“Eigen Rock eerst?” - Poppunt

ij jullie zouden staan, of eerder in een andere club, … Wat maakt jullie
anders dan de rest? Het multiculturele speelt wel mee, hoewel dat bij N9
in Eeklo ook wel is.
Bij N9 is dat zelfs uitgesprokener dan bij ons. Wij komen misschien wel vanuit
dezelfde traditie. Om even een voorbeeld te geven, vroeger bij ons festival was
de zondagprogrammering echt voorbehouden voor wereldmuziek in de meer
traditionele zin van het woord, zoals je die ook terugvindt bij N9, maar ook daar
hebben we moeten zien dat de belangstelling van een breder publiek daalde, en
dan hebben we moeten vaststellen dat het eigenlijk niet meer haalbaar was, dat
hebben we dan voor een stuk afgebouwd. Maar we hebben wel de ambitie naar
de toekomst toe, om dat terug op te nemen. We zijn nu bezig met bekijken
samen met ‘De Werf’, een kunstencentrum hier in Brugge, om volgend jaar
specifiek een reeks op te zetten waar we proberen groepen te zetten die op ‘the
edge’ zitten tussen wereldmuziek en jazz. Jazz is hun invalshoek, wereldmuziek
dan weer de onze. Op die manier gaan we toch zoeken omdat we ondanks die
interculturele basisinstelling van ons, het toch belangrijk vinden om dat te blijven
doen.
Dat is dan toch een beetje een experiment om twee verschillende stijlen
te laten samenwerken?
Ja inderdaad, maar algemeen, we komen uit een tijd waar je clubs had met een
meer uitgesproken karakter, om er maar één te noemen, de Lintfabriek in
Kontich, of ook de 4AD in Diksmuide, waar ik merk dat de laatste 5, misschien
zelfs al 10 jaar, dat dat allemaal veel waziger is geworden.
Ik heb het gevoel bij veel mensen die ik heb geïnterviewd, bijvoorbeeld
bij mensen in het Depot, die een mainstream programmatie hebben,
waar dan de ‘funk’ bijkomt. Muziek-o-droom programmeert ook meer
mainstream, maar daar komt dan meer metal bij. Misschien is het
allemaal iets meer mainstream aan het worden, maar elk met hun eigen
‘touch’.
Voor mij is een belangrijke verschuiving, ik ben nu ook al langer bezig, dat je
vroeger veel meer afgebakende circuits had, gekoppeld met een eigen
afgebakend publiek. Daarmee wil ik zeggen: mensen die zich bezig houden met
Gothic waren uitsluitend bezig met Gothic. Mensen die bezig waren met
elektronische muziek hetzelfde. Terwijl je nu bij jonge mensen een veel grotere
gediversifieerde interesse merkt. Mensen gaan vandaag kijken naar Faithless en
morgen naar een traditionele songwriter. Het circuit heeft zich daar ook denk ik,
misschien onbewust, aan aangepast, waardoor je merkt dat er in veel clubs een
hele waaier aan dingen aangeboden worden. Hier en daar zijn er nog wel
accenten, dat is wel duidelijk, maar toch.
Wat mij persoonlijk heel hard opvalt is dat jonge mensen tegenwoordig
op een festival gaan zitten tijdens de band, en dan terwijl even een dj
speelt tijdens de change-over onmiddellijk rechtspringen en beginnen te
dansen, dat is een hele vreemde gewaarwording toch.
Dat is iets dat mij voortdurend opvalt, misschien even naast de kwestie, maar ja,
dat mensen zodanig gewoon zijn aan een beat. Vorige week ben ik naar Autumn
Falls geweest in de AB, met Beach house en Caribou, een heel interessante band.
Maar je merkt dat het enkel met een echte beat is dat het publiek mee gaat. Het
is zowel typisch als eigenlijk jammer. Om daar een ander voorbeeld van te
geven: Goose. Dat kennen we al heel lang, die zijn indertijd gestart als een meer
gewone rockband. Die hebben maar succes gekregen op het moment dat ze er
een beat in brachten. Zo ook die nieuwe single. Maar je gaat wel zien, deze
zomer, of binnenkort in de AB, dat gaat een enorm succes zijn.
Soms is dat ook wel frustrerend. Als je iets organiseert in Dubsteb of Drum ’n
Bass dan heb je een vol kot, in ons geval is dat tot 1000 mensen, maar doe je
daarna iets met 3 interessante bands mag je al blij zijn met 300-400 mensen.
50