GEKWELDEN WERDEN GENEZEN.
Ik herhaal dat deze manifestaties niet alleen gebeurden in een ver
verleden, maar ook thans voorkomen. "JEZUS CHRISTUS IS
GISTEREN EN HEDEN DEZELFDE EN TOT IN EEUWIGHEID"
(Hebr. 13 : 8).
Mevrouw Sakio Ogawa schreef: "Veertien jaar geleden begon mij
zoon Satsu aan een minderwaardigheidscomplex te lijden. Toen hij
zeventien jaar was begon hij te werken in een visfabriek en bleef daar
5 jaar. Zijn minderwaardigheidsgevoel werd in die tijd intensiever
door de kleinerende spot van zijn baas en de plagerijen van zijn
maats. Vier jaar geleden werd hij dermate gestoord dat hij zich van de
mensen afkeerde en zich opsloot in een donkere kast in ons huis, waar
hij niet meer uitkwam. Niemand wilde hij meer zien. Alleen ik zag
hem eens per dag als ik hem eten bracht en zijn broer soms ook. Hij
leefde in deze vier jaar in een donkere kast zonder enig licht of frisse
lucht. Elke dag schoof ik zijn pan met rijst en vis binnen de op een
kier geopende deur en een emmer en een paar flessen water. Wat wij
ook probeerden en wie wij er ook bij haalden, hoe vaak door allerlei
personen tot hem gesproken werd, hij kwam de kast niet uit. Tijdens
de campagne van de Hollandse evangelist Hoekendijk in onze stad, op
de 16e april, de tweede dag, sprak deze broeder over de mogelijkheid
om voor afwezige zieken en gestoorden iets te doen, de mensen die
thuis zieken hadden moesten een doek meenemen, waar hij over zou
bidden. Deze doeken moesten thuis op de zieken worden gelegd. De
evangelist vertelde dat God dit punt van contact wonderbaar zegenen
kon, hij had er vele wonderen door gezien. Ik dacht er over om ook
een doek mee te brengen, het soort doek dat ik met de pan met eten
elke dag naar de kast bracht. De prediker bad ernstig over deze doek
en gaf deze mij toen mee. De volgende morgen gaf ik de doek af met
de andere zaken in de kast. 's Middags werd er op de deur van de kast
geklopt door mijn zoon. Dat had hij nog nooit eerder gedaan.
72

Ik snelde er heen en vroeg wat er was. Hij zei: Ik wil uit de kast! Wie
is er in huis, ik wil niemand ontmoeten, alleen jou!
De moeder was alleen thuis en opende de deur en de man kwam uit de
kast kruipen, hij had geen enkele kracht om te staan. Hij zag er
vreselijk uit, hij was spierwit van gelaatskleur en had een lange 72
baard en lange haren, zijn ogen knipperden in het licht. Het leek meer
een verwaarloosd dier dan een mens, wat schrok ik van hem. Ik hees
hem op een stoel en sprak met hem. Hij zei dat hij niet meer in de kast
wilde zitten. Ik vertelde hem dat ik 's avonds naar samenkomsten ging
waar een buitenlandse prediker sprak en met zieken bad en nodigde
hem uit met mij mee te gaan. Hij wilde eerst niet, maar toen mijn
andere zoon thuis kwam, besloot hij tussen ons in, half gedragen, mee
te gaan. Wij hebben hem zo goed en zo kwaad als het ging wat
gekleed en zijn haren gekamd. Wij bestelden een taxi die ons naar de
zaal bracht, wij zaten geheel achterin. Toen er gezongen werd, vrolijk,
met trommels en tamboerijns, werd het Satsu te veel, hij kon al dat
geluid niet verdragen, maar we hielden hem vast. Na de samenkomst
liep u de zaal binnen en naderde mijn zoon. U kende hem niet en
stond voor hem. Toen legde u hem de handen op en gebood dat de
machten van Satan hem onmiddellijk zouden verlaten. Dat gebeurde
die avond ook, Satsu werd kalm en handelbaar. De volgende dag liet
hij zich rustig naar het hospitaal brengen, waar hij werd gereinigd en
zijn lichaam weer op sterkte gebracht. De dokters van het Shiranuihospitaal
hadden nog nooit zoiets gezien en verwonderden er zich
over dat dit mogelijk was, deze dodelijk schuwe en getourmenteerde
geest was geheel normaal en niemand was vriendelijker en
meegaander dan Satsu. Niets was meer te bespeuren van zijn
afwijkingen." Ik bezocht hem en wist niet wat ik zag, Satsu is vrolijk,
lacht en is gezellig, een ander mens. Hij is nu thuis, hij vroeg om te
worden gedoopt en gaat naar de kerk. Hij gaat weer werken en wil
trouwen, als alle anderen. Dat heeft Jezus gedaan. Halleluja. Deze
onbenaderbaarheid werd doorbroken door de doek waarover gebeden
was, zoals in het boek der Handelingen zieken en geestelijk
gekwelden genazen.
Pogingen door een verstandelijke theologie om een wetenschappelijke
verklaring te zoeken van het bovennatuurlijke handelen Gods, zullen
steeds falen, daarmee wordt Gods Woord uitgehold, God gebruikt
73

vele wonderbare wegen die voor velen dwaas lijken, maar effectvol
zijn in de praktijk. Zo kunnen doeken tot boodschappers worden van
Gods genade, van Zijn opzoekende liefde, tot eer van Zijn Naam.
Nooit kan het geloof te veel verwachten! "Shu o sanbi shi mas(u)" -
de laatste letter wordt geschreven maar niet uitgesproken, het
betekent: "Prijs de Heer!"
Gedurende onze campagne in Omuta werden er in een stadion judowedstrijden
gehouden, die veel publiek trokken. De Japanner geeft
opvallend veel aandacht aan sport, vooral vechtsport,
verdedigingssport in allerlei varieteiten. Geen tak van sport is
Japanser dan judo, die daar de "symfonie der sporten" wordt
genoemd, de "heilige sport" en door de Buddhistische wijsgeren de
"zachte weg van de waarheid". Deze sport wordt bijna als een
religieuze aangelegenheid beleefd, grote matches worden ook door
Shinto-priesters gewijd en gezegend.
De kolossale Anton Geesink van puur Nederlandse origine, is in de
ogen van Japanse sportlui als een soort wereldwonder aanbeden, toen
hij tijdens de Olympische Spelen in Tokio in 1964 het goud in de
afdeling "alle categorieen" van de mat haalde. Een sensatie, die alle
judowijsgeren van de Kodokan ( 's werelds grootste judo-centrum in
het hart van de Japanse hoofstad) de hoofden bezorgd bij elkaar deed
steken. Men ziet liever niet dat deze zo eigene sport een mondiale
spreiding krijgt en nog minder dat buitenlandse atleten met de
kampioensprijzen gaan strijken.
Op alle onderwijsinstellingen, van kleuterschool tot universiteit,
wordt 10% van de lesuren besteed aan gymnastiek, sport, training,
verzorging en versterking van de fysieke mens. Aan het begin van de
arbeid, vroeg in de morgen, komen op alle fabrieken, kantoren,
universiteiten, de mens en op het sportveld bijeen, om onder leiding
van speciaal aangetrokken sportleiders eerst intensief te trainen, de
directeur naast de arbeider, de professor naast de student, nemen er
deel aan, het is verplicht, op het sportveld bestaat geen rang of stand.
Deze oefeningen worden enkele malen per dag herhaald. Men wil een
fit en krachtig volk, een gehard volk, dat gewend is aan discipline, aan
nauwkeurigheid ook ten opzichte van lichamelijke gezondheid. Alle
74

gebieden van de maatschappij profiteren daarvan. In onze dagen
wordt de kracht van naties getest. Naties, koninkrijken, volkeren
zonder kracht worden onder de voet gelopen, koninkrijken op papier
verdwijnen, koninkrijken in theorie vergaan, koninkrijken in
woorden zijn niets waard. De waarde van koninkrijken ligt in hun
kracht, gezag, macht, autoriteit. Het Koninkrijk van Jezus is is niet
statisch, theoretisch, van papier, van wetten en inzettingen, maar het
manifesteert zich in kracht, dynamiek, "Want het Koninkrijk Gods
bestaat niet in woorden, maar in kracht" (I Cor. 4 : 20).
Het is te groot om in onze kleine, gedevalueerde mensenwoordjes te
worden gevangen, het bevestigt zichzelf in kracht. Satan, "der
Verneiner", heeft er in 2000 jaar Christendom een zaak van woordjes
van gemaakt, stichtelijke, moraliserende, maar vooral kleine,
ongevaarlijke woordjes, zwakke uitingen van een zwakke kerk. Maar
het heeft allerminst met de triomfantelijke opmars van het Koninkrijk
Gods te maken, het is gedevalueerd, gedegradeerd tot een religieuze
ethiek. Religie is synthetisch, maar Evangelie is dynamisch realisme
Gods. Dit wordt ook van de Kerk van Christus verwacht. De belofte
die in het boek Daniel wordt gegeven is ... "Het volk dat zijn God
kent, zal sterk zijn en daden doen" (Daniel 11 : 32).
Een levende Kerk is een handelende Kerk, de Handelingen der
apostelen is het realistische begin van de Kerk, vol van daadkracht,
scheppende, constructieve, helende kracht. Als in geen ander land
werkt Japan aan zijn nationale kracht. Het heeft daarmee al grote
resultaten bereikt. Het is niet mogelijk, volgens een naoorlogs verdrag
met Amerika, een eigen leger op te bouwen, maar het
verdedigingsleger is zo krachtig geworden dat het eventueel ook als
aanvalskracht kan worden ingezet. Daarvoor wordt de gehele natie
getraind en fit gemaakt, zodat iedereen onmiddellijk inzetbaar is.
Zoals de uiterlijke mens moet ook de innerlijke mens zich oefenen,
want de oefening van ons lichaam helpt ook onze geest ontspannen,
bevrijdt de ziel van spanningen en verjongt het vlees, verfrist het
moreel. Atleten zijn succesvol als zij zich tot het uiterste inspannen en
de grenzen van hun mogelijkheden steeds verder verzetten. Zij
werken consciëntie aan hun conditie, zij bouwen voortdurend aan hun
snelheid en kracht.
75

Zij grijpen niet meteen naar de hoogste lauweren, maar oefenen
dagelijks zorgvuldig en systematisch naar een vastgesteld plan om het
kampioenschap te bereiken. Dag en nacht denken zij aan de
overwinning, de gouden medaille, de beker, de wereldtitel, dat is hun
alles waard, letterlijk. Hij is fanatiek, zijn ego reikt naar de hoogste
toppen, hij is een slaaf gemaakt van zijn eerzucht.
Bob Birdsong had de ambitie om als bodybuilder de kampioenstitel te
behalen. Toen de dag van zijn test voor de titel van Mr. Amerika
naderbij kwam, trainde hij intensiever. Hij at 6 maaltijden per dag en
gebruikte een zorgvuldig samengesteld menu van vitaminen en
proteïnen, alles wat zijn spierkracht vergroten kon. Toen hij eens met
zijn coach in een restaurant in Hollywood zat, kwamen twee dames
naar zijn tafel en spraken de mannen aan. Zij zagen de pillen op zijn
bord en de ene dame zei: "Bob, je moet alle pillen in een hebben!"
Bob die goed wist welke voedzame zaken hij nodig had en die ook
gebruikte, vroeg haar welke pil dat was, kreeg ten antwoord: "de gospil"
(een Engelse woordspeling voor "gospel", evangelie). Zij spraken
met hem over Jezus, maar hij was niet geïnteresseerd, zei hij. De dag
van de titel-test brak aan en hij won. Hij was nu de sterkste man van
Amerika, Mr. Amerika. Zijn ambitie ging verder, hij wilde ook Mr.
Univers worden. Hij zette weer een ambitieus trainingsschema op om
dat te bereiken. maar in zijn hart was door de Heilige Geest een
vreemde onrust geboren. Hij begreep dat hij uitzag naar de gos-pil,
naar vrede met God. Hij zag ineens de betrekkelijkheid van al zijn
ambities. Hij bemerkte dat dit soort leven toch niet dat was wat hij
verlangde.
Op een dag kwamen de beide dames weer op zijn pad, zij spraken met
hem over Jezus, het Antwoord op elks leven. Zij vroegen hem met
hen mee te gaan naar een samenkomst in de Angelus Temple, hij deed
het. Bij de uitnodiging voor bekering naar voren te komen, stond hij
op en liep naar het podium. De prediker Brant Baker bad het
zondaarsgebed en Bob bad met zijn hele hart mee. De 18e mei 1975
werd hij in water gedoopt. Toen hij uit het water kwam was het of er
een zware last van hem afviel, op die dag veranderde zijn hele leven.
Hij getuigde in zijn familie van Jezus Christus en zijn vriendin, haar
ouders en haar broer werden wedergeboren, haar andere broer werd
76

wonderbaar genezen. De le juni 1975 werd hij vervuld met de Heilige
Geest. Hij die zijn hele leven zocht naar kracht en grotere kracht,
ontving uit Gods handen de grootste kracht. Hij trainde door om Mr.
Univers te worden. Nu niet meer om eigen eerzucht te bevredigen,
maar om langs die weg toegang te krijgen tot de wereld der atleten,
waar weinigen God kennen.
In die wereld werd alle aandacht geconcentreerd op het vlees, niet op
de geest, noch minder de Geest Gods. Bob won de laatste test en werd
uitgeroepen tot Mr. Univers. Hij had nu in de wereld van fysieke
kracht het allerhoogste bereikt. Na zijn wereldtitel leerde hij dat
overgave aan de Heer belangrijker was dan iets anders. Evenals Jezus
na Zijn doop in de Jordaan naar de woestijn werd geleid, leidde God
hem ook in een woestijn, daar leerde hij wie hij was, wie Jezus was en
wie hij in Jezus was. Twee jaren leefde hij in Banning, Californië en
bestudeerde Gods Woord. In die tijd gaf de Heer hem een goede
vrouw, Laura.
Samen dienen zij de Heer nu in Albuquerque, Nieuw Mexico en daar
richtte Bob een bond van atleten op, de "Athletes for Christ". Hij
predikt nu overal en werkt vooral in deze vergeten groep van de
atleten. Zielen werden gered, gelovigen werden gedoopt en vervuld
met de Heilige Geest. Ofschoon Bob Birdsong professioneel
bodybuilder is en officieel Mr. Univers, is zijn instelling een geheel
andere dan Mr. Univers 1976, die alleen gericht was op fysieke
kracht, zonder geestelijke interesse. Paulus schrijft: "Want de oefening
van het lichaam is van weinig nut, doch de godsvrucht is nuttig tot
alles, daar zij een belofte inhoudt van leven, in heden en toekomst" (I
Tim. 4 : 8).
De Bijbel spreekt over spirituele fitness voor de innerlijke mens, maar
ook de uiterlijke mens moet dat zijn. Het is de wens van apostel
Paulus dat de totale mens gezond en energiek is; "Geliefden, ik bid,
dat het u in alles wel ga en gij gezond zijt, gelijk het uw ziel wel gaat"
(3 Joh. 1 : 2). De geestelijke en morele fitness van de innerlijke mens
is niet automatisch, er is streven naar volmaaktheid, er is groei, een
rijpingsproces, er is actie voor nodig, gedreven door de wil. "Maar gij,
geliefden, bewaart uzelf in de liefde Gods, DOOR UZELF OP TE
BOUWEN in uw allerheiligst geloof en door te bidden in den
Heiligen Geest" (Judas 20).
77

Het bidden in den Heiligen Geest, het bidden in nieuwe tongen, is
voor de geestelijke mens wat een heel voedselpakket plus alle pillen
en stamina is voor de vleselijke mens. Christus in ons is het geheim.
"Hun heeft God bekend willen maken, hoe rijk de heerlijkheid van dit
geheimenis is onder de heidenen: Christus onder u (de Engelse
vertaling zegt: Christ IN you!) de hoop der heerlijkheid" (Col. 1 : 27).
Mede door de bedieningen van het Woord (in Ef. 4 : 11-13), "om de
heiligen toe te rusten tot dienstbetoon, tot opbouw van het Lichaam
van Christus, TOTDAT wij allen de eenheid des geloofs en der volle
kennis van den Zoon Gods bereikt hebben, de mannelijke rijpheid, de
maat van den wasdom der volheid van Christus". De geopenbaarde
zoon, waar de schepping reikhalzend op wacht (Rom. 8 : 19), is een
zoon die schoonheid uitstraalt van fysieke en spirituele frisheid,
vitaliteit en kracht, de harmonieuze mens, in Christus.
Ziekte, vrees en zonde brengen disharmonie in het leven, maar de
mens in Christus, de "mens Gods" is geheel in harmonie met de
Eeuwige. Er is een lichaamscultuur en een geestes-cultuur, maar
geestes-cultuur kan aards-gericht zijn, horizontalisme, gerelateerd aan
wereld-geesten. Er is ook een cultuur des Geestes, wanneer de Geest
Gods een volledige controle is verleend over een leven. Japan bezit
officieel geen leger of strijdmacht op operationele sterkte, alleen is
toegestaan om een zelfverdedigingsmacht op te bouwen. Met zijn
bijna 120 miljoen inwoners behoort het tot de dichtst bevolkte landen
ter wereld. De vele eilanden bieden grote mogelijkheden voor elke
aanvaller.
De Sovjet Unie wordt door de Japanners steeds meer gezien als een
potentiele bedreiging en men vindt dat het tijd wordt zich daartegen te
wapenen, het handvest met Amerika over de verdediging, gesloten na
de tweede wereldoorlog, wat soepeler te interpreteren en een
massieve offensieve macht, vooral zeemacht, op te bouwen. Vooral
nu de Sovjets het oog laten vallen op de rijke oliegebieden in de
nabijheid, waarvan Japan met zijn geweldige industrie economisch
afhankelijk is, en ook nu de Sovjets hun enorme zeemacht in de Stille
Oceaan blijven uitbreiden. Waarbij nog komt dat zij weigeren om de
vier Koerillen eilanden die Japan toebehoren, te ontruimen, die zij na
de tweede wereldoorlog stilzwijgend hebben geannexeerd en
omgetoverd tot enorme militaire bases. Wij geloven dat de Heer ons
78

naar Kyushu gezonden heeft, er ligt een gebedslast op ons hart voor
dit eiland. Wij willen ons inzetten om velen aan te spreken met het
Evangelie van Jezus Christus, met betoon van kracht.
Wij zoeken voortdurend openingen om revival-campagnes te houden,
in vele plaatsen. Het gaat nu gelukkig langzaam lente worden, dan
zuHen de prachtige kersenbloesems overal bloeien en heel Japan tot
een bruidsboeket maken. Moge dit het Bruidsboeket zijn van de Bruid
van Christus, die uit de schaduwen van eeuwenlang heidendom in het
licht treedt. Welk een grote liefde leeft hier voor bloemen, planten,
bomen, voor tuinen en karpervijvers met de fraaiste variëteiten, voor
stenen, rotsen, voor bergen, enfin, voor de gehele natuur. Tussen al
deze kleuren wandelen bevallige Japanse vrouwen in hun kimono's
met onnavolgbare elegantie, als vlinders, bloemen. Als bloemen
konden lopen zouden zij dat stellig net zo doen als Japanse vrouwen
in hun kleurige kledij, die de indruk wekken alsof zij van een stengel
zijn geplukt en nog steeds een beetje onzeker zijn hoe ze zich moeten
voortbewegen.
Japan is het land van de Ikebana, de bloemschikkunst die tot grote
artisticiteit verheven is. Over de gehele wereld wordt tegenwoordig de
Ikebana toegepast tot vreugde van duizenden. Natuurlijk is Japan ook
het land van de Bonzai, de prachtige, decoratieve dwergboompjes in
ceramische potten. Deze boompjes die zorgvuldig gekweekt worden
zijn wonderen van tuinmanskunst.
Wij hebben kwekerijen bezocht en waren verbaasd over zoveel
geraffineerd meesterschap in het telen van deze Bonzai-boompjes.
Wij vroegen de kwekers wat voor planten dit waren en wat hun
teeltmethoden zijn. Zij vertelden ons dat deze dwergboompjes geen
speciale soorten waren, maar door intensieve en zorgvuldige
methoden uiteindelijke kweekproducten uit doodgewone
boomsoorten, maar systematisch belemmerd in hun groei.
De hoofdwortel werd bij de kleine plant niet toegelaten zich recht in
de diepte van de aarde te boren op zoek naar belangrijk voedsel en
water, maar al in het begin naar boven omgebogen, zodat de plant
slechts de magere oppervlakte-aarde tot voedsel kreeg waar geen
groeikracht in zit. Dus moedwillig gestremd in de groei door
ondervoeding. De fijne takjes werden listig gebogen en geleid tot
79

fraaie figuren en in potten geplant, zo ontstaat Bonzai, geschikt
gemaakt voor de enge huiskamer, de vensterbank. Zij zouden in
vrijheid tot woudreuzen hebben kunnen uitgroeien waar de vogels in
nestelen en de winden door waaien, grote schaduwrijke bomen. Maar
deze boompjes werden expres belemmerd in hun vrijheid tot groei en
degenereerden.
Bonzai is eigenlijk gedegenereerde groei. De mensen die geen grote
bomen in hun huis kunnen hebben, zijn nu gelukkig met deze
miniatuurboompjes, deze degeneree's. Het behoort tot de opvoeding
van vooral de jongedames van goeden huize, dat zij bekend zijn met
het elegante ritueel van de Chanoya, het stijlvol serveren en drinken
van thee, pardon, het "nippen" aan de thee, maar ook om bedreven te
zijn in Ikebana, de bloemsierkunst, evenals in Bonzai. Natuurlijk is dit
werk van specialisten, meesterkwekers, doch iedereen dient een
cursus in deze kunsten te hebben gevolgd, op school wordt er mee
begonnen. Niettegenstaande ik gefascineerd ben door deze kunstige
kweekprodukten, dacht ik, wat Bonzai betreft, aan dezelfde
methodiek van de duivel, die systematisch het geestelijke groeiproces
van de kinderen Gods tracht te belemmeren. Hij is het die de
samoerai's, de helden, de reuzen, zoals het Koninkrijk Gods dat wil en
bedoelt, systematisch klein houden wil. Misschien nog wel decoratief
maar niettemin tot tragische dwergen maakt.
Hij houdt niet van de manifestatie van de "geopenbaarde zonen Gods
waar de Schepping reikhalzend op wacht", maar is gebaat met in groei
belemmerde pygmeeën, in onvolgroeide, onvolkomenen, zwakken,
zieken, onwetenden, verminkten, geamputeerde. Hij buigt de
hoofdwortels die in God als de Bron des Levens geslagen behoorden
te zijn, om, en vertraagt de groei door minderwaardig voedsel aan te
bieden. Vele kinderen Gods blijven bij het begin staan en groeien niet
verder. Zij zijn jaren bekeerd, maar zij spreken nog de wankele,
onzekere, twijfel zware woorden uit hun baby-tijdperk. Zij behoorden
naar leeftijd al lang ceders van Libanon, eikenbomen der
gerechtigheid te heten, zonen, jongelingen, erfgenamen, vaders,
leidslieden, maar de duivel heeft kans gezien hun groei te stuiten, het
ware voedsel te onthouden en surrogaten aan te bieden. Onder de
suggestie van deze vijand der mensen wordt het ware voedsel niet
80

genoten, "Waarom weegt gij geld af, voor wat geen brood is en uw
vermogen voor wat niet verzadigen kan?" (Jes. 55 : 2).
Maar Efeze 4 : 13-15 spreekt over " . . . de mannelijke rijpheid, de
maat van de wasdom der volheid van Christus. Dan zijn wij niet meer
onmondig, op en neder, heen en weder geslingerd onder invloed van
allerlei wind van leer, door het valse spel der mensen, in hun
sluwheid, die tot dwaling verleidt, maar dan groeien wij, ons aan de
waarheid houdende, in liefde in elk opzicht naar Hem toe, die het
Hoofd is, Christus". Dat is het doel van de Christen, een
rijpingsproces tot volkomenheid, de "volkomen man", aan de Heer
gelijk. "Wij allen ... die de heerlijkheid des Heren weerspiegelen,
veranderen naar hetzelfde beeld van heerlijkheid tot heerlijkheid, door
de Here, die Geest is" (II Cor. 3 : 18).
Wij begonnen op het eiland Kyushu een gezegende serie campagnes,
in theaters, danszalen, worstelarena's, in een stadion, kerken en tenten.
Elke campagne duurde ongeveer een week; in Minamata, Yanagawa,
Okawa, Setaka, Kurumi en andere plaatsen, ook op de kleine
eilanden, zuidelijk van Japan. Wij bleven voortdurend 's morgens de
studenten van br. Leo Kaylor onderwijzen, opleiden, om ze straks in
diezelfde plaatsen achter te laten, om een nieuwe gemeente te
stichten. Deze enthousiaste jonge mannen en vrouwen (een van de
mannen was vroeger de karate-kampioen van Noord-Japan) reisden
overal met ons mee en hielpen bij de samenkomsten, zij hoorden elke
avond de Woordverkondiging, zagen hoe wij de zieken bedienden en
de boze geesten bestreden, dit was voor hun een ideale leerschool. In
deze reeks campagnes begeleidde en vertolkte mij br. Kaylor, die het
uitstekend deed. Hij werd door al deze zegen bijzonder gesterkt en
bemoedigd.
Overal waar wij enkele Christenen vonden, onderwezen wij hen het
"meerdere van de Heer", Gods extra, de vervulling met de Heilige
Geest en het gebruik der Gaven. Waar kleine gemeenschappen
ontstonden, leidden wij de mens en in het luisteren naar de Heer die
ons informeren en instrueren wil, onderwijzen, opbouwen en troosten,
middels de Gave van profetie. De aanbiddingsdiensten werden
ingevoerd en die hielpen de Christenen geestelijk groeien, het werden
krachtige, feestelijke samenkomsten. De wonderen die de Heer
81

werkte, werden overal rond verteld tot eer en glorie van Zijn N aam.
Er is vreugde en ijver voor de Heer, elke dag gingen de mensen nu uit
om te evangeliseren, overal was ritseling des Geestes, overal kwam
warmte en glans in deze kleine gemeenschappen.
Er was grote verwachting voor onze komst in Minamata. Het is een
dorp van vissers en boeren aan de Westkust van Kyushu. Minamata is
berucht om de Minamata-ziekte, een mode me ziekte voortgekomen
uit milieu-vervuiling. Een van de inwoonsters zei: "Tijdens mijn
zwangerschappen at ik altijd veel vis en mosselen. Ik had geen flauw
idee dat zich in het fabrieksafval dat in de Minamata-baai werd
geloosd door de dichtbij gelegen fabriek van Chisso, die
monochloretheen maakt, een enorme hoeveelheid schadelijke kwikverbindingen
bevonden, waardoor de vis en schaaldieren die wij allen
langs deze kust veel eten, werden vergiftigd. Vooral tijdens
zwangerschap, heet het in Manimata, moeten wij enorme
hoeveelheden verorberen, omdat het ons kracht en gezondheid geeft.
Als gevolg van de kwik-vergiftiging die ik opliep, kreeg ik een kind
dat geestelijk en lichamelijk abnormaal was, op haar 7e jaar kon het
slechts hulpeloos strompelen, zij was nauwelijks verstaanbaar en
geestelijk achterlijk. Omdat wij viseters zijn en die vis uit de baai
halen, lijden velen aan deze vreselijke ziekte. De verantwoordelijke
directie van de beruchte boosdoener, de fabriek van Chisso, werd
meermalen door de bevolking voor de rechter gebracht, maar op de
een of andere manier bleef de fabriek zijn afval lozen in de zee voor
het dorp. Zolang de regering elke verantwoordelijkheid afwijst omdat
zij de industriële vooruitgang boven het welzijn van enkelen stelt, zal
deze ziekte slachtoffers blijven maken. Er worden weinig middelen
gezocht om deze vervuiling tegen te gaan, die toch een product is van
de industrie. Op het ogenblik zijn er 226 lijders aan Minamata-Byo,
van wie er 22 al voor de geboorte werden besmet. Minamata-Byo
heeft al vele mensenlevens geëist en velen van de huidige zieken
strompelen, ondersteund door verwanten, worden gereden in
ziekenwagens of liggen permanent in bed en vegeteren. De meeste
patiënten zijn verlamd, velen zijn geestelijk onvolgroeid of volslagen
achterlijk, velen zijn blind. In het begin noemden de mensen uit deze
streek MinamataByo de "kattenziekte". Tussen 1953 en 1955, voordat
Minamata-Byo mensenlevens begon te eisen, stierven er honderden
82

katten in deze vissersdorpen. De bewoners vertelden dat hun katten
die natuurlijk werden gevoed met vis uit de baai, begonnen te kwijlen,
daarna te waggelen en neer te vallen, ze werden blind. Maar
plotseling, als gedreven door een geheimzinnige wet, stortten zij zich
in zee en verdronken, er waren tijden dat het strand bezaaid was met
een tapijt van dode vissen en katten.
Daarna begon een oude vrouw uit het dorp dezelfde fysieke
symptomen als de katten te krijgen. Toen er meerdere mens en
volgden, raakten de bewoners in paniek. De prefectuur Kumamoto,
waaronder Minamata behoort, heeft in totaal 411 inwoners
ingeschreven lijdende aan MinamataByo. Gelukkig zijn onder
internationaal toezicht enkele permanente revalidatiecentra ingericht
voor een volledige verzorging van de patiënten.
In het huis dat wij tijdelijk bewoonden in Minamata, gedurende onze
campagne, bevond zich ook een patiënt met MinamataByo en ons
werden hartverscheurende verhalen verteld wat deze ziekte uitrichtte
in deze streek. Wij bezochten ook de grote boosdoener, de Chissofabriek
en verwonderden ons over zoveel afstoting van vuil in de zee
en in de lucht, de schoorstenen braakten een vuile, donkergele rook
uit, die giftige stoffen bevatte.
Dit zijn de drie vreselijke ziekten in Japan; de gevolgen van de
radioactiviteit door de atoombom, die vele slachtoffers maakte; de
vele, vele duizenden leprozen en de Minamata-Byo. Het is
merkwaardig dat van deze drie ziekten de meeste slachtoffers op het
eiland Kyushu waren te vinden. Misschien was dat een der redenen
dat God ons naar dit eiland zond, omdat hier de nood het hoogst is.
Mijn gebed was voortdurend dit: O almachtige God, als wij het Blijde
Nieuws prediken van Jezus Christus, Uw offerte aan deze wereld, Uw
Goddelijk Antwoord van genade en erbarmen voor een verzondigde
en verziekte maatschappij, geef ons dan de mogelijkheid voor de
getroffenen van deze drie vreselijke ziekten tot zegen te mogen zijn
en er te genezen.
In het midden van het dorp werd een zaal in gereedheid gebracht voor
onze opwekkings- en genezingsdiensten, er werd door enkele
broeders en zusters veel zorg aan besteed. Wij waren voortdurend in
83

gebed voor deze campagne en vroegen de Heer hier Zijn almacht te
willen openbaren opdat dit volk Hem zal kennen in Zijn volle
heerlijkheid. De eerste samenkomst leek wel een klein soort Lourdes,
met 83 zoveel stretchers, veldbedden waar patiënten op lagen en
zoveel rolstoelen waar zij in zaten, ik zag velen met krukken, ze
waren allemaal neergezet rondom het podium.
Wat een nood! Ik vind het heerlijk zo te kunnen prediken, op dezelfde
wijze als in Jezus' dagen. Want ik heb een wonderbare boodschap
voor deze mensen, voor vervuilde zondaars in Osaka en voor arme
zieken in Minamata. Niet langer behoefde ik te prediken tot
Christenen die het allemaal al lang weten, in Europa en Amerika,
maar nu eens voor de verwondde stakkers aan de zelfkant van de
maatschappij, de zozeer beschadigden, de hopeloze, de
aangeschrevenen. Als de prediker zijn gehoor rondom zijn platform
overziet, denkt hij voortdurend hoe zijn Meester het deed en hier weer
zou doen, met bewogenheid; "Toen Hij de schare zag, werd Hij met
ontferming bewogen en genas hun zieken" (Matth. 14 : 14). "Jezus
werd met ontferming bewogen en raakte hun ogen aan en terstond
werden zij ziende en volgden Hem" (Matth. 20 : 34). "En toen de Here
haar zag, werd Hij met ontferming bewogen ... en zeide: Jongeling, Ik
zeg u, sta op" (Luk. 7 : 13-15).
Waarom zouden wij niet op dezelfde wijze handelen, "want gelijk Hij
is, zijn wij ook in de wereld" (I Joh. 4 : 17). Gelijk Hij is .. ! Ik bad dat
de Heer mij eenvoud en directheid geeft in mijn prediking. Dat de
Heer "oneindig meer wil doen dan ik bidden of beseffen kan, naar de
kracht die in mij werkt". Ik bad dat de Heer Zijn heerlijkheid in mij
laat zien, terwijl ik predik. Dat Hij mij vullen zal met Zijn medelijden
voor deze mensen. Dat "Hij in mij werken wil, het goede en
welgevallige, tot Zijn vreugde". Dat Hij mijn stem tot Zijn stem zal
maken, Zijn tussenpersoon voor deze mensen. Dat Hij mij meer dan
overwinnaar maakt in alle dingen, terwijl ik sta te prediken. Dat Hij
mij sterk maakt in de genade van Christus, terwijl ik predik. Dat Hij
mij "macht over alle macht van de vijand" wil geven, in elke dienst.
Dat Hij in mij zalleggen de stroom van Hem, die ons uit de duisternis
getrokken heeft tot Zijn wonderbaar licht. Dat mijn prediking zal
mogen zijn "in betoon van geest en van kracht". Dat Hij mij wil
vullen met liefde die "alle dingen gelooft". Dat Hij Zijn Woord op
84

mijn lippen, Zijn levende en levensreddende, geloof voortbrengende,
inspirerende stem zal zijn. Dat Zijn Woord op mijn lippen de zieken
genezen en de macht der demonen breken zal. Dat Zijn Woord niet
ledig tot Hem wederkeren zal.
Dat uit mijn binnenste "stromen van levend water" zullen vloeien.
Dat Hij mij zoveel mogelijk als Jezus maken wil. Dat Hij mij de
vreugde van nederdalende gedachten schenkt. Dat Zijn hemellicht op
mijn lippen zal zijn. Dat de Heer vanavond en alle avonden die komen
Zijn goedheid niet alleen, maar ook Zijn grootheid ten toon wil
stellen!
Waarom zullen wij niet doen wat de Meester deed? In steden en
dorpen en op het platteland? Op straat, omringd door de desperado's,
de allerarmsten, de geteisterden, verminkten, de mensen die de weg
naar huis zijn kwijtgeraakt? De Heer zei toch dezelfde werken te doen
die Hij deed? Het vervult mij met grote vreugde dat te doen wat de
Meester deed, dat is geen hoogmoed, geen "naast mijn schoenen
staan", maar simpele gehoorzaamheid. Dat geeft mij geloofsmoed om
hier in te grijpen en hier in te springen, hier de duivel zijn gezag te
ontzeggen, hier het leven in de mensen te helen in Zijn N aam, hier de
handen op te leggen, hier te tonen dat "het Koninkrijk Gods niet is in
woorden, maar in kracht" (I Cor. 4 : 20).
De samenkomsten waren heerlijk. De Heer werkte. De critici kregen
weer ongelijk zoals altijd. De theoretici dropen beschaamd af. Wij
zagen zieken genezen in de striemen van Jezus. God is een goede
God. Er waren zoveel zieken dat wij bijna niet predikten, alleen
woorden gebruikten om het geloof op te bouwen en besteedden alle
tijd aan de dienst der genezing. Overdag werden wij vele malen
afgehaald om elders, in Minamata en ook in andere dorpen in de
omgeving, zieken te bezoeken, die van onze diensten gehoord hadden,
het waren bijna allen Minamata-Byo patiënten. Wat een rijk en
gezegend werk is hier voor de Heer te doen, wat een ruimte voor het
Evangelie, maar ook, waar zijn de werkers van het Koninkrijk?
Wanneer de Heer der heerscharen, de Alwijze, ons naar Japan zendt,
dan wil Hij ook dat wij Zijn grootheid en heerlijkheid zullen tonen
aan de mensen. Dat betekent dan ook dat Hij wil dat wij oplossingen
85

engen voor de speciale nood van Japan. Hij vergist Zich niet. Hij
wil dat wij zullen herstellen en helen, niets minder dan dat. Hij wil
niet dat wij gratuïte woordjes ventileren, maar Zijn wonderbaar
Evangelie van vernieuwing voor de gehele mens openbaren, met
betoon van kracht. Ik wil graag bidden voor de slachtoffers van de
atoombom, want in de striemen van Jezus is daar een oplossing voor.
Buiten dit Bloed zijn geen oplossingen voor deze mens en. Voor de
ontelbare leprozen is het Bloed van Jezus krachtig genoeg om te
genezen. En voor de Minamata zieken zijn er eveneens "geen grenzen
aan Jezus' macht!" In deze eindtijd met de bedreiging van oprukkende
machten der duisternis, met zoveel fel offensief van de boze, met ook
de haast die hij toont, "Want de duivel is tot u nedergedaald in grote
grimmigheid, wetende, dat hij weinig tijd heeft" (Openb. 12 : 12),
dienen wij maximaal actief te zijn.
Waarom nemen wij zoveel tijd overal voor, wanneer de duivel weet
zo weinig tijd te hebben en daarom levensgevaarlijk te keer gaat? Wat
een tijd verspild in de Kerk en in de zending? De Heer wil niet dat wij
dralen nu, aarzelen, overwegen, uitstellen, op de lange baan schuiven,
er over blijven redeneren, naar elkaars meningen blijven luisteren, het
dialoog blijven zoeken, problemen blijven bekijken, omdraaien en
bespreken, eindeloos met psychologische benaderingen bezig zijn, al
maar door in verledens blijven rondgraaien; Hij wil dat wij
onmiddellijk, moedig, vreesloos, militant, agressief er op af gaan en
de machten aanzeggen dat het nu afgelopen is, dat Jezus is gekomen
om deze beschadigde mens en nieuw te maken, NU is het: de tijd van
bevrijding, niet morgen, niet misschien, want NU is het de tijd van
Jezus!
Laten wij de duivel geen minuut meer geven, alle tijd zal NU voor de
grote zaak van Jezus zijn! De Heer wil niet dat wij moeilijkheden
bespreken maar oplossen op korte termijn, niet langs natuurlijke,
vleselijke, psychologische wijze benaderen, maar wegnemen! Niet
eindeloos met dezelfde zieken bidden, maar hen gene zen! In de
machtige Naam van Jezus! De duivel is zo brutaal, waarom zullen wij
het ook niet zijn? Waarom maken wij het hem niet onmogelijk?
Waarom deze huivering voor een bediening van kracht, de duivel
uitdagend? Waartoe dan deze terughouding, deze vrees, deze
aarzeling, deze twijfel zware benadering? Waarvoor gevreesd
86

eigenlijk, de Heer is toch met ons? Hij beloofde toch met ons te zijn?
Als de zendeling vanuit zijn opdracht in Markus 16 opereert, dan mag
hij toch vertrouwen dat de Heer in en met en door hem handelt?
"Doch zij gingen heen en predikten overal, terwijl de HERE
MEDEWERKTE EN HET WOORD BEVESTIGDE DOOR DE
TEKENEN, DIE ER OP VOLGDEN" (vers 20).
Als wij op de Bijbelse beloften vertrouwen, kunnen wij ook op
Bijbelse resultaten rekenen. Wij zalven de zieken met olie naar
Jacobus 5 en leggen hen een voor een de handen op. Wij spreken het
lichaam aan, in de Naam van Jezus, de ziektemachten af te stoten.
Met de autoriteit die wij in Christus hebben, bevelen wij deze
ziektemachten de mensen te verlaten. Wij stellen geen vragen, wij
verzoeken niet, wij kermen niet tot God of Hij alstublieft iets wil
doen, dat Hij actief wil zijn waar wij slechts passief kunnen zijn,
neen, niets van dat alles, wij commanderen en sommeren met gezag
deze mensen te verlaten. Zij hebben al genoeg beschadigingen
aangebracht.
Wij brengen het Bloed van Jezus aan op alle verwondingen van ziel,
geest en lichaam. Wij mogen ons met volmacht bekleed weten, als de
zieken en bezetenen de handen worden opgelegd in Jezus Naam,
namens Jezus. De Heer verleent kracht aan onze bevelen, want wij
opereren in Zijn Naam en voor Zijn eer. En daarvoor wijkt de ziekte,
moet de ziekte wijken, kan de ziekte niet anders dan wijken.
In Kagoshima waren overal officiële proc1amaties aangebracht op de
aanplakzuilen. Er werd aan de bevolking geboden alle dodelijke
wapenen die de mensen in hun bezit hadden, te laten registreren bij de
politie. Er waren talrijke studentendemonstraties en politieke rellen op
straat in die dagen, vele straatgevechten, botsingen met de politie.
Deze politie wilde geen risico's nemen en gebood dat elk geweer, elke
revolver of elk pistool, elk samoerai-zwaard, dolkmes of ander
steekwapen zou worden geregistreerd. Er stond ook bij dat elke
karateka, karate-beoefenaar, zijn rechterhand en rechtervoet moest
laten registreren, omdat deze ook dodelijke wapenen zijn.
Karatevechters slaan met een klap van de naakte hand door een stapel
dikke planken heen, verbrijzelen een stapel dakpannen en slaan
87

ouwstenen doormidden, ja, de kampioenen doden met een slag van
hun rechterhand een volwassen stier. Het is niet moeilijk voor een
karateka met zijn rechter- of linkerhand, of met een hoge schop van
zijn voeten, een mens te doden. Zo heeft de gelovige Christen, die
vervuld is met de Heilige Geest, ook zulke "dodelijke handen" voor
de boze machten, die onmiddellijk wijken voor die handen en het
gebied dat zij bezetten, verlaten. De "dodende" werking zit niet in die
handen, maar in geloof en in de Naam van Jezus, Die alle macht heeft
in hemel en op aarde, over de domeinen van de geest en de stof. Hij
zei: "Als tekenen zullen deze dingen de gelovigen volgen: in Mijn
Naam ... zullen zij op zieken de handen leggen en zij zullen genezen"
(Mark. 16 : 17, 18). Daar wordt niet aangehaakt aan mysterieuze
krachtbronnen in deze handen der mensen, maar aangehaakt aan de
machtige bron van Jezus! (Zie ook het boek "India", no. 2 pag. 9).
Wij waren in Owaka, waar velen werden bekeerd en genezen. In de
lijst van getuigenissen vermelden wij de genezing van een leider van
de fanatieke organisatie de Sokagakkai die in Japan miljoenen in zijn
greep heeft en de politiek met zijn Komeito beïnvloed, met vele zetels
in het parlement. Deze man was ernstig ziek, verlamd en doof.
De Heer raakte hem krachtig aan, hij genas, bekeerde zich tot Christus
en getuigde van zijn Heer. Het bestuur van de Sokagakkai hoorde
hiervan, nodigde hem uit van zijn nieuwe ervaringen te getuigen en
stuurde hem met hoon overladen weg, er was geen plaats voor een
Christen in deze functie van voorzitter. De man ging overal getuigen
en een groot gedeelte van zijn familie bekeerde zich tot het
Christendom. In het zuiden van het eiland Kyushu werden wij
uitgenodigd om de oude zendelinge Feme Borgman te bezoeken, die
in Kagoshima woont. Zij vroeg gebed en handoplegging. Zij bereidde
ons een heerlijke Japanse maaltijd en wij bleven op verzoek een dag
bij haar, wij baden met haar, zalfden haar met olie en zegenden haar.
Zij was zo gelukkig met dit bezoek van andere zendelingen en
nodigde ons uit ook in haar stad Kagoshima een serie samenkomsten
te houden.
Wij konden dit op dat ogenblik niet inpassen in onze agenda, maar
hielden een enkele samenkomst met hoofdzakelijk vrienden en
kennissen van haar, wij vierden ook het Avondmaal. Zij besloot ons te
88

zullen bezoeken als wij op het eiland Yakushima arbeiden. Wij
bezochten dit kleine zuidelijke eiland Yakushima na de campagnes op
Kyushu, met br. Leo Kaylor en een team jonge Japanse medewerkers.
Een evangelisatietent werd opgezet in Miyanaouna, aan de oostkust
en daar predikten wij dagelijks het Evangelie aan een groeiend
publiek. De Heer redde vele zielen en genas zieken, verschillende
gelovigen werden vervuld met de Heilige Geest. Ook weer gaven wij
aan de medewerkers en enkele gelovigen van het eiland Bijbelstudie
en 's avonds hielden wij onze tent-samenkomsten. Na een week zetten
wij de tent zuidelijker aan de kust op, in Onoaida, waar vooral veel
scholieren tot Christus kwamen. Na een week verhuisden wij naar het
plaatsje Ambo, dat was de derde campagne en daar brak Gods Geest
machtig door en werden dagelijks honderden zielen gered, meest
jonge mens en die met grote aandacht toeluisterden en Koning Jezus
in hun hart sloten. Wat een glorie vulde de tent! Elke middag hielden
de jonge medewerkers van ons team kinder- en jeugdsamenkomsten
en 's avonds spraken wij en ook hier bevestigde de Heer met
wonderen en tekenen. Halleluja!
Deze drie campagnes deden de bevolking van dit vergeten, slaperige
eiland opwaken, zij hoorden de getuigenissen van genezingen, zij
kenden deze mensen en zagen de veranderingen in de pasbekeerden
en nieuwsgierigheid deed deze Japanners meer en meer hun huizen
uitlopen om dit te zien en te horen. Zendeling Kaylor verhuisde zelfs
met zijn gezin van Omuta waar hij woonde naar Ambo op het eiland
Yakushima om dichter bij deze opwekking te zijn en beter er te
kunnen arbeiden, de jongeren verder te leiden en een grote Gemeente
te vormen, er waren zovelen die Jezus beter wilden kennen. Een
heerlijke bijzonderheid van al deze campagnes was op te merken hoe
de jonge medewerkers, onze teamleden, groeiden, in vuur kwamen te
staan. Hoor hen zangdiensten houden, hoor hen getuigen en prediken,
deze Mikio Yamata, Yoshiro Oota, Nabatake Shimoda, deze Kunido
Matsuo en Mineko Kitahara en anderen, hoor ze ijverig de dorpen
langs de zee doorgaan, al predikende.
Zij hadden door de reeks campagnes die wij met elkander hielden vele
nieuwe dingen geleerd, ook de zendeling en zijn vrouw getuigden
daarvan: een nieuwe aanpak, een persoonlijker getuigenis, een
89

directer doorstoten tot de kern van het Evangelie, een beter gebruik
van de Gaven des Geestes, een nauwgezetter luisteren naar
aanwijzingen van de Heer, een vreeslozer aanvallen en uitdrijven van
boze geesten, afstoten ook van sleurgewoonten en versteende
gebruiken in de kerkdiensten, een opgewekter presentatie.
Onmiddellijk gingen zij zelf deze methoden toepassen en zagen het
effect en ervoeren de zegen. Wij zijn erg blij met deze groep fijne,
krachtige broeders en zusters in Japan. Wij mochten op deze reis drie
dingen doen voor de Heer, ten eerste: zielen redden en zieken
genezen. ten tweede: jonge, aankomende predikers inleiden in een
krachtiger bediening, en ten derde: sommige moedeloze zendelingen
opbeuren en aangorden tot nieuw geloof in hun bediening.
Van onze gehele Japanse tournee van vier maanden, waren de
campagnes op het eiland Yakushima de meest gezegende, de
vruchtbaarste voor het Koninkrijk Gods. De zendeling en zijn vurig
team zijn nu in Yakushima aan het voortwerken, zij willen het gehele
eiland innemen voor Jezus en de andere eilanden infiltreren met de
Boodschap. Vlakbij Yakushima ligt het kleine eiland waar Japan zijn
raketten afschiet en atoomproeven houdt, aan het parlement zal
worden gevraagd om toestemming het te bezoeken, zodat de
geleerden en ingenieurs kennis kunnen maken met de atoomkracht
Gods.
"Want met reikhalzend verlangen (intens, smachtend, tot het uiterste
opgescherpt) wacht (ziet uit) de Schepping (de gevallen,
onvruchtbare, verscheurde, verziekte, verzondigde), op het openbaar
worden van de zonen Gods" (Rom. 8 : 19).
De Schepping is passief, het geschapene wacht met ingehouden adem,
op de eindelijke openbaarwording van de zonen Gods. De zonen Gods
zijn geroepen om actief te zijn en acht te slaan, antwoord te worden
op dit wachten. Alles en iedereen wacht op deze openbaarwording,
het in het licht treden uit de anonimiteit, de bewustwording, het
triomfale optreden van de zonen Gods. Het mondiale politieke leven,
heel de economie, het moreel der volkeren, het monetaire handelen,
alle sociale bestanden, wachten op het opmarcheren van de nieuwe
mens met zijn nieuwe natuur, uit God geboren, de mondigen die het
90

mond-recht, het recht van spreken hebben gekregen, die het hoogste
woord hebben omdat zij spreken het Woord dat Christus spreekt.
De zonen Gods zijn onweerstaanbare, unieke mensen die
gemagnetiseerd zijn met Goddelijk magnetisme, die het geloof een
nieuwe dimensie gaven en wonderen, tekenen doen voor hun Heer.
Zij hebben woordrechten, erfrechten, troonrechten, zoonschaps
rechten gekregen, het recht met de Vader en de Zoon mee te werken
aan de herovering van de 90 gevallen mensheid, uit de handen van de
vorst der duisternis. De Kerk is in de eerste plaats apostolisch. Als het
Woord Gods werkelijk in wereld-dimensie functioneert, zullen de
problemen van wereld-dimensie ook worden opgelost. Daarvan ben ik
zeker.
Niets is zo belangrijk, zo noodzakelijk, als de prediking van het
Evangelie, de uitzaai van Gods Woord. De Kerk van Christus is niet
naar binnen gekeerd, introvert, maar naar buiten uitstromend met
geweld. Uitstromen doet toestromen, uitdelen doet ontvangen. Menszijn
betekent onder het oordeel zijn, verloren schepsel,
onaanvaardbaar voor God, afgewezen, afgeschreven, ten dode
gedoemd. De primaire taak van de Kerk van Christus, van de zending,
is te zorgen dat de heiden, de van God vervreemde mens, niet zonder
Christus leeft en sterft. Al het andere komt daarna! Waarom wordt
overal aan de verkeerde kant begonnen?
Christendom is Christus, Christocentrisch. Redding van de ziel.
Verlossing van gewetensnood. Heling van de gehele mens; van ziel,
geest en lichaam. Christus neutraliseert het communisme. Christus
lost het op. Hij geeft iets beters dan communisme en atheïsme. De
wereld moet geoogst worden. Als Gods knechten het niet doen, zullen
andere machten dat doen! De Schepping wacht op de Kerk van
Christus, de levend-gemaakte Kerk van Christus, op Christus Zelf in
Zijn volle heerlijkheid, de ontmantelde Christus, ontdaan en los
gewikkeld uit alle mythevorming, alle verpakking, alle organisatie,
formalisme, traditionalisme, alle systemen en instituten, alle kerkisme
en sektarisme, labels en etiketten, zij ziet met reikhalzend verlangen
uit naar de levende, opgestane en verheerlijkte Christus.
Wanneer men Jezus zoekt en iets anders naast Hem, vindt men Hem
niet, als men Jezus alleen zoekt, vindt men alle dingen in Hem! Het
91

visioen van Paulus (Hand. 16 : 4-10) staat nog altijd op het netvlies
van onze geestelijke ogen geschilderd. De Macedonier, wenkend aan
de horizon. "Kom over en help ons". Met alles wat wij hebben aan
cultuur en macht en verworvenheden, roepen wij om hulp voor onze
ziel, voor ons geweten, voor onze zonden, voor onze angst voor de
dood! Help! Geen ontwikkelingshulp in de eerste plaats, maar kom in
91 de eerste plaats met de Persoon van Jezus! De Macedonier, de
heiden, roept. "Ik kan niet alleen, in mijn heidendom vind ik geen
afdoende antwoorden die ik smartelijk zoek, wezenlijke hulp moet
van u komen, Kerk van Christus, van u zendeling! Omdat u meer hebt
dan ik ooit bijeen kan schrapen, omdat u meer waarachtige waarden te
geven weet, omdat u rijk zijt in uw Heer, terwijl ik arm, ledig en naakt
aan de markt sta. U hebt meer, u bent meer, u weet meer, in u woont
Christus, in u woont Gods Geest, u weet de weg tot levensbehoud, u
hebt de sleutel tot de kennis om te overleven!
Ik roep vanuit mijn heidendom tot u, Christen!
Ik roep vanuit mijn onvrede om vrede!
Ik roep vanuit mijn onrust naar rust!
Ik roep vanuit mijn onverzadigd-zijn naar verzadiging!
Ik roep vanuit mijn bezit loosheid naar eeuwig bezit!
Ik roep vanuit mijn verworpenheid om Jezus! Help mij!
Kom en help mij! Kom over om te helpen! Ik kom niet tot u, maar ik
wacht dat u komt en Jezus brengt! Houdt uw mooie woorden maar
thuis, ik weet misschien mooiere woorden in mijn filosofieën. Houdt
geen preken, breng geen stichtelijkheid, moraal, uw ceremonieën,
liturgieën, ik heb Jezus nodig en Dien gekruisigd, Hem alleen!
Waarom keert de Macedonier zich tot ons, wat bezielt hem om zich af
te wenden van zijn achtergronden en keert hij zich met zijn
levensvraag tot ons? Omdat hij iemand nodig heeft die hem bij de
hand neemt en tot Christus leidt, omdat hij iemand zoekt die hem de
Naam van Jezus op de lippen legt.
De Bijbel zegt: "Zoek EERST het Koninkrijk en Zijn gerechtigheid en
dit alles (alle andere dingen, ontwikkelingshulp, sociale bewogenheid)
zal u BOVENDIEN geschonken worden" zegt Jezus (Matth. 6 : 33).
Er zijn dingen die in Gods ogen voorgaan, die EERST moeten worden
gedaan. EERST het Evangelie. EERST Gods Koninkrijk. EERST de
92

zaken van het hart, van de eeuwigheid in orde maken. EERST de
zonden aangesproken en gereinigd. EERST het oordeel zoeken te
ontlopen. EERST het Woord Gods gebracht. EERST gewezen op de
belofte van de Heer der Kerk, die zegt: " ZIE, IK MAAK ALLE
DINGEN NIEUW!" EERST gehoorzaamd aan Zijn opdracht: "In
Mijn Naam zullen zij boze geesten uitdrijven, in nieuwe tongen
zullen zij spreken ... , zieken zullen zij in Mijn Naam de handen
opleggen en zij zullen genezen worden" (Mark. 16 : 17, 18).
Wij dienen ernst te maken met onze door de Heer gegeven
opdrachten. Wij zullen niet door ongeloof of gemakzucht ons daarvan
afmaken. Wij moeten eens verantwoording afleggen van onze daden,
de dingen die wij deden en de dingen die wij nalieten te doen.
Daarom roepen wij op om ernst te maken met de woorden van de
Heer des oogstes, om uit te gaan in de wereld en de volle raad Gods te
brengen aan de volkeren. Niemand kan zich hier buitensluiten,
niemand kan dit afwijzen, niemand kan er zich van afmaken. Werp u
met geloof en vreugde in het laatste grote werk van de Gemeente van
Christus: het Evangelie te prediken aan alle volkeren, alle naties, alle
talen, alle rassen, tot het uiterste der aarde.
Zending heeft prioriteit boven al het andere. De Heer zegene u!
93

E N K E L E G E T U I G E N I S S E N
MRS. RIME FUJIWARA te TENRYU: "De zendelingen br. en zr.
Hoekendijk mocht ik in mijn huis opnemen en verzorgen gedurende
hun campagne in Tenryu. de Heer zegende mijn huis. Mijn man
Tsunetaka Fujiwara kwam tot bekering uit het Shintoïsme en God
genas hem, hij is een totaal veranderde man. Ik had een maagziekte al
28 jaar, ook een zwak hart, niets baatte, maar de Heer genas mij
volkomen, na handoplegging van mijn gasten. Ik werd vervuld met de
Heilige Geest en mag nu in nieuwe tongen mijn Heer prijzen, ook
profeteer ik en bid met zieken. Mijn dochter die ons bezocht werd ook
vervuld met de Heilige Geest, haar beide zieke kinderen genazen.
Ook onze zaken namen een goede keer. Wij zijn allen vernieuwd en
gelukkig. Prijs de Naam van Jezus!"
MRS. WAKANAMI te TOKIO: "Ik leed aan vier ziektes waaronder
een hartvergroting en diabetes. De enige keren dat ik uit bed kwam,
was wanneer ik naar de dokter ging. Ik hoorde van de samenkomsten
en besloot er heen te gaan, in de stad Hino. Ik hoopte dat de Heer mij
daar genezen zou. De derde avond kwam ik naar voren voor gebed.
Br. Hoekendijk legde mij de handen op voor genezing. De volgende
94

morgen stond ik op uit bed om mijn normale werk in huis te doen,
want ik was geheel genezen van mijn kwalen. Ik heb van die dag af
geen enkele klacht meer. Het spreekt vanzelf dat ik alle verdere
samenkomsten in Hino ben blijven bezoeken, de heerlijkheid Gods
was daar".
MISS GLADYS SHAW te TOKIO: "Ik had reeds 30 jaar een zweer
aan mijn enkel, die altijd etterde en bloedde. Onzegbaar pijn heb ik
geleden. In januari bezocht ik de dokter die mijn Het opnemen in het
hospitaal en een operatie adviseerde. De 28e februari ontmoette ik br.
Hoekendijk, hij bad voor mij en sinds die dag is mijn voet totaal gene
zen, de pijnen zijn weg, de wonden zijn gesloten, alles is normaal.
God alle eer! Ik ben zo dankbaar voor deze bediening die mij zoveel
zegen bracht".
REV. KEIKO TANABE te
HAKONEGASAKI: "Ik ben
de pastor van de
Pinkstergemeente in
Hakonegasaki. Ik had een
gebroken neus, die scheef
groeide en veel pijn deed,
ook bloedde de neus
dikwijls. Ik ging daarmee
naar de dokter en het
onderzoeken, een operatie
was noodzakelijk. Ik ging met een autobus vol gemeenteleden naar de
samenkomsten in Hino waar de Hoekendijks predikten. Ik Het met
mij bidden en toen de broeder mijn neus aanraakte, voelde ik het
neusbeen met een krak op zijn plaats schieten. Ik heb nooit begrepen
wat daar gebeurde, maar ik hoorde een lichte krak en dankte de Heer.
De toe stand is nu hersteld, de pijnen verdwenen, het bloeden hield
op, ook die lelijke dikte aan mijn neuswortel is weg. Prijs de Heer!"
MRS. FUKI FURUYA te HINO: "Vijftienjaar geleden werd ik een
Christin uit het Shintoïsme. Maar ik verloor mijn geloof, omdat ik
alleen stond in een vijandige omgeving. Ik raakte in de duisternis. Ik
95

kreeg een ziekte aan mijn rechteroog, ik kon er bijna niet meer door
zien. Ik kwam de tweede avond naar de campagne in Hino en kwam
naar voren om voor dat oog te laten bidden. Ik was direct totaal gene
zen en kan alles weer helder zien. Het was alles zo ontroerend wat ik
meemaakte. Onmiddellijk gaf ik mijn hart aan Jezus, die ik niet meer
zal verlaten. Hij toonde mij Zijn liefde weer zo duidelijk. Dank U,
Heer!
DR. YAMAURA uit TOKIO zond een speciaal vliegtuig naar
Saphoro op het eiland Hokkaido, om zijn schoonmoeder, die al zo
lang ziek lag en waarvoor hij medisch niets meer kon doen, te halen.
Zij kwam naar de samenkomst en daar genas zij instantelijk. Op 12
maart 1972 ontving ik een brief van Dr. Yamaura waarin hij schreef:
"Thank you that you remember my wife's mother. She is completely
healed by the Lord trough your prayer. Since that time she dedicated
herself to the Lord and her house was all saved. Her husband was an
enthusiastic Buddhist before that time. And all members were
baptised in the Holy Spirit. Prais the Lord! Thank you again!" (Was
getekend) Katsumi Yamaura.
Deze blinde vrouw kwam in de samenkomst van Hino en na gebed kon zij weer
perfect zien. Zij straalt van vreugde!
96

MR. TOSHIHIKO SHINA WAGA te HINO: "Ik ben doofstom
geboren en wilde niets van het Evangelie weten. Hoe kon ik geloven
in een God van liefde? Mijn ouders zeiden mij altijd dat wanneer ik
mijn hart aan Jezus zou geven, Hij mij ook genezen zou. De derde
avond van de campagne in Hino zeurden mijn ouders maar om met
hen mee te gaan naar de samenkomst. Mijn ouders wisten dat ik niets
kon horen, maar beduidden mij rustig op mijn stoel te blijven zitten.
Maar het duurde allemaal zo lang en het was zo warm, ik hield het
niet meer uit en liep de zaal uit, de trappen af naar buiten. Maar de
prediker liep mij achterna en bad met mij, beneden in het portaal.
Onmiddellijk waren mijn oren open en stroomde als rivieren vol
bruisend water het geluid naar binnen, ik schrok ervan. Ik was ook in
staat het geluid van zijn mond te horen en begon met mijn mond de
klanken na te spreken. Ik ga nu spraakles nemen. Ik ben vreselijk
gelukkig dat God mij genezen heeft en ik als andere jongens zal
kunnen studeren".
MRS. TOSHIE HIRATA te HINO:
"Ik ben een huismoeder van 45 jaar.
Er was iets fout aan mijn arm, ik was
niet in staat die op te heffen zonder
vreselijke pijn. Het was ondragelijk
de pijn om mijn arm achter mijn rug
te brengen. Ik leed hieraan ruim drie
maanden. Toen er de eerste avond
van de campagne in Hino voor mij
gebeden werd, herkreeg ik
onmiddellijk het volle gebruik van
mijn arm en kon ik hem achter mijn
rug ombuigen zonder pijn. Ik was zo
blij dat ik de evangelisten na de samenkomst in mijn auto naar huis
heb gereden om te tonen dat mijn arm genezen was".
MR. TETSUO IWASAKI te HINO: "Ik ben een jonge man en
scholier van de middelbare school. Ik had de laatste 6 maanden
moeilijkheden met mijn rechterarm en was niet in staat om deze arm
om mijn hoofd te buigen zonder pijn. Op de eerste avond van de
97

campagne in Hino werd ik genezen en was in staat om mijn arm
normaal te bewegen.
De volgende dag getuigde ik hiervan op
het podium van de evangelisten en
zwaaide met een stok in het rond om het
te bewijzen. Dank U, Jezus!"
MRS. MIYOSHI TAKEMITSU te MINAMATA: "Reeds meer dan
tien jaar leed ik aan een maagziekte en had heel veel pijn. Nu ben ik
genezen. In de campagne in Minamata, die voor mij onvergetelijk is,
genas ik in de striemen van Jezus. Ik heb geen pijnen me er en kan
alles weer eten. Halleluja!"
Deze vrouw was blind en niet in
staat iets te zien. Na ons gebed
kwam er licht in haar ogen en op
mijn vraag mijn neus aan te raken,
deed zij dat feilloos. De Heer is de
Heelmeester!
MRS. SAKIO OGAWA te OMUTA: "AI tien
jaar had ik pijnen in mijn benen als ik ze
bewoog, het lopen was een pijniging. Ook had
ik in mijn onderbuik een hard gezwel zo groot
als de vuist van een man. Ik was angstig voor
een operatie. Toen ik hoorde van de crusade in
het theater in Omuta, ben ik er heen gegaan. Ik
98

geloofde voor mijn eigen genezing toen ik anderen zag genezen en
kwam toen naar voren. Br. H. bad voor mij en onmiddellijk verdween
dat harde gezwel in mijn buik en mijn benen kan ik gemakkelijk
buigen en gebruiken zonder pijn. Ik ben zo dankbaar aan de Heer
Jezus!"
MRS. TAEKO FUKUYAMA te MINAMATA: "Mijn rechteroor was
zo goed als doof, daarom gebruikte ik een gehoorapparaat, het laatste
jaar ging dat ook niet
me er. Maar nadat
Evangelist Hoekendijk
voor mij had gebeden
in Jezus Naam,
herkreeg ik plotseling
mijn gehoor en kan
alles weer normaal en
scherp horen. O, wat
ben ik God dankbaar,
geprezen zij Zijn
Naam!"
MR. MASAYOSHI NAKAMURA te MINAMATA: "Sedert 6
maanden was ik bijna geheel verlamd door hoge bloeddruk, ik lag
veel in bed en kon mijn werk niet me er doen. Toen ik van de crusade
hoorde, liet ik mij door een taxi daarheen brengen. Nadat er voor mij
gebeden werd genas ik onmiddellijk van hoge bloeddruk, dat werd
normaal. Dezelfde avond ben ik naar huis gelopen, 10 km de bergen
in, zonder enige last van verlammingsverschijnselen. Ik heb onderweg
lopen zingen. ik heb dat niet kunnen doen daarvoor. Mijn vrouw was
erg verbaasd mij zo te zien en besloot ook naar de crusade te gaan".
MRS. MIO NAKAMURA te MINAMATA: "Ik ben de vrouw van
Masayoshi. Mijn man kwam van de samenkomst thuis, geheel gene
zen van verlamming en hoge bloeddruk. Hij was erg blij en vroeg mij
de volgende dag met hem terug te gaan naar de crusade. Ik lijd al
jaren aan astma. Juist in die dagen was mijn ziekte hevig en maakte
99

het mij onmogelijk te ademen. Met grote moeite ging ik naar de
samenkomst en kon niet op een stoel zitten, zat tussen de stoelen in
gebogen op de grand met mijn hoofd tussen de knieën, de enige
houding om nog iets lucht binnen te krijgen. De hele zaal kon het
piepen en schuren van mijn borst horen, het hinderde erg. Ik kon niets
van de prediking horen door mijn toestand. De prediker onderbrak
;zijn prediking en trad op mij toe en legde mij de handen op voor
genezing, in Jezus Naam. Ik stond de volgende morgen op, geheel
genezen, ik was als vernieuwd, alles was zo heerlijk, ik adem normaal
en heb geen benauwdheid me er. Wij gingen die avond weer terug
naar de samenkomst en mijn man en ik gaven ons leven aan Jezus, wij
willen Hem nu geheel dienen, die aan mijn man en mij zulk een
wonder heeft gedaan. Ik getuig aan iedereen dat Jezus leeft".
In de campagnes werden vele doyen genezen.
Wij staken biddend de vingers in de oren,
zoals de Meester deed, "En Hij stak Zijn vingers in de oren ... en
zeide: Wordt geopend! En zijn oren werden geopend ... " (Mark. 7 :
33, 34).
MRS. EIKO YAMAMOTO te OMUTA: "Mijn ogen zijn zeer slecht,
ik zie alles bewolkt, mistig, onduidelijk, dat is nu al ruim 10 jaar. De
dokter zegt dat ik geheel blind zal worden en ik heb mijn leven er op
ingesteld dat ik eens blind zal zijn. Ik hoorde van de campagne van
broeder Hoekendijk en ging er heen, met een gelovig gebed in mijn
hart dat de Heer mij genezen zal. Hij bad met mij, legde mij de
handen op en onmiddellijk trad er een groot verschil in, mijn blik
werd weer wijd en ik zie de dingen ver, scherp en duidelijk, het is
wonderlijk. De volgende dag waren mijn ogen geheel genezen,
normaal. Geprezen zij de Naam van Jezus Christus!"
100

MISS SATOMI KOBA (11 jaar) te
OMUTA: "Ik ben van kindsbeen
linkshandig. Ik eet en schrijf
linkshandig. Maar ik wil zo graag
rechtshandig zijn, want ik word er
op school mee geplaagd, ik ben de
enigste van de klas die zo is.
Evangelist Hoekendijk zei: Je mag
alles vragen aan God, hoor! De
mensen in de zaal begonnen
allemaal te lachen toen ik het hem
vroeg, maar hij wilde voor mij
bidden als ik er geloof voor had. Ik
probeerde daarna met mijn
rechterhand te schrijven en bemerkte dat ik gemakkelijk mijn
rechterhand kon gebruiken. Van die dag af gebruik ik alleen mijn
rechterhand en op school lachen zij mij niet meer uit".
MRS. SHIZOU
HIDAKA te
ONOAIDA: "Ik was al
enkele jaren een kind
van God, ik was echter
ziek, had vele klachten.
Allereerst was ik
diabetespatiënt,
bovendien had ik artritis
en leed daardoor pijnen
in mijn rug en zijde. Ik
was krom gegroeid en liep met een stok. Telkens bevingen mij
duizelingen, zodat ik nooit ver van huis kon, er kon mij van alles
overkomen, langs de rivieren en ravijnen hier. Toen de campagne hier
kwam, ging ik er heen en de eerste avond liet ik voor mij bidden. De
pijnen verdwenen direct, ik kon mijn geheel verkromde rug al direct
veel beter recht houden, ik nam mijn stok op mijn rug en kon
normaallopen. Prijs de Heer! Ook voelde ik dat de suikerziekte weg
101

was, maar wilde dit door de dokter vastgesteld zien. Hij ondervroeg
en onderzocht mij en zei dat ik geen medicijnen meer behoefde te
gebruiken, hij kon niets meer vinden dat duidde op diabetes. De Heer
is zo goed voor mij. De laatste dag van de campagne werd ik vervuld
met de Heilige Geest.
MISS HIROKO
YAMAUCHI te
MIYANAOURA: "Ik
bezocht de crusade van de
Hollandse evangelisten en
toen er gesproken werd
over de wonderen die God
nog deed, lachte ik, ik
geloofde het niet. Toen
evangelist Hoekendijk met
een ernstige zieke zou
gaan bidden, vroeg hij eerst of er mens en waren die niet geloofden in
wonderen, zij moesten naar voren komen en naast hem gaan staan om
te zien wat Jezus zou doen. Ik spotte en ging demonstratief daar op
het podium staan. Ik zag voor mijn ogen een wonder gebeuren, ik kon
niets meer zeggen. De volgende zieke was mijn eigen zuster, ik wist
hoe ziek zij was en ook haar zag ik door Jezus genezen. Toen was ik
overtuigd, ik gaf mijn leven aan Jezus, nu ik gezien had dat Hij leeft.
Ik ontving twee dagen later de vervulling met de Heilige Geest en sta
nu in vuur en vlam voor de Heer. Ik verwondde mijn handen, maar
genas onmiddellijk en eenvoudig toen er met mij gebeden werd.
Halleluja!"
MISS IJUIN te OSAKA: "Ik ben onderwijzeres en was al de eerste
avond in uw samenkomst. Ik had een moeilijke kwaal voor een
onderwijzeres, namelijk ziekte in mijn keel, ik kon bijna niet praten
en mijn stem was te zwak. Ook mijn ogen waren zwak. Ik vreesde te
worden ontslagen, omdat ik niet goed functioneerde. Ik geloofde de
Heer voor genezing en de eerste avond reeds raakte de Reer mij aan
en genas ik. De volgende dag gaf ik les op school en's avonds een
102

getuigenis in de samenkomst met heldere, klare stem, die iedereen die
mij kende verbaasde. Prijs de Naam van Jezus!"
MR. TETSUO KURIHARA te OMUTA: "Al langen tijd tobde ik met
mij oor, het deed pijn en ik kon niet goed meer horen. Ook had ik
maagpijnen. Ik kwam in de samenkomst naar voren en stond in de
healing-line. Nadat er voor mij was gebeden opende zich mijn oor en
de pijn verdween, ik was volkomen gene zen, ook mijn maagpijnen
waren verdwenen, het gebeurde direct. Ik beleed een andere
godsdienst, het Shintoïsme, maar nu zie ik verschil en volg ik Jezus,
wat een wonderbare Heer is Hij!"
MR. MIKO MATSUMOTO te MINAMATA: "Vijf jaar geleden
verlamde ik helemaal door een beroerte en werd ik bedlegerig. Ik kon
mijn handen en benen niet meer bewegen, ook mijn mond niet. Later
bekeerde ik mij tot Jezus Christus, op het getuigenis van mijn dochter.
Toen br. Hoekendijk naar Minamata kwam, nodigde ik hem uit mij te
bezoeken omdat ik niet in staat was zijn campagne te bezoeken. Na
zijn gebed kon ik onmiddellijk weer mijn handen en benen bewegen,
niemand kan begrijpen hoe gelukkig ik was. Ik wilde zo graag de
laatste dag van de campagne bezoeken, ik werd er in een kleine auto
heengebracht. Dit was de eerste keer in vijf jaar dat ik mijn huis
verliet en de prachtige blauwe lucht kon zien. Die avond heb ik
ademloos geluisterd naar de prediking, ik was niet eerder in staat
geweest een prediking te horen. Ik voel mij steeds sterker worden, kan
103

al vele gebaren maken, ik loop door mijn huis en kom tot volledige
gezondheid. Halleluja!"
Deze oude man, behorend
bij de Sokagakkai, waarvan
hij een leider was, werd
door een paar vrienden naar
de samenkomst in Okawa
gebracht. Hij was do of en
helemaal verlamd, in korten
tijd. Hij werd op een paar
tafels gelegd in de zaal waar
wij predikten. Wij brachten
het Evangelie van
verlossing, maar hij hoorde
het niet. Wij legden hem
eerst de handen op voor
genezing van zijn doofheid en de goedheid van de Heer opende
onmiddellijk de oren. Zeer geïnteresseerd volgde hij de verdere
boodschap. Daarna legden wij hem de handen op voor een totale
genezing en de man genas voor aller ogen, hij stond op en begon in de
zaal rond te lopen, terwijl de menigte de Heer loofde en prees, hij
ging zelfs meedansen met het ritme van het klappen der handen.
Thuisgekomen heeft hij zijn afgoden, huisgoden en alle ordetekenen
verbrand, omdat hij voortaan Jezus volgen wilde. Halleluja!"
REV. LEO KAYLOR te YAKUSHIMA: "De boeken die u zond,
hebben ons bereikt op het kleine eiland Yakushima en wij zijn direct
begonnen onze studenten hierin te onderwijzen. Wij hadden van u in
Omuta een uitvoerige Bijbelcursus gehad, maar nu wij al deze teksten
e en uitleggingen voor ons zien, is het een grote hulp in onze
bediening. Wij mogen vaststellen dat de jonge mens en de Gaven van
de Geest gebruiken en wij moedigen hen daarin aan. Zij staan nog
steeds in vuur en vlam en gaan het hele eiland door, overal
getuigende, traktaten uitdelend, zij leggen onbevreesd zieken de
handen op en zijn zeer vrijmoedig om demonen uit te drijven ... "
104

DR. KATSUMI YAMAURA te TOKIO: "The nine gifts of the
Spirit", dat zr. Hoekendijk schreef, hebben wij ontvangen, wij danken
er u voor. Ik heb het mijn vrouw uitgelegd. Ze wilde het boek echter
met alle teksten terdege bestuderen. Ze kent geen Engels en ik heb
toen woord voor woord in het Japans vertaald, met de Japanse Bijbel
er naast. Wij hebben daar vele, vele avonden aan besteed en ik moet u
zeggen dat voor mij en ook voor haar zovele dingen duidelijk zijn
geworden die wij eerst niet begrepen. Wij spreken de waardering uit
voor dit werk van de schrijfster en danken God voor deze levende,
duidelijke visie, die wij nu beiden gaan toepassen, tot eer van de Heer.
Wij danken u voor uw zending en hopen dat u over niet al te lange tijd
weer bij ons in Tokio terugkomt om samenkomsten te houden. Moge
God u rijkelijk zegenen!"
MISS FERNE BORGMAN uit KAGOSHIMA: "Al enige tijd wilde
ik u schrijven om u hartelijk te danken voor de boeken "The nine gifts
of the Spirit" en "The armour of God", waar ik veel zegen uit heb
geput en meerdere kennis over de Gaven. Ook wil ik u schrijven dat
ik genezen ben van mijn ziekte. Direct nadat u mijn huis verliet na uw
gebed voor mijn ziekte was ik gezond en ben niet meer ziek geweest.
Halleluja! Ik heb nu een groot huis van de Heer gekregen dat ik in
Zijn dienst wil stellen en ik zou het heerlijk vinden om dit huis in te
richten voor training van jonge Japanse predikers voor de dienst des
Heren, zoals u dat daar gedaan hebt in Omuta. Mag ik dit gebouw u
ter beschikking stellen, u kunt ten allen tijde daarvan gebruik maken,
want ik bid dagelijks dat u terug komt, wij hebben u hier nodig in
Japan. Vanuit deze plaats kunt u deze grote stad Kagoshima heerlijk
bewerken met het Evangelie."
105