Analyse van popnummers - Poppunt

(let in 21 ook weer op de elektronische ‘zee’geluiden)? Zoals eerder gezegd
is het constant herhalen van een zelfde akkoord een stijlfiguur die bij meer
gelijksoortige groepen voorkomt. Bedoeling hiervan lijkt me te zijn dat elke
maat opnieuw de verwachting wordt gecreëerd dat men zal moduleren en dat
op die manier de eindeloze herhaling verrassend lijkt. Elk gevoel voor
harmonisch ritme verdwijnt
Vanaf maat 26 begint het nummer echt/opnieuw. Er wordt zelfs ruim de tijd
genomen om af te tellen (are you ready, ok, 1-2-3-4.).
He’s dumb (27-68): Door het aftellen wordt hier praktisch gezien opnieuw
begonnen met dus opnieuw een eerste strofe (harmonie: I-IV), weer vier
zinnen, met op het einde (maat 41-42) een elektronisch geluid dat daalt en
vertraagt (hoewel het metrum gewoon doorloopt) als overgang naar de
tweede strofe, die ook weer uit vier zinnen bestaat. In deze tweede strofe (de
17 e maat van het tweede deel) hoor je de 2 e en 4 e tel benadrukt bij de drum,
dit komt later terug vanaf maat 85 (de 17 e maat van het derde deel).
De akkoorden van de tweede strofe (Am-G-F) doen verbazend hard denken
aan de melodie van het begin van het eerste deel (la sol fa).
Maten 57-62 (F-D)zijn quasi-identiek aan maten 15-20 (Bb-G).
62-64 is een verwijzing naar de eerder genoemde grandaddy-cadens (de
dalende terts). Een beetje fan verwacht hier dus – bij een eerste beluistering
– het einde van het nummer. Ik kan hier weer dezelfde redenering zetten als
op het einde van het eerste deel: waarom duurt het tien maten om te
moduleren, als dat ook direct kan via de dubbeldominant (D)? Ook het
antwoord op deze vraag is gelijkaardig als op het einde van het eerste deel.
Ook hier moet immers niet alleen gemoduleerd worden, ook het tempo, het
metrum en het gehele klankbeeld veranderen sterk. Eerst moet dus het
tweede deel afgesloten worden (grandaddy-cadens, maat 62-64), dan wordt
d.m.v. een soort elektronische toonladder de spanning terug opgebouwd naar
het derde deel.
He’s the pilot (optel 69-einde): Voor de derde keer begint het nummer
opnieuw. Dit keer 6 zinnen van 8 maten in 12/8, in Gm. Weer moet van nul
worden opgebouwd: de stem begint alleen (I believe they want you to give
in), in maat 69 gevolgd door een piano, vanaf 73 komt er een
synthesizergeluid bij, vanaf 75 (zoals in elke verdere 7 e en 8 e maat van een
8